Dagblaðið Vísir - DV - 19.05.1990, Blaðsíða 15

LAUGARDAGUR 19. MAÍ 1990.
15
Elsku besta Aldís mín!
Ekki man ég hvaö er langt síðan
þú yíirgafst gamla Frón en það er
samt á sínum stað með nokkurn
veginn sama fólkið innanborðs.
Sumir hafa dáið og aðrir hafa flutt
en það er mesta furða hvað maður
sér mörg kunnugleg andht á förn-
um vegi. Það eru auðvitað komnar
nýjar kynslóðir til skjalanna og
einhver ógrynni af sonum og dætr-
um sem sitja uppi með föðurarf-
leifðir og forstjórastóla og plumma
sig bara vel. En allt er þetta fólk
með sama svipinn og þegar að er
gáð sérðu Engeyjarættinni og
Reykjahlíðarættinni og Bergsætt-
inni bregða fyrir í fasi og fram-
komu hjá ungu og metnaðarfullu
fólki, sem heldur samt að það sé
að stíga fyrstu skrefin í ónumdum
heimi. Það veit ekki betur, þetta
unga fólk, og veit ekki heldur að
það er bæði í útliti, athöfnum og
skapgerð snilldarlegar eftirlíking-
ar af feðrum sínum og forfeðrum.
Það er helst að umhverfið breytist
eða viðfangsefnin og svo er stöku
sinnum skipt um nöfn á bíóunum
og verslununum til að þóknast tíð-
arandanum.
Þetta er búinn að vera erfiður
vetur eins og jafnan áður á íslandi.
Spurðu mig ekki um pólitíkina eða
efnahagsástandið. Það er óbreytt
frá því elstu menn muna. Nú eru
kosningar á næsta leiti og enn er
verið að slást um það sama í
Reykjavík, hvort íhaldið eigi að
stjórna eða glundroðinn til vinstri.
Við erum hérna með borgarstjóra,
sem heitir Davið Oddsson, sem er
ástmögur íhaldsins og borgarbúa,
rétt eins og Gunnar Thor og Geir
Sendibréf til útlanda
liöið fari heim og skilji okkur ein
eftir! Ekki vegna þess að neinn ís-
lendingur hafl tiltakanlegar
áhyggjur af vörnunum, heldur af
þeim tekjumissi sem þjóðarbúið
verður fyrir. Vísir menn hafa
reiknað það út að gjaldeyristekj-
urnar af hernum jafngildi allri fisk-
sölunni vestur um hafl Hvað verð-
ur um vora þjóð þegar heimsfriður-
inn er tryggður? Þetta er hiö versta
mál og allt Gorbatsjov og Sovét-
mönnum að kenna, sem eru orðnir
svoddan aumingjar að það er ekki
lengur hægt að hræða neinn með
þeim.
Geri aðrir betur
Af sjálfum mér er það helst í tíð-
indum að við hjónin eignuðumst
elskulegt stúlkubarn á dögunum
og ég hef verið að æfa mig í því að
segja barninu að ég sé ekki afi þess
heldur pabbi! Þetta er að vísu síð-
búin lífsreynsla en ég hef þó kom-
ist að raun um að nú eru komnar
nýjar og einnota bleiur á markað-
inn sem eru miklu fullkomnari en
gömlu taubleiurnar þegar ég átti
hina krakkana. Ég er ekki frá því
að hér sé á ferðinni ein merkasta
uppfmning síðari ára og kemur sér
vel, bæði fyrir barnið og mig.
Ég var að segja þér frá því í upp-
hafi þessa sendibréfs að kynslóð-
irnar taka við hver af annarri án
þess að gera sér grein fyrir örlögum
sínum og svipmóti. Af því tilefni
leyfi ég mér að benda á eftirfarandi
staðreynd: Afi minn var fæddur
1865. Hann lifði fram á tíræðisaldur
og er mér í fersku minni. Þegar
telpan mín eldist mun ég segja
henni sögur af afa mínum ljóslif-
andi, þegar við fórum saman í hjól-
reiðatúrana forðum. Þegar dóttir
mín verður 75 ára árið 2065 mun
hún geta sagt frá því að eiga pabba,
sem var samferðamaður afa síns,
sem var fæddur fyrir tvö hundruð
árum! Geri aðrir betur að brúa
kynslóðabilið. Eða hver getur stát-
að sig af því á okkar dögum að
hafa verið í lifandi snertingu við
mann sem var fæddur áriö 1790?
Með bestu kveðju
Ellert B. Schram
Hallgrímsson og allir þeir borgar-
stjórar sem Reykvíkingar eru svo
heppnir að hafa getað litið upp til.
Mér er til efs að aðrir stjórnmála-
menn í heiminum komist með
tærnar þar sem borgarstjórarnir í
Reykjavík hafa hælana. Þaö væri
þá helst Kim II Sung sem er líka
„sterkur, hugaður og hreinskipt-
inn og einnig mannúðlegur“ eins
og Davíð, svo vitnaö sé í Morgun-
blaðið í fyrradag. Þar talar einn af
frambjóðendum flokksins um hinn
„mikla leiðtoga“ og varar við að
vinsældir hans séu svo miklar að
fólk gleymi því að kjósa. Já, það er
margt að varast í kosningum þegar
vinsældirnar geta orðið til trafala.
Mann fram af manni
Sjálfstæðisflokkurinn er hættur
að gefa út bláu bókina en rekur
kosningabaráttu sína blátt áfram
eins og þeir segja sjálfir og allt
bendir til að meirihlutinn verði
áfram meirihluti og nái því jafnvel
að setja nýtt met í fulltrúatölu, sem
hefur staðið óbætt frá því aö Gróa
Péturs náði inn í tíunda sæti. Þá
var nú glatt á hjalla í vesturbænum
og þó voru kommarnir burðugri í
þá daga heldur en á þessum síðustu
og verstu tímum.
Það er ekki nóg með að fyrir-
myndarrríkin hafi hrunið til
grunna í ausírinu, heldur standa
málin þannig hjá Alþýðubandalag-
inu að formaður flokksins treystir
sér ekki einu sinni til að lýsa yfir
stuðningi við sinn eigin hsta! Og
það er af Alþýðuflokknum að frétta
að hann er hættur að bjóða fram í
Reykjavík en býður fram á Nýjum
vettvangi sem teflir fram Olínu
nokkurri Þorvarðardóttur úr sjón-
varpinu. Menn verða vinsælastir
af þvi að koma fram í sjónvarpi og
við áttum því láni að fagna í tvö
ár að hafa nýjan sjónvarpsstjóra á
nýrri sjónvarpsstöð, sem komst í
slikt dálæti meðal þjóðarinnar að
hann vinnur nú að því hörðum
höndum að skrifa endurminningar
um sjálfan sig og stöðina.
Það er hins vegar af Ólínu að
segja að hún býður af sér góðan
þokka en situr uppi með þann orð-
róm að hún sé af framsóknarfólki
komin. Það þykir ekki gott ætterni
í höfuðborginni, auk þess sem hún
er grunuð um að svíkja lit. Það
kemst enginn upp með það á ís-
landi, eins og þú veist, að svíkja
flokkinn hans pabba síns. íslend-
ingar eru annaðhvort í þessum
flokkinum eða hinum, mann fram
af manni, og verða að sætta sig viö
þau örlög hvað sem líður skoðun-
um þeirra eða ágæti flokkanna.
Þetta hefur sem sé ekkert breyst,
svo þú veist hvað þú átt að kjósa.
Alþýðlegur
klæðaburður
Af öllu þessu sérðu að við eigum
ennþá karla í krapinu og kvenfólk
líka og er ekki ofsögum sagt af okk-
ur íslendingum að alls staðar skör-
um við fram úr. Steingrímur heitir
hann forsætisráðherrann, en hann
er af annarri eða þriðju framsókn-
arkynslóð og tók við eftir að pabbi
hans hætti, alveg eins og Jón Bald-
vin tók við þegar Hannibal hætti
og Ingi Björn tók við þegar Albert
hætfi. Steingrímur þessi gerir ekki
mikið með vandamálin hér heima
en hefur þess í stað tekið að sér að
greiða úr deilum ísraels- og Palest-
ínumanna og átti nú nýverið við-
ræður við Arafat og bauðst til að
taka myndir af þeim viðræðum
sjálfur, svo þessi heimssögulegi at-
burður færi ekki framhjá neinum.
Fór vel á með þeim fóstbræðrum
og svei mér ef þeir voru ekki
nauðalíkir á myndunum. Þó var
öllu meiri framsóknarsvipur á
Arafat, enda alþýðlegri í klæða-
burði. Ekkert veit ég þó um ættir
hans.
Að öðru leyti er lítið að gerast í
pólitíkinni og menn rífast aðallega
um að fá til sín erlenda stóriðju,
hvort sem þú trúir því eða ekki.
Erlend stóriðja og evrópskur mark-
aður eru haldreipi íslenskrar at-
vinnustefnu á næstunni, enda
treysta menn því ekki lengur að
Ameríkanar glepjist til þess áfram
að kaupa þorskflökin í góðgerðar-
skyni. Við erum sem sagt enn að
skjóta fleiri stoðum undir atvinnu-
lífið. Þú hefur heyrt þann brandara
áður.
Nú getum við ekki lengur fellt
gengið til að halda lífi í fiskvinnsl-
unni og nú getum við ekki lengur
slegið lán sem gengisfellingarnar
borga fyrir okkur. Menn eru í
hundraðavís að fara á hausinn eftir
að þeir uppgötvuðu þettá og Sam-
bandið ætlar að breyta sér úr hug-
sjónafélagi í hlutafélag af því nú
er ekki lengur hægt að stóla á vin-
veitta menn í bankakerfinu sem
lána því til að lifa. Óheppni SÍS
hefur einmitt verið sú að eiga of
innangengt í bankana og hafa feng-
ið lánað af hugsjónaástæðum.
Greiðasemin gekk of langt, skuld-
irnar hækka i staðinn fyrir að
lækka.
Fimm stiga hiti
En vertu róleg, þetta bjargast.
Stjórnmálamenn eru yfirleitt
Laugardags-
pistill
Ellert B. Schram
þeirrar skoðunar að þjóðfélagið
hafi ekki efni á því að SÍS fari á
hausinn. Ekki frekar en við höfum
efni á því að láta minkaeldið eða
fiskeldið fara á hausinn, né heldur
ullariðnaðinn eða vonlausa útgerð
og þess vegna hafa stjórnmála-
menn fundið upp allskyns sjóði til
að afstýra gjaldþrotunum og þetta
er kallað efnahagspólitík á Islandi
og heilar ríkisstjórnir myndaðar til
að standa vörð um gjaldþrota fyrir-
tækin. Þar að auki lifir Framsókn
ennþá góðu lífi og er eins og klettur
úr hafinu í því hafróti sem pólitíkin
er. Ríkisstjórnir hafa komiö og far-
ið, en Framsókn stendur þetta allt
af sér og situr í þeim öllum.
Nú er vorið að koma enda var
fimm stiga hiti í Reykjavík í gær-
morgun og öllum var svo hlýtt að
kvenfólkið gekk um á stuttpilsum
og laugarnar fylltust af fólki sem
baðaði sig í sólinni. Enginn varð
úti en sumir fengu kvef.
Það minnir mig reyndar á það að
á síðasta sumri fór ég með fjöl-
skylduna í bíltúr út á land og viö
tjölduðum við þjóðveginn eins og
ætlast er til. Ég tók úlpuna með og
lopapeysuna og grillaði í kvöldgol-
unni og allt var þetta eins og í
gamla daga, nema nú er maður
ekki eins veðraður og áður. Þegar
rigningin buldi á tjaldinu og rokið
feykti upp hælunum og hitinn fór
niður í frostmark langaði mig mest
heim. Ég er sennilega orðinn of
gamall fyrir sumarskemmtan af
þessu tagi en það mega þeir eiga,
vegagerðarmennirnir, að nú er
snöggtum greiðfærara á milli
landshluta eftir að þjóðvegurinn
var malbikaður og olíuborinn og
allt annað lif að komast heim aftur
eftir hrakninga sumarferðalagsins.
Það eina sem maður þarf er þykkt
lag af gæsahúð. Næst ætla þeir að
leggja jarðgöng vestur á fjörðum
enda þungfært að flytja að vestan
með búslóðina þegar fara þarf yfir
fjallvegi og torfærur.
ískyggilegt ástand
Af utanferðum er það helst aö
frétta að sólarlandaferðir hafa
dregist saman af því fólk nennir
ekki lengur að standa í biðröðum
alla nóttina til að panta sér ódýrt
far. Það er af sem áður var, þegar
launamenn létu sig hafa það að
standa í biðröðum eftir skópörum
og smjörstvkkjum í kreppunni á
árunum fyrir stríð. íslendingar eru
svo góðu vanir eftir að herinn kom.
Já, það er þetta með herinn.
Helsta áhyggjuefni okkar er ein-
mitt það að ástandið í heiminum
er orðið svo ískyggilega gott að nú
er yfirvofandi sú hæfia að varnar-