Dagblaðið Vísir - DV - 10.09.1988, Síða 26

26
LAUGARDAGUR'10. SEPTEMBER 1988.
Popp
lög
og textar í kyrrö-
DV-mynd ÁT
Ómar Óskarsson kominn í hljóðver að nýju:
Ætla að reyna að
bijóta múrana
Það liðu ekki tólf ár á milli annarr- vera ástæðumar fyrir því að Rækju-
ar og þriðju sólóplötu Ómars Óskars- kokkteiU seldist ekki í sumar
sonar eins og tveggja þeirra fyrstu. „Þær eru sjálfsagt nokkrar," svar-
Hann er þegar kominn í hljóðver og
miðar vel að eigin sögn.
„Ég geri þriðju plötuna í hálfgerðu
reiðikasti," segir Ómar. „Platan
Raekjukokkteill seldist illa - mun
verr en ég held að hún hafi átt skil-
ið. Og þar sem ég hafði lagt mikið
undir, bæði metnað og fjármuni, fékk
ég nett taugaáfall og lagðist inn á
geðdeild Landspítalans þegar ég sá í
hvað stefhdi.“
En Ómar sat.greinilega ekki með
hendur í skauti og horfði í gaupnir
sér á spítalanum.
„Áður en ég vissi af fóm að leita á
mig bæði lög og textar þama í friön-
um og kyrrðinni. Ég fékk því pappír
og penna og það tók að renna upp
úr mér nýtt efni sem ég er að hljóð-
rita þessa dagana með dyggri aðstoð
Ásgeirs Óskarssonar."
Omar Óskarsson heldur áfram:
„Á geðdeildina streymir fólk úr
öllum stéttum. Það getur haft sam-
skipti sín á milli ef því sýnist eða
bara dregið sig inn í skelina. Þama
fann ég efnivið í texta eins og Á fóget-
anum, Dauðadeildin, Það leið yfir
styttuna, Góðærið og fleiri.
Sem sagt: á þessari nýju plötu, sem
ber vinnuheitið Aftur og nýbúinn,
verður aö mestu leyti ný tónlist. Ég
hef þó einnig tekið lítils háttar af
eldra efni og unnið það upp á nýtt
til að það hæfi heildinni. Einhverjir
kvörtuðu yfir því að Rækjukokkteill
væri sundurlaus. Það verður meiri
heildarsvipur yfir nýju plötunni."
Múrar
Hveijar telur Ómar Óskarsson
ar hann. „Eg var að losa mig viö hluti
sem lengi höfðu verið að þvælast fyr-
ir mér. Lögin eru því frá ýmsum tím-
um. Stærsta ástæðan er þó áreiðan-
lega sú að platan fékkst lítið sem
ekkert spOuð á músíkútvarpsstöðv-
unum. Þar er öll áhersla lögð á er-
lent popp en ekki stutt við bakið á
okkur sem emm að basla við að
skapa eitthvað hér heima. Ég er til
dæmis að velta því fyrir mér að láta
standa á miða nýju plötunnar að
bannað sé að spila hana á Stjörnunni
að viðlögðum háum sektum.
. Svipaða sögu var að segja af sjón-
varpsstöðvunum,“ heldur Ómar
áfram. „Ríkissjónvarpið gat ekkert
gert fyrir mig og eftir að ég var lengi
búinn að reyna að komast að í þætt-
inum í sumarskapi sagði einn starfs-
maðurinn mér hreinskilnislega að
litlir karlar eins og ég ættu engan
séns. Stóru útgefendurnir væm bún-
ir að skipta öllum þáttum sumarsins
á milli sín. Sem sagt múrar hvar sem
ég bar niöur.“
Við þessa stöðu mála segist Ómar
Óskarsson ekki vera sáttur.
„Ég er ekki með neina stjörnu-
komplexa en ég krefst þess að vera
tekinn alvarlega. Þessar músíkút-
varpsstöðvar landsins verða að taka
sjálfar sig í gegn því að ég veit að
ekki bara mér heldur mörgum fleiri
ofbýður skeytingarleysi þeirra gagn-
vart íslenskri tónlist. Ég ætla að sjá
tíl hvort nýja platan brýtur múrana.
Ef ekki þá... ja, æth ég verði þá ekki
að fá mér sleggju!"
Vinnu við plötu Eftirlitsins að ljúka:
Hljómsveitarnafhið Brother
John and the Albinos er svo sem
ekki á aOra vörum. Þó virðist sveit-
in vera farin að geta sér gott orð.
Að minnsta kosti á Gauki á Stöng
og á Uppsölum á ísafirði. Fjögurra 1
manna sveit, skipuö þeim Hirti
Howser, Hafsteini Valgarðssyni,
Jóni Borgari Loftssyni og John
Collins.
Þrír þeir fyrstnefndu segjast al-
farið eiga vinsældir sínar John
Collins að þakka. Hann er banda-
rískúr og hefur sungið með hljóm-
sveitum í um tvo áratugi. Það er
ótrúlegt því hann er ekki nema
rétt skriðinn yfir þrítugt.
„Ég byrjaði að syngja ungur,“
segir hann og glottir. „Ætli ég hafi
ekki verið eUefu ára þegar ég gekk
fyrst 1 Hyómsveit.“ - Við sitjum við
borð á Gauknum. Klukkan er farin
aö ganga eUefu og fólk streymir að
til aö sjá fjórmenningana og heyra.
Ég spyr John ColUns hveriiig hon-
um hafi skolað að landi á íslandi.
„Ég er búinn að vera hér í þrjú
ár og kenna Bandaríkjamönnum á
KeflavíkurflugveUi að aka bfium,“
svarar hann. „En nú fer ég senn
að fara heim aftur. Ég verð hér
ekki lengur en til októberloka. Ég
vUdi gjama búa hér ef ekki væri
svo andsvíti kalt hér norður frá.“
Auk þess að kenna á bU og syngja
í hljómsveit hefur John Collins
veriö sérstakur lífvöröur erlendra
hljómsveita og tónlistarmanna sem
hafa komið hingað tíl hljómleika-
halds.
„Ég gætti Europe, A-ha, Cock
Robins, Meat-Loafs og Boy George.
Þetta aukastarf kom þannig lil að
ég söng eitt sinn lítiUega með
hljómsveit sem Bobby Harrison
var í. Hann hefur sennilega vantað
einhvem kraftalega vaxinn því að
hann haföi samband við mig. Hins
vegar em engin lífvarðarstörf á
döfinni. Þessa dagana spUum við
eins mikiö og við getum og
skemmtum okkur konunglega viö
það,“ segir John CoUins sem aö
sögn hinna í hljómsveitinni er ekk-
ert skyldur PhU CoUins þó að hann
geti sungiö velfiest lögin hans meö
miklumágætum. -ÁT-
Brother John and the Albinos starfa saman út október þar til John Collins flyst af landi brott. DV-mynd AT
í byggingavinnu. Síðan mæta þeir í
hljóðver á miðnætti og vinna þar
þangað til byggingavinnan hefst að
nýju. Á hverju eru menn sem leggja
svona mikiö á sig fyrir eina hljóm-
plötu?
„Engu,“ svarar Gunnar Hilmars-
son, „nema kannski olíukaffi. Það fer
mikið af kaffi í að halda sér vakandi
núoröið." Þeir hafa enn ekki fengið
útgefanda að plötunni sem þeir íhuga
að kalla Dagsverk.
„Við ætlum að reyna að koma plöt-
unni út í septemberlok eða október-
byrjun og fylgja henni síðan eftir
með hljómleikahaldi sem víðast um
landið,“ segja þeir félagar. „Við erum
einmitt að leita að mönnum í hljóm-
sveit þessa dagana og ætlum að
leggja jafnmikinn metnað í hana og
plötuna.
Og talandi um plötuna teljum við
að hún verði ein sú vandaðasta sem
hefur komið út hér á landi lengi.
Þegar við fórum af stað vorum viö
ákveðnir í að gera hana góða hvað
sem það kostaði. - Og svona að lokum
finnst okkur íslensk tónlist mega fá
miklu fleiri tækifæri í útvarpi en nú
er. Þó að auðvitað komi hér út hálf-
gerð ruslmúsík eru alltaf einhverjir
að reyna að vanda sig líka. Það er
raunalegt aö þeir skuli vera afskrif-
aðir í fjölmiðlum bara af því að þeir
eru íslenskir."
-ÁT-
Hljómsveitin Eftirlitið er ennþá til
og starfar af krafti - innan veggja
hljóðstúdíóa. Þar hafa þeir Davíð
Traustason og Gunnar Hilmarsson
haldið til í sumar og eru nú loksins
famir að sjá fyrir endann á verkinu.
„Það hefur farið langur tími í verk-
ið, hátt á þriðja hundrað tímar,“ seg-
ir Davíð. „Við tókum þá stefnu að
láta ekkert fara frá okkur nema viö
værum fullkomlega ánægðir með
það. Við byrjuðum með átta lög og
erum nú komnir niður í sex.“
Þeir Davíð og Gunnar hafa aðallega
unnið við plötuna á nóttunni upp á
siðkastið. Sólarhringurinn lítur ann-
ars þannig út hjá þeim að milli átta
á morgnana og sjö á kvöldin eru þeir
Eftirlitið - Davíð Traustason og Gunnar Hilmarsson: Platan skal verða góð
hvað sem það kostar. DV-mynd ÁT
Söngvari Brother John and the Albinos
Ökukennari, lífvörður
og auðvitað söngvari
Göngum fyrir olíukaffi