Dagblaðið Vísir - DV - 05.10.1988, Blaðsíða 16

MIÐVIKUDAGUR 5. OKTOBER 1988.
16
Spumingin
Áttu gæludýr?
Hjalti Þór ísleifsson: Nei. Ég vildi
helst eiga kött.
Gylfi Jónsson: Ég á kött.
Atli Magnússon: Ég á svartan kött
sem heitir Pési.
Brynhildur Þorgeirsdóttir: Ég á tvær
kisur. Þær heita He og She.
Hrafnhildur Broddadóttir: Nei. Ég
myndi kannski vilja eiga hund, en
ekki í Reykjavik.
Elín Jóhannsdóttir: Nei. Ég myndi
kannski vilja eiga kött.
Lesendur_____________________________________________________pv
Frystingin úrelt?
Kröfur um fersk matvæli
Ferskfiskflutningar frá skipum til flugvéla? - Að kröfum markaðarins.
Konráð Friðfinnsson skrifar:
Fiskvinnslan er rekin með tapi.
Útgerðin sömuleiðis. Iðnaðurinn ber
halla sérhvert ár og bændurna vilja
menn jarða; einn, tveir og þrír. Allir
og allt bíður skipbrot á fárra ára
fresti. Launastefnan er hundleiðin-
leg, en vaxtastefnan hins vegar stór-
skemmtileg, og Ólafur Ragnar hvergi
í sjónmáli, þótt ég væri landsins
mesti okrari. - Kannski eru þessi
inngangsorð mín sleggjudómar einir
um alvarleg mál - kannski ekki - og
nóg um það.
A undanförnum misserum hefur
útflutningur á ferskum fiski í gámum
frá íslandi aukist mjög. Þessi útflutn-
ingur er dálítið umdeildur manna á
meðal og er það ef til vill ekki óeðli-
legt, enda málið margþætt. Það er oft
sárt að leiða hugann að þessum út-
flutningi með þá staðreynd í huga,
að frystihús okkar standa auð og
yfirgefin. - En; „þetta er þróunin og
framtíðin," segja þeir sem gerst
þekkja. Þeir álíta einnig að kaupend-
ur taki hvers kyns fersk matvæli
fram yfir frosin. Og þá þurfum við
að taka þátt í þeirri tískusveiflu af
auknu afli.
Ég er annars ekkert yfirmáta hrif-
inn af áðurnefndum útflutningi,
a.m.k. ekki eins og honum er háttað
i dag. Flestum er eflaust kunnugt um,
að aflanum er landað beint upp úr
bátunum og í gámana og síðan send-
ur með haus og sporði sjóleiðis á
markaðssvæðin ytra.
Ég teldi það mun skynsamlegri
ráðstöfun að vinna aflann í húsunum
hér heima eins og lengstum hefur
tíðkast og þá í dýrustu pakkningarn-
ar og frysta t.d. helminginn, en senda
hitt magnið beint til Bandaríkjanna,
Evrópu, Japan eða hvert annað þar
sem markaður er fyrir hendi. - Og
þá flugleiðis, að sjálfsögðu.
Með þessu ynnist þrennt. - í fyrsta
lagi að fólkið héldi vinnu sinni. í
öðru lagi yrði byggðastefnan virkari.
í þriðja lagi; íslendingar kæmu til
móts við þá „fersku matvæla-
strauma" sem nú eru í tísku á aðal-
sölusvæðum okkar erlendis. Þetta
þýðir ennfremur aö stokka þarf upp
á nýtt eða a.m.k. bæta gamalt og að
mörgu leyti úrelt fisksölukerfi okkar
íslendinga.
Ef til vill yrði nauðsynlegt að auka
flugflota okkar talsvert frá þvi sem
nú er. Hætta að sinna farþegafluginu
í þeim mæh sem nú er og festa í stað-
inn kaup á burðarmiklum flugvélum
er gætu flutt hundruð, jafnvel þús-
undir tonna af fiski tvisvar, þrisvar
eða oftar í viku hverri beint til mark-
aðslandanna. - Vel mætti hugsa sér,
að stofnsett yrði nýtt fyrirtæki hér á
landi er beindi kröftum sínum og
hugmyndum að því verkefni sem nú
er drepið á.
Þórf á stórri gengisfellingu
Magnús Hafsteinsson skrifar:
Já, mikil er sú músík sem glymur
í eyrum, og fjallatopparnir eru
mjaUahvítir, þegar ríkisstjóm Stein-
gríms Hermannssonar tekur við
völdum. Eftir aö hafa hlustað á yfir-
lýsingar þeirra félaga, Steingríms,
Olafs Ragnars og Jón Baldvins, segir
mín skynsemi mér að engar gagnleg-
ar ráðstafanir verði gerðar til að
koma framleiðslunni á réttan kjöl til
frambúðar. - Og sú kommúnistahug-
mynd Þorsteins Pálssonar að svipta
fólk grundvaUarmannréttindum
eins og samningsrétti er orðin stað-
Einar Árnason hringdi:
Ég var að lesa í blaðafrétt að sam-
starfssamningur hefði nýlega verið
geröur miUi Eurocard á íslandi og
Pósts og síma og tæki hann gildi nú
um mánaðamótin. Ég hugði gott til
glóðarinnar að geta nú framvegis
greitt símreikinga mína með Euro-
card eins og maður getur víðast gert
hjá þjónustufyrirtækjum. - En ónei,
ekki aldeUis!
Hin nýja þjónusta Póst og síma við
korthafa Eurocard er sögö vera fólg-
in í því að fjölga afgreiðslustöðum,
þar sem maður á að geta fengið eftir-
farandi þjónustu: sótt um kort, greitt
úttektir og „fengið að öllu leyti fifll-
komna þjónustu, hvar sem þú býrð
á landinu", eins og það er auglýst.
En hvað er þá nýtt í þjónustunni?
Raunverulega ekki neitt, a.m.k. ekki
reynd.
Fyrir íslendinga hljóta grundvaU-
armannréttindi, svo sem til að lesa
bækur og blöð, skrifa vinum og
vandamönnum og semja um kaup
og kjör að vera númer eitt, tvö og
þrjú, peningar númer fjögur og fjár-
málaráðherrann svo aftarlega á Usta,
að það er vafamál, hvort hann skipti
yfirleitt nokkru máU fyrir fólk.
En aö öUu gamni slepptu, hlýtur
að verða að feUa gengið um ekki
minna en 3(M0%. - Það hlýtur hver
heUvita maður að sjá, að þaö er vita
vonlaust að vera með fast gengi, og
fyrir okkur íslendinga. Ég hef aUtaf
getað greitt Eurocard-úttektir á póst-
húsum. Það er ekkert nýtt fyrir okk-
ur! - Það sem nýtt er í þessari miklu
„nýjung“ hjá Pósti og síma er að
verslunareigendur fá nú tækifæri til
að skipta við Póst og síma beint og
einnig er aukin þjónusta við hina
'svokölluðu „landsbyggð" sem aUtaf
er verið að aumka sig yfir.
En takið nú eftir; þessi samningur
tekur til þjónustu viö erlenda ferða-
menn sem eru korthafar. Þeir geta
nú tekið út reiðufé á Eurocard í
hvaða pósthúsi sem er! Getum við
íslendingar notfært okkur þetta?
Ekki tfl í dæminu. Við erum enn
homrekur gagnvart útlendingum í
þessu tiUiti. - Ég sé því ekkert nýtt
og þaðan af síður athygUvert í þess-
um nýja starfssamningi Eurocard á
þar af leiðandi sífellt hærra og hærra
raungengi í verðbólgu, eins og verið
hefur hérlendis, a.m.k. síðan ég man
eftir mér.
Það er augljóst að vandi framleiðsl-
unnar stafar nær eingöngu af allt of
háu raungengi. Eftir eina stóra geng-
isfelhngu á svo vitanlega aö láta
gengið fljóta, þ.e. Seðlabankinn
reikni það út daglega, eins og tíðkast
víðast hvar hjá þjóðum sem hafa al-
vörugjaldmiðil og búa viö alvöru
stjórnskipulag.
íslandi og hins staðnaða ríkisfyrir-
tækis Pósts og síma.
Ef verið væri að taka upp breytta
og nútímalegri starfsháttu þá vaeri
um frétt að ræða, en fyrir okkur ís-
lendinga getur Eurocard einfaldlega
haldið áfram að vera „félagi þinn í
fjármálum“, milUUðalaust, eins og
hingað tfl, án afskipta Pósts og síma.
„Ég er mjög ánægður með samning-
inn og efast ekki um, að hann kemur
báöum fyrirtækjunum tfl góða“, seg-
ir aðstoðarpóst- og símamálastjóri.
En kemur hann almenningi til góða?
Um það er ekki verið að fást. - Og
meðal annarra orða; hvenær ætla
greiðslukortafyrirtækin hér á landi
að gera saminga við olíufélögin og
önnur hálfopinber fyrirtæki um að
þau taki við greiðslukortum viö-
skiptavina?
„Vita vonlaust að vera mefl fast
gengi hér á landi,“ segir m.a. í bréf-
inu.
Er andlits-
snyrting
sóðaskapur?
Margrét Kristjánsdóttir hringdi:
Ég hef undanfiarið sótt_ sund-
laugina á Selfjarnarnesi. Á sama
tíma og ég er þama kemur kona
ein sem er mjög mikið snyrt í
framan, mfldð máluð, raeð kinna-
lit og allt tilheyrandi. Mér hefur
fundist þetta vera einum of mikið
og nefnt það við umsjónarmann
sundlaugarinnar hvort einhveij-
ar reglur gildi um svona nokkuð,
líkt og um almenning sem veröur
að þvo sér vandlega áður en farið
er í laugina.
Umsjónarmaðurinn segist ekk-
ert gera í málinu, þetta sé einfald-
lega stfll konunnar og þvi verði
ekki gerð nein athugasemd viö
þetta. - Nú spyr ég; eru einhverj-
ar reglur sem gUda um hve langt
má ganga í snyrtingu, t.d. meö
þvi að bera krem, smyrsl, farða
eða lit, þegar farið er í sund?
Eftir þeim upplýsingum sem
lesendasíða hefur aflaö frá ábyrg-
um aðilum ber sundlaugagestum
að fara eftir þeim reglum sem
almennt gUda og eru hafðar á
áberandi stað svo að gestir megi
eftir þeim fara. Þar er þess kraf-
ist að notendur sundlauga og
potta þvoi sér rækUega. - Það
veröur aö teljast almemrkurteisi
og tiUitssemi að þessar reglur séu
virtar og eiga þær við ura hvers
konar aukaeihi eða óhreinindi
sem á manni kunna að flnnast,
þ.m.t. snyrtikrem eða oliur hvers
konar sem eiga að hverfa við
sápuþvott, samhliða steypibaöi.
„Eurocard milliliðalaust, án afskipta Póst og síma“, segir hér.
Samstarf Eurocard og Pósts og síma:
Hvað er nýtt?