Dagblaðið Vísir - DV - 19.05.1990, Blaðsíða 22

22
LAUGARDAGUR 19. MAÍ 1990.
Jon Kjell er Norðmaður sem búið hefur á íslandi í tíu ár. Hann útsetti Eitt lag enn og fyrir það er hann
heimsfrægur í heimalandi sínu um þessar mundir. DV-mynd Brynjar Gauti
kassagítar. „Hörður G. Ólafsson
sendi mér kassettu með Eurovisi-
onlaginu og í sameiningu skoðuð-
um við það mjög vel. Bættum inn
hljóöfærum, einhverjum tónum og
gerðum létum það sánda betur eins
og það er kallað.
Stöku sinnum kemur fyrir að ég
fæ lög sem virka illa á mig. Eins
og það sé illa uppraðaö. Þá þarf að
fara ofan í það, íinna skynsamlega
uppröðun og bæta kannski við for-
spili, millispili eða viðlagi. Jafnvel
finna endi á lagiö. Það er allur
gangur á þessu. Stundum á maður
ekkert í lagi, stundum nær allt.“
Jon hefur ekki gefið út eigin plötu
en á efni á hana. Hann segist aðeins
hafa áhuga á leikinni tónlistar-
plötu. „Ætli ég eigi ekki fjörtíu eða
fimmtíu lög sem bíða betri tíma.
Þó að söngröddin sé besta hljóð-
færið sem búið hefur verið til þá
gefur hún manni oft á tíðum of
mikið upp í hendurnar, sérstaklega
textinn. Við leikna tónlist getur
maður leikið sér að ímynduðum
textanum." .
Jon Kjell er ekki alveg laus við
Stjórnina því hann er að vinna
plötu hennar fyrir útlendan mark-
að. Þá er hann að vinna fyrir Björg-
vin Halldórsson og er með nokkur
lög á safnplötu sem Skífan gefur
út í sumar. Hann telur grósku í
tónlistarlífinu og þá ekki síst vegna
höfðatölu í landinu. „íslendingar
eiga heimsmet í tónlist eins og
öðru. Það eru alltaf að skjóta upp
nýjum hljómsveitum en þær eru
eðlilega misgóðar," segir hann.
Peningaleysi
háir tónlistinni
Margir íslendingar tala þó um
deyfðarlegt músíklíf um þessar
mundir og að lítið heyrist í vinsæl-
um hljómsveitum. Jon Kjell segir
það vera peningaspursmál en ekki
áhugaleysi. „Til að tekiö sé eftir
hljómsveitum þurfa þær að gefa
út plötu og til þess þarf peninga.
Ég hef stundum á tilfmningunni
að útgefendur stundi góðgerðar-
starfsemi. Þeir afla fjár á sölu er-
lendra platna til að koma út þeim
íslensku. Það eru takmörk fyrir
hversu lengi slíkt er hægt. Hér á
landi eru einungis tvö tímabil sem
gefnar eru út plötur, sumar og um
jól. Á öðrum tíma seljast ekki plöt-
ur. Plötumarkaðurinn breyttist
mikið með tilkomu frjálsu útvarps-
stöðvanna.“
Álíðandi
stundu
Jon Kjell varð fyrst frægur á ís-
landi í sjónvarpsþáttunum Á líö-
andi stundu. Það voru fyrstu
skemmtiþættirnir sem sendir voru
út í beinni útsendingu. Stjórnendur
voru Ómar Ragnarsson, Sigmund-
ur Ernir Rúnarsson og Agnes
Bragadóttir. Jon Kjell stóð við
hljómborðið í þáttunum og lék tón-
list af fingrum fram. „Það var mjög
skemmtilegur tími og mikil
reynsla," segir hann. „Ég þurfti að
búa til músíkinnslög og var mjög
háður tæknibúnaði sem væri algjör
brandari í dag. Mikil þróun var að
eiga sér stað í músík á þessum tíma
og ég setti upp mjög ófullkomin
tæki sem alltaf var hætta á að
myndu klikka. Vegna þess fékk ég
gott námskeið í einbeitingu. Það
var mikið hlegið á Akureyri einu
sinni þegar allir héldu að ég hefði
sofnað. Ingimar Eydal hafði rétt
áður verið að sýna áhorfendum
hvernig hann gat leikið sér með
tónlist, blandað henni og spilað aft-
urábak eða áfram. Ihgimar ætlaði
síðan að gera næsta stef í þættinum
en Ómar var búinn að gleyma því
og kallaði á mig sem var búinn að
slökkva á öllum tækjum enda loka-
atriði. En Ómar reddaði þessu ein-
hvern veginn," segir Jon Kjell og
hlær.
Reddaði
Norðmönnunum
Jon hefur síðan komið við sögu í
Söngvakeppni Sjónvarpsins í öll
skipti nema eitt. Þá hefur hann
verið með í nokkrum tónlistar-
myndböndum. Mikil vinátta mynd-
aöist meðal íslenska hópsins og
þess norska í Júgóslavíu. „Ketill
Stokkan og hans lið hafði mikla trú
á íslenska laginu og fannst það
ágætis kostur ef það kæmist hátt
því Norðmenn ættu þá einhvern
hlut að máli þar sem ég útsetti lag-
ið. Það vakti því óskipta athygli í
Noregi þegar íslenska lagið varð í
íjóröa sætinu,“ segir Jon Kjell
Seljeseth.
-ELA
Heims-
frægur
í Noregi
- segir Jon Kjell, tónlistarmaður og arkitekt
„Ég er mikill íslendingur í mér
og reikna ekki með að flytja frá
landinu aftur. Að mörgu leyti er
miklu betra að búa hér en í Noregi
nema veðrið sem getur gert mann
alveg vitlausan,“ sagði Jon Kjéll,
arkitekt og tónlistarmaður, í sam-
tali við helgarblaðið. Jon Kjell hef-
ur undanfarin ár starfað sem út-
setjari og á meðal annars heiðurinn
af útsetningunni á Einu lagi enn.
„Ég er heimsfrægur í Noregi því
þeir vilja þakka sér hversu ofarlega
íslenska lagið hafnaöi. Hefðu Is-
lendingar ekki gert það sama?“
í norskum blöðum hefur talsvert
verið rætt um Norðmanninn á ís-
landi sem kom Eurovisionlaginu í
íjórða sæti. Jon Kjell segir að Norð-
menn séu mjög áhugasamir um
Eurovision og mun meiri almenn-
ur áhugi þar en hér á landi. „Norð-
menn lentu í því sama nú og við í
fyrra að senda út vitlaust lag. Þjóð-
in vildi lagið sem varð í öðru sæti
í undankeppninni og því átti Ketill
Stokkan ekki mikið fylgi hjá þjóð
sinni.“
Jon Kjell Seljeseth fluttist til ís-
lands fyrir tíu árum. Hann var þá
nýútskrifaður arkitekt frá háskól-
anum í Þrándheimi þar sem hann
er fæddur og uppalinn. Jon Kjell
kynntist eiginkonu sinni, Elínu
Ebbu Ásmundsdóttur, í Noregi og
fylgdi henni síðan til heimalands-
ins. „Eru ekki flestir útlendingar
hér vegna þess að eiginkona eða
-maður eru íslendingar?" spyr Jon
Kjell. En hann kann vel við sig og
hefur ekki nokkurn hug á að fara
héðan aftur.
Hljóðver í
byggingu
Jon keypti fyrir fimm árum gam-
alt bakhús á Laugavegi og hefur
breytt „kofanum" í fallegt og reisu-
legt hús. Þó er enn mikið ógert eins
og að reisa hljóðver sem Jon ætlar
að setja upp við heimili sitt.
Þegar Jon Kjell kom til íslands
fyrir tíu árum fékk hann starf sem
arkitekt hjá Húsnæðisstofnun rík-
isins. Þar starfaði hann í tvö ár en
flutti sig þá á teiknistofu Ingimund-
ar Sveinssonar. Tónlistin var ekki
ríkur þáttur í lífi hans fyrstu árin
hér. Hins vegar hafði Jon tónhst-
aráhuga allt frá því hann var í leik-
skóla. „Ég var verulega óþekkur
að fara í leikskóla og móðir mín
var alveg að gefast upp á mér.
Frændi minn kom mér þá inn á
leikskóla sem var sérstakur að því
leyti að börnum var kennd tón-
fræði og þau máttu glamra á hljóð-
færi eins og þau vildu. Þar kunni
ég strax við mig og var kominn í
lúðrasveit tæplega sex ára gamall.
Þar spilaði ég á flautu og klarinett.
Tónlistaráhugi minn vaknaði í
leikskólanum," segir Jon.
Lúðrasveit og
bítlabönd
Hann var í lúðrasveit til sextán
ára aldurs en þá tóku bítlaböndin
við eins og hann kallar það. „Við
vorum með hljómsveitir í gaggó og
menntó. í háskólanum var einnig
mikil tónlistargróska og þar störf-
uðu djassbönd sem ég var með í.
Reyndar er óvenjumikil liststarf-
semi í háskólanum í Þrándheimi,
bæði leiklistarhópar, tónlistar og
myndlistar. Á hverju ári er listvika
í gömlu fjölleikahúsi sem skólinn
hefur til umráða. Þessa viku er
námið lagt á hilluna og nemendur
stunda hstalífið af fullum krafti."
Jon Kjell spilaði á hljómborð á
þessum árum og fékk geysilegan
áhuga á hljóðgervlum sem þá voru
að komast í tísku. „Mér fannst svo
spennandi að ná öllum þessum
nýju hljóðum. Það lá við að ég legði
námið á hilluna fyrir hljóðgervl-
ana. Til þess kom þó ekki.“
Fyrstu tvö árin sem Jon Kjell bjó
á íslandi snerti hann ekki hljóð-
færi. Eftir tveggja ára hvíld frá tón-
listinni fékk hann fiðring og setti
sig í samband við FÍH skólann og
hóf nám i saxófónleik. „Þarna
kynntist ég flestum þeim mönnum
sem ég þekki í dag og vinn með.
Segja má aö með því að fara í skól-
ann hafi ég komist inn í bransann.
Gunnar Þórðarson var með hljóm-
sveit í Broadway á þessum tíma og
vaptaði hljómborðsleikara. Honum
var bent á mig og ég starfaði með
honum í þrjú eða fjögur ár, m.a. í
öllum þeim sýningum sem settar
voru upp í Broadway. Einnig lék
ég inn á plötur sem Gunnar var að
hljóðrita á þessum tíma,“ segir Jon.
Arkitektúr
og tónlist
„Fyrstu árin var tónlistin þó ein-
ungis áhugamál. Ég starfaði eftir
sem áður sem arkitekt. Þessi störf
áttu mjög vel saman því grunnur-
inn er ekki ólíkur. Annars vegar
að hanna hús og hins vegar tónlist.
Fyrir fimm árum hætti ég að teikna
því þá nægði mér sólarhringurinn
ekki til aö ljúka öllu því sem ég
hafði tekið að mér. Mig langaði að
vera í báðum störfum en það var
orðið of mikið álag og annað starfið
varð að bíða um tíma. Nú hef ég
ekkert teiknað í fimm ár nema fyr-
ir kunningja."
Jon segist ekki hafa lakari tekjur
í tónlistinni en í arkitektúrnum.
Hins vegar sé um skorpuvinnu að
ræða sem geti gefiö lítið af sér eða
mikiö. „Stundum er ég á skúringa-
kaupi,“ segir hann. Traustar tekjur
er því ekki um að ræöa. Jon á tvo
litla syni, tveggja ára og þriggja
mánaða. Hann segir að með tónlist-
arstarfmu hafi hann getað verið
með eldri syni sínum fyrsta árið
meðan móðirin var útivinnandi.
Elín Ebba er iðjuþjálfi á Landspít-
alanum.
Betrumbætir lög
Um þessar mundir er Jon einung-
is í stúdíóvinnu. Hann útsetur lög
annarra. Útsetjari þarf oft á tíðum
að breyta lögum, setja meiri fyll-
ingu i það eða hreinlega raða tón-
unum upp á nýtt. ,,Það er mjög
misjafnt hvað höfundpr eru búnir
að leggja í lagið þegar ég fæ það í
hendur. Sumir koma með það
næstum tilbúið á meðan aðrir
koma með raul og undirspil á