Dagblaðið Vísir - DV - 14.06.1988, Blaðsíða 29

ÞRIÐJUDAGUR 14. JÚNÍ 1988.
29
LífsstíU
Ég veitaðmamma
verður glöð
Næst hittum viö unga stúlku sem
var í óða önn að reyta illgresi úr
garði sínum. Henni fannst
skemmtilegt að stússa í garðrækt
og hlakkaði ákaflega til að sjá
Tíðarandi
plöntumar vaxa. Hún var spennt
að geta komiö með uppskeruna
sína til mömmu og var viss um aö
það myndi gleðja hana.
Jóhanna Steinarsdóttir var aö
setja radísur niður. „Annars held
ég að næpudagur sé í dag því flest-
ir eru að setja niður næpur. Ég er
búin að setja niður kartöflur og
dill-krydd. Það er gaman að vinna
í þessu og maður fræðist heilmikið
um plönturnar," bætir hún viö.
„Mér fmnst ánamaðkamir ekkert
ógeðslegir og það var heldur ekkert
mál að setja skítinn á,“ segir Jó-
hanna.
Vinna hafin í skólagörðimum:
Ógeðslegt að setja skítinn á
í skólagörðunum í Skerjafirði vom
um þrjátíu krakkar störfum hlaðn-
ir, þegar DV leit þar við. Þeir virt-
ust vera ánægðir að undirbúa skik-
ana til ræktunar. Ásdis Ingþórs-
dóttir verkstjóri var á staðnum og
svaraði nokkrum spumingum
blaðamanns.
í hverju er starf hennar fólgið?
„Ég sé um verkstjóm hér á staðn-
um. Fyrir utan að kenna krökkun-
um handbrögðin þá fræði ég þá um
jurtimar. Á þessum stað em um
sjötíu krakkar og skiptast þeir í
þrjá hópa. Fyrsti hópurinn er hér
frá átta til tíu, annar er frá tíu til
tólf og sá þriðji frá eitt til þrjú. Það
, er mikið aö gera núna við að und-
Einbeitnin skín úr andliti Jóhönnu
þegar hún býr til passlega stórar
holur fyrir radísurnar sínar.
irbúa beðin og setja niður. Síðan
verður aðeins rólegra á meðan
grænmetið er að taka við sér. Það
koma auðvitað sprettir þegar byij-
að er að reyta arfa.
Fótboltalið með
grænar hendur
Það er ætlunin að gera ýmislegt
annað en að Vinna í garðinum og á
dagskrá er að fara í stuttar ferðir.
Einnig verður stofnað fótboltahð
sem kemur til með keppa við önnur
lið úr hinum görðunum,“ segir
Ásdís.
Næsta spuming er hvort krakk-
amir láti vel að stjóm.
„Já, já,“ segir Ásdis. „Héma em
börn á aldrinum átta til tólf ára og
era þetta allra vænstu krakkar.
Alveg furða hvað þau em sam-
viskusöm. Annars kemur ýmislegt
sniðugt í ljós. Til dæmis em strák-
amir miklu pjattaðri heldur en
stelpurnar.
Við setjum niður 15 tegundir af
grænmeti. Hvítkál, salat, blómkál,
rófur, radísur, dill og kartöflur em
þar á meðal. Skráningargjaldið er
fjögur hundruð krónur en ég held
að borgin styrki þetta myndarlega.
Það er ágætt að vera hér og sam-
vinnan við bömin gengur prýði-
lega,“ segir Ásdís verkstjóri.
Ánamaðkarnir eru ekkert
ógeðslegir
Fyrst hittum við hressa böm sem
vom að þrífa áhöldin sín. Öll sögðu
að gaman væri í skólagörðunum.
Að vísu var gerður fyrirvari um
veður. Fyrir utan að reyta arfa
fannst þeim verkin skemmtileg.
Þegar þau vom spurð hvað þau
ætluðu sér að gera við grænmetið
svömðu flest að það yrði borðað.
Ung dama með lambhúshettu ætl-
aði að færa mömmu sinni afrakst-
urinn af garðvinnunni. Spuming-
unni hvort þau væra dugleg að
Blómkálið er best
Tveir strákar vom að vinna í
einu beðinu. Magnús Grétar Áma-
son, tíu ára, og bróðir hans Fáfhir,
fimm ára, vom að hjálpast að.
„Mamma vildi að ég færi í skóla-
garöana," sagði Magnús þegar
hann var inntur eftir ástæðunni
fyrir vem hans þama. „Þetta er
£dlt í lagi. Ég er núna að setja niður
næpur og þá geri ég svona holur
og set síðan tvö fræ ofan í. Mér
finnst blómkál besta grænmetið.
borða grænmeti virtist erfiðara að
svara. „Mér finnst grænmeti ekk-
ert sérstaklega gott, en sumt er
ágætt," sagði einn drengurinn.
Hvað finnst þeim svo leiðinlegast
við garðvinnuna? „Mér fmnst leið-
inlegt að reyta arfann," sagði einn.
Uss, þaö er ekkert, en að setja skít-
inn á var ógeðslegt," bætti ein
stúlkan við.
Þessi stúlka var að hreinsa arfann
úr garði sinum. Hún hlakkaði til
aö gleöja mömmu sina meö upp-
skerunni.
að sjá grænmetið vaxa en þeim fannst óskemmtilegt að bera skitinn á.
Ásdís Ingþórsdóttir verkstjóri
kennir börnunum handtökin og
reynir jafnframt að fræða þau um
plönturnar. Hún sagði aö strákam-
ir væru pjattaðri en stelpurnar
Bræðurnir Magnús og Fáfnir voru i óða önn að hugsa um garðholu sína. Magnús var að sá næpufræjum
en kunni samt best við aö borða biómkál. Fáfnir litli var yfir sig gáttaður á hinni dularfullu plöntu arfanum.
Honum fannst í meira lagi skritið að alitaf kæmi nýtt illgresi í stað þess sem tínt væri. Fáfni fannst skemmtilegt
aö fá að fara með stóra bróður í skólagarðana og var staðráðinn i að vera duglegur við að borða uppskeruna.
Sumt grænmetið finnst mér ekki *“*
gott,“ sagði hann.
Magnús var einn af þeim heppnu
því með sér hafði hann duglegan
aðstoðarmann. Bróðir hans Fáfnir
var að reyta arfa af kappi. Hann
gaf sér varla tima til aö líta upp,
svo mikill var ákafinn. Hann sam-
þykkti flest sem stóri bróðir hafði
sagt nema að honum fannst jafnvel
enn skemmtilegra í garðrækt held-
ur en þeim stærri. Honum fannst
arfinn vera dularfull planta. Þótt
hún væri öll tekin upp bættist
endalaust við. -EG