Dagblaðið Vísir - DV - 02.05.1988, Blaðsíða 15

MÁNUDAGUR 2. MAÍ 1988.
15
Akstursíþróttir og hinn almenni bHresðaáhugamaður:
Kappakstur og umferð
í seinni tíð hafa komið á markað
litlir bílar sem hafa með hverju
árinu öilugri vélar. Margar þessara
bifreiða eru fluttar inn notaðar og
því á viðráðanlegu verði fyrir ungt
fólk en þar að auki hefur margt
ungt fólk góðar tekjur og kaupir
fokdýrar bifreiðar.
Það má með sanni segja að marg-
ir venjulegir fjölskyldubílar af
yngri gerðum hafi yfir þeirri orku
að ráða að fyrir fáum árum hefðu
þeir talist trylhtæki. Sautján ára
unglingi er ekki treyst fyrir kosn-
ingarétti eða því aö fá afgreiðslu í
vínbúð en að setjast upp í tæki sem
nær 100 km hraða á 8 sekúndum -
það er ekki vandamál.
Nú má ekki skilja þessi orð sem
ábendingu um að endilega eigi að
hækka ökuleyfisaldur enda sýnist
sem þá þyrfti að fara upp undir 25
ára aldur ef það ætti að duga að
einhveiju marki.
Þá má einnig benda á að það er
einungis lítifl hluti af ungu fólki
sem sýnir í verki að því er ekki
treystandi fyrir bifreið. Margfaldur
meirihluti ungs fólks er fyrirmynd-
arfólk í umferðinni, en eðfl málsins
samkvæmt er tekið eftir hinum.
Kvartmíluklúbburinn
Áhugamenn og keppendur í akst-
uríþróttum hafa meiri áhyggjur af
slæmri þróun í umferðinni en
margir aðrir. Þeir sem stunda akst-
ursíþróttir eru aflir áhugamenn um
öryggi við akstur því bæði viljum
við halda lífi og limum og auk þess
er okkur annt um ökuskírteinið.
Kvartmiluklúbburinn var stofn-
aður 6. júlí 1976, fyrst og fremst til
að fjarlægja keppnisakstur úr al-
mennri umferð. Það bar mikinn
árangur fyrstu árin en nú virðist
KjaUarinn
Svavar Svavarsson,
stjórnarmaður í
Kvartmiluklúbbnum
sem margir ungir menn viti ekki
hvemig þeir eiga að komast í klúbb-
inn og svala þannig keppnisandan-
um í öruggu umhverfi.
Margir kynnu að segja „bifreið er
tæki til aö feröast milli staða en
ekki leikfang".
Það er að beija höfðinu við stein-
inn að telja að hægt sé að hindra
að ungt fólk leiki sér með bifreiðar
og bifhjól. Það er ólíkt heppilegra
og raunhæfara að beina keppnis-
sinnuðu fólki á þessu sviði inn í
félagsskap þeirra sem standa fyrir
keppnishaldi á lokuðum, öruggum
svaeðum, undir umsjón löggiltra
yfirvalda.
Þekktur þingmaður lét það út úr
sér í sjónvarpi nú nýverið að honum
væri óskiljanleg sú árátta manna
að vilja fara hratt.
Ef margir á þessu plani eru í þing-
sölum skal mig ekki undra þó margt
gangi illa í þessu annars allsnægtal-
andi.
Hvað heldur maðurinn að sé und-
irrót allra tæknflegra framfara? Það
er örugglega ekki þörfin fyrir að
fara sér hægt, enda væri mann-
skepnan ekki enn farin svo mikið
sem að beisla hest ef það sjónarmið
hefði ráöiö ríkjum.
En það er nú einu sinni þannig með
flesta góða hluti að allt á sér sinn
stað og tíma, einnig kappakstur.
Viö félagarnir í Kvartmiluklúbb-
num hörmum hin hræðilegu slys
sem dunið hafa yfir í umferðinni
að undanfömu. Við samhryggj-
umst eftirlifandi ættingjum og
vinum fómarlamba í umferðinni,
fórnarlamba frekju, fáfræði og
ótrúlegs dómgreindarleysis öku-
níðinga sem virðast geta vaðið uppi
átölulítið að stundum virðist.
Oft em það nú ökufantarnir sjálf-
ir sem slasast eða týna lífinu en það
er of seint að iðrast eftir dauð-
ann.
Dómsmálaráðuneytið
bregðist við
Hvar er löggæslan? spyrja margir
og ekki að ástæðulausu þvi það
geta liðið dagar án þess að hinn
almenni ökumaður sjái henni
bregða fyrir hvað þá meir og ár og
áratugir án þess að hún stöðvi
mann þótt oft væri til þess tilefni,
t.d. vegna vanbúnaðar í ljósum
o.þ.h.
Reyndar hefur verið herferð í
gangi núna og eftir fréttum að
dæma náðust margfalt fleiri um
liðna helgi en venjulega.
Mér er til efs að ökumenn hafi
ekið hraðar eða ógætilegar þessa
helgi en aðrar helgar eða aðra daga.
Skýringarinnar er trúlega fremur
að leita í að lögreglan hafi unnið
venju fremur mikið.
Það þætti ekki heppflegt að störf
brunavarða væm unnin í törnum,
það er að þeir væm við öðru hveiju
en sprautuðu þá miklu en sæjust
ekki í vinnunni þess á milli.
Það er alkunna að ekkert er betur
til þess fallið til að vera prúður í
umferðinni en að hafa lögregluþjón
í baksýnisspegflnum.
Það er ríkisvaldinu tfl skammar
hve lítið er gert í að halda fjölda
löggæslumanna í takt viö verkefn-
in en gífurleg aukning á bifreiðum
kallar að sjálfsögðu á aukinn fjölda
lögreglumanna.
Kvartmíluklúbburinn skorar á
dómsmálaráðuneytið að bregðast
hart og skjótt við þessum vágesti
sem kappakstur í almennri umferð
er - og virðist vera í hröðum vexti
nú að undanfórnu.
Starfið með okkur
Ungir ökumenn, látum slysið á
Hverfisgötunni vera það síðasta af
þessu tagi. Enginn er svo heimskur
að hann ekki sjái hvílík íjarstæöa
og geðveiki kappakstur í gamla
bænum og i íbúðarhverfum er.
Aflir áhugamenn um bifreiðar og
bifhjól er velkomnir í Kvartmílu-
klúbbinn og þar geta þeir fengið
útrás fyrir keppnisanda á vitrænan
hátt, í öruggu umhverfi.
Félagsheimili Kvartmíluklúbbs-
ins að Dalshrauni 1, Hafnarfirði,
er opið á mánudgs- og fimmtudags-
kvöldum frá 20.30 til 23.30, en þar
koma áhugamenn saman og skoða
blöð, ræða málin, horfa á mynda-
sýmngar og hvað sem menn vilja
hverju sinni.
Brautin verður opin í sumar í
hverri viku og klúbburinn er að fá
nýjan tölvubúnað sem mælir allt
frá viðbragði ökumanns á ráslínu
til endahraða í km og tímann upp
á einn þúsundasta úr sekúndu.
Ungir ökumenn, tökum okkur á,
sýnum í verki að okkur sé treyst-
andi fyrir vélknúnumm ökutækj-
um. Eyðfleggjum ekki líf okkar og
annarra meö háskaframferði í
umferðinni.
Látum ekki bifreiðina okkar
breyta lífi okkar og annarra í mar-
tröð. Aðeins með réttri meðferð
getur bifreiðin fært okkur gleði og
gagn. Komið og starfiö með okkur
í Kvartmíluklúbbnun, lærið af öðr-
um og kennið öðrum. Kynnið
ykkur Kvartmíluklúbbinn með
heimsókn, talið við félagana og
stjórnarmenn, hjálpið ykkur og
okkur að bæta bæjarlífið með því
að stía í sundur keppnisakstri og
almennri umferð.
Svavar Svavarsson
„Sautján ára unglingi er ekki treyst
fyrir kosningarétti eða því að fá áf-
greiðslu í vínbúð en að setjast upp í
tæki sem nær 100 km hraða á 8 sekúnd-
um - það er ekki vandamál.“
Groðuwemd eða eyðing?
Ég átti þess kost í janúarmánuði
að taka þátt í námskeiði um ferða-
mennsku sem mér þykir gott
framtak og var tími til kominn að
slík námskeið yrðu haldin. M.a. var
fjallað um áhrif ferðalaga á náttúru
og umhverfi, sem ég ætla að gera
að aðalumræðuefni í þessari grein,
því við seljum ekkert brauð ef
komið vantar. Dæmi um ósnortna
náttúru er Arnarvatnssvæði, en
það liggur undir skemmdum vegna
átroðnings ferðamanna.
Átroðningur
Kerið í Grímsnesi er annað dæmi
um átroðning og þar eru skemmdir
orðnar töluverðar og þar þarf að
færa strax til betri vegar. Þá er það
spurningin: Hver á að borga? Land-
eigendur, sveitarsjóður, sýslusjóð-
ur eða ríkissjóður? Kerið er
náttúruundur sem við eigum sam-
an og þess vegna þarf að leysa
málin í sameiningu en ekki með
því að vísa hver á annan, þannig
að ekkert verði úr neinu.
Hvað verður orðið fallegt við
Gullfoss þegar umhverfið er orðið
eins og eyðimörk? Þetta svæði er
orðið til hreinustu skammar fyrir
Náttúruverndarráð. Á Gullfoss-
svæðinu þarf úrbætur og það strax.
Átroðningur við fossinn er orðinn
gífurlegur. Þegar langflestir ferða-
menn, sem koma til landsins, fara
til að skoða Gullfoss hlýtur náttúr-
an að láta undan. Engir almenni-
legir göngustígar eru á svæðinu,
hvaö þá merktir. Fólkið gengur um
svæöið eins og kálfar sem eru sett-
ir út fyrst á vorin, þ.e. hugsar ekki
um hvar það gengur. Við það
myndast alls konar stígar um
brekkurnar umhverfis fossinn sem
síðan rennur úr við rigingarnar og
myndast ljót sár í jarðveginum.
Kerið og Gullfoss eru aðeins tveir
KjaUarinn
Guðmundur Eyjólfur Jóelsson
langferðabilstjóri
staðir af fjöldamörgum sem þarf
að lagfæra hið snarasta.
Álit vinnuhóps
Ég ætla að leyfa mér að skrifa
hér niður álit frá vinnuhópi um
umhverfis- og náttúruvemdarmál
á 18. ferðamálaráðstefnu 1987. Ætla
ég mönnum sjálfum að dæma um
árangur:
1. Stuðlað verði að meiri dreifingu
ferðamanna um landið og dregiö
úr ásókn á viðkvæma staði,
einkum á hálendinu. Til þess
þarf markvissar aðgerðir, t.d.
með markvissri landkynningu
og uppbyggingu á gisti- og þjón-
ustumiðstöðvum og vörslu, t.d.
á Austurlandi, Snæfellsnesi, svo
og í hálendisbrúninni, t.d. í
Þjórsárdal, Skaftártungu, Bárð-
ardal og Blöndudal. En þaðan
mætti fara í dagsfeðir til vin-
sælli hálendisstaða.
2. Vegakerfið er mikilvæg undir-
staða ferðaþjónustunnar og því
er nauðsynlegt að gerðir verði
sem fyrst vegir með bundnu slit-
lagi á fjölfórnustu ferðamanna-
leiðum.
3. Einnig þarf að bæta vegi á há-
lendinu og stefna að þvi að þeir
verði opnaðir á ákveðnum dög-
um ár hvert. Nauðsynlegt er að
bæta vegamerkingar til að auð-
velda ferðalög um landið og
forðast villuslóð.
4. Á vinsælum ferðamannastöðum
þarf að grípa til markvissra
verndaraðgerða, t.d. gera góða
og merkta göngustíga, svo og
með leiðbeininga- og fræðslu-
starfi á staðnum.
5. Upplýsingastreymi til erlendra
ferðamanna verði eflt með útg-
áfu vandaðra upplýsinga- og
leiðbeiningabæklinga, starf-
rækslu upplýsingamiðstöðva og
samstarfi við fiölmiðla og
fræðslustarfi á ferðamannastöð-
unum.
„Kerið i Grimsnesi er dæmi um
átroðning og þar eru skemmdir
orðnar töluverðar," segir i grein-
inni.
6. Virkara styrkja- og lánakerfi
verði komið á til að bæta eða
koma upp aðstöðu vítt um
landið.
7. Ferðamálaráðstefnan beinir því
tfl viökomandi yfirvalda að sett-
ar verði reglur um gerð og
notkun umbúða og einkanlega í
þeim tilgangi að takmarka notk-
un einnota umbúða úr varanleg-
um efnum, svo sem Danir hafa
nú gert.
8. Ferðamálaráðstefnan beinir því
til menntamálaráðuneytis að
umhverfisfræösla í skólum
verði aukin og varið verði einni
kennslustund hið minnsta á
skólaárinu í öllum grunn- og
framhaldsskólum landsins til
þessarar fræðslu.
Þessi átta atriði eru álit frá vinnu-
hópi um umhverfis- og náttúru-
vemdarmál. Ég skora á stjórnvöld
að framkvæma sem mest af þessari
upptalningu.
Hliðin inn í landið
Hliðin tvö inn í landið (Keflavík-
urflugv. og Seyðisfiörður) eru
réttur vettvangur til að koma upp-
lýsingum til ferðamanna sem koma
hingað. Útbúa þarf góða og einfalda
bæklinga með vel völdum orðum
um land og þjóð, upplýsingar um
vegi á hálendi, hvað beri að varast,
hvaða leiðir eigi að fara, hvar eigi
ekki að fara.
Takmarka ber innkomu erlendra
bíla sem koma með feiju, yfirleitt
eru það mjög vel útbúnir bílar til
að fara um fiöll og firnindi og eyði-
leggja gífurlega.
Ég held að það þurfi að stokka
stjórnunargrunninn upp í ferða-
mennsku. I dag fara tvö eða fleiri
ráðuneyti með mál feröamennsk-
unnar, þ.e. félagsmála- og sam-
gönguráðuneyti. Það er þungt í
vöfum að hafa fleiri ein eitt ráðu-
neyti um yfirstjórn ferðamennsk-
unnar. Ég styð hugmynd Bjöms
Lárussonar, fv. hótelstjóra á Sel-
fossi, um að mál ferðamennsku
verði færð yfir til viðskiptaráöu-
neytis.
Þessar hugleiðingar eru ætlaðar
til að skapa umræöur og hrista
aðeins upp í kerfinu og til þess að
við fórum aö hugsa um land okkar.
Um möguleika og takmarkanir, ráð
til að sporna við eyöingu, ráð til
að laga það sem aflaga er farið, ráö
til að upplýsa fólk um umhverfis-
og náttúruvernd, ráð til að tak-
marka umferð stórra og kraftmik-
illa bíla um viðkvæma staði, ráð til
að afla meiri tekna af ferða-
mennsku, ráð til að lengja ferða-
mannatímann. Þannig má halda
endalaust áfram en einu skulum
við átta okkur á. Ef akurinn vantar
áburðinn þá þroskast ekki korniö,
þá eyðist gróður, land blæs upp,
feröamennskan þróast ekki.
Guðmundur Eyjólfur Jóelsson
„Ég styð hugmynd Björns Lárussonar,
fyrrv. hótelstj. á Selfossi, um að mál
ferðamennsku verði færð yfir til við-
skiptaráðuneytis. ‘ ‘