Dagblaðið Vísir - DV - 25.01.1992, Síða 16

16
LAUGARDAGUR 25. JANÚAR 1992.
íslensk verkefnisstýra í Strasborg:
Æskulýdsstarf á ís-
landi ekki nógu virkt
- segir séra Yrsa Þórðardóttir sem starfar í Æskulýðsmiðstöð Evrópuráðsins
„Það var tvennt sem kom mér mest
á óvart eftir að ég byijaði að vinna
hér. Annars vegar hvað ríkið heima
stendur illa að baki Æskuiýðssam-
bandi íslands og hins vegar hvað
ýmsum reglugerðum og samþykkt-
um Evrópuráösins er iRa framfylgt í
íslenskri löggjöf," segir Yrsa Þórðar-
dóttir sem undanfarin tvö og hálft
ár hefur starfað sem verkefhisstýra
í Æskulýðsmiðstöð Evrópuráðsins,
fyrst íslendinga.
Yrsa er 29 ára gömul, guðfræðingur
að mennt og starfaði sem prestur að
Hálsi í Fnjóskadal þar til hún tók við
starfi sínu í Strasborg á vormánuð-
inn 1989. Hún er dóttir hjónanna
Auðar Eir Vilhjálmsdóttur og Þórðar
Amar Sigurðssonar. Yrsa segir að líf
sitt hafi eiginlega verið eins og jójó
á milli íslands og Frakklands. Hún
fluttist fyrst 1972, þá 10 ára gömul,
tíl Strasborgar ásamt fjölskyldu
sinni þegar pabbi hennar réðst til
starfa hjá Evrópuráðinu. Hann starf-
aði þar um nokkurra ára skeið við
að samhæfa og útbúa námsefni fyrir
nútímatungumálakennslu í evrópsk-
um skólum.
Hún fiuttist síöan til íslands 14 ára
gömul til að fara í Menntaskólann í
Reykjavík og lauk stúdentsprófi það-
an 18 ára. Hún bjó þá hjá afa sínum
og ömmu ásamt Döllu, systur sinni,
sem flust hafði heim tveimur árum
áður í sama tilgangi. í miliitíðinni
hafi hún verið með móður sinni á
Súgandafirði sem var fyrsta presta-
kall séra Auðar.
Samkomulag við guð
Yrsa segir að sig hafi alltaf langað
að verða prestur. „Okkur varð það
að samkomulagi eina kvöldstund,
Guði og mér, þegar ég var 10 ára
gömul að ég yrði prestur. Það gæti
bæði orðið skemmtilegt og kannski
gæti ég líka orðið dálítið góður prest-
ur. Mamma hafði þá ekki enn hlotið
prestvígslu þótt hún lyki guðfræði-
náminu sama ár og ég fæddist. Það
var ekki fyrr en 1974 sem af því varð
loksins og var hún þá fyrsta konan
á íslandi sem hafði vígst til prests.
Eftir stúdentsprófið lagöi ég þó
lykkju á leið mína að draumastarfinu
og fór í Hótelskóla. Það þvældist eitt-
hvað fyrir mér að bæði mamma og
Dalia voru prestar og mér fannst
háifhailærislegt að allir í fjölskyld-
Yrsa og eiginmaðurinn, Carlos, ásamt Tuma litla.
unni væru að feta sömu braut. Hótel-
skólinn sem ég sótti um er í Stras-
borg og ég komst inn þar sem varð
til þess að leið mín lá nú aftur til
Frakklands."
Yrsa sneri síðan heim aftur eftir
tveggja ára nám í Hótelskólanum,
fuU heimþrár, og lauk ekki prófum
þaðan.
„Þetta var um jólin 1982 og ég var
nú frekar rugluö í ríminu og vissi
ekki almennilega hvað ég átti að taka
mér fyrir hendur. Það varð þó úr að
ég labbaöi upp í guðfræðideild eftir
áramótin og spurðist fyrir um hvort
ég gæti byijað svona á miðjum vetri
í guöfræðinni. Það var í lagi og ég
hóf nám þar í febrúar 1983.“
Guðfræðinámið ætti
að vera öðruvísi
Yrsa segir að það hafi verið jafn-
mikið áfall og það var skemmtilegt
að byija í guðfræðinni. Henni fannst
mikill léttir aö vera komin heim aftur
en eitt og annaö í guöfræðináminu
var henni ekki eins mikið að skapi.
„Ég hafði miklu meiri áhuga á að
vita eitthvað um hvemig venjulegu
fólki leið og hveiju það trúði - á
kirkjusamfélaginu sjálfu, heldur en
endalausum upptalningum á ár-
tölum kónga, keisara og páfa í
kirkjusögunni, en það er nú kannski
líka léleg afsökun fyrir því hvað ég
hef alitaf átt erfitt með að læra ár-
töl,“ segir Yrsa og kímir.
„Námið gekk allavega ekki snurðu-
laust fyrir sig og um vorið féll ég í
tveimur prófum í fyrsta skipti á
minni skólagöngu sem var auðvitaö
hræðilegt áfall. Mér fannst hins veg-
ar ómögulegt aö fara að skipta aftur
um nám og þótt ég væri ekki fyllilega
sátt langaði mig samt sem áður að
verða prestur. Það varð því úr að ég
ákvað að læra guðfræði til aö verða
prestur."
í guðfræðideildinni kynntist Yrsa
lífsfórunauti sínum, Carlosi Ferrer,
og eiga þau nú saman tvö böm,
Tuma, þriggja ára, og Ingibjörgu,
eins árs.
Yrsa lauk guðfræðináminu í októ-
ber 1987 og hlaut prestvígslu 15. nóv-
ember sama ár. Af því tilefni prýddi
hún helgarforsíðu DV ásamt móður
sinni og systur því það þótti að von-
um tíðindum sæta að þijár konur úr
sömu fjölskyldunni ættu það sameig-
inlegt að hafa hlotið prestvígslu. Hún
réö sig síðan til prestakallsins að
Hálsi í Fnjóskadal eftir að hafa feng-
ið öll atkvæði þeirra sem sótt höfðu
kosningafund og segir aö það hafi
verið ómetanlegt veganesti.
Þettavarég
„Ég var síðan stödd í Kópavoginum
hjá pabba og mömmu voriö eftir,
þegar ég rakst á Morgunblaðið einn
daginn á sófaboröinu, sem af tílviljun
var einmitt opiö þar sem auglýsing
frá Evrópuráöinu blasti við. Þar var
verið að auglýsa stöðu verkefnis-
stjóra í Æskulýðsmiðstöð Evrópu-
ráösins. Viðkomandi átti að vera
yngri en 28 ára, tala ensku og
frönsku, hafa lokið háskólaprófi og
hafa áhuga á æskulýðsmálum. Þetta
hlaut að vera ég. Mér fannst það
ekkert fara á milli mála og hugsaði
með mér að þetta yrði ég að sækja
um. Ég þekkti Evrópuráðið dálítið
frá því aö pabbi hafði verið að vinna
þar og Strasborg hafði alltaf verið
mitt annað heimili svo ég sló til og
sendi inn umsókn.
Það eru fimm verkefnisstjórar sem
vinna hverju sinni hjá æskulýðs-
miðstöðinni og hver þeirra er ráðinn
til 5 ára. Það er notað kvótakerfi viö
ráðningar og þess þannig gætt aö
bæði kyn og öll aðildarlönd Evrópu-
ráðsins eiga jafna möguleika á að
komast að. í þetta skipti voru það því
Norðurlandabúar, Þjóðveijar og
Portúgalar sem áttu rétt á að sækja
um.“
Yrsa segir að það hafi svo ekki ver-
ið fyrr en um haustið þegar hún var
að koma heim af kvennaguðfræði-
ráðstefnu í Noregi með vinkonu sinni
að hún var kölluð í inntökupróf fyrir
starfið.
„Prófið hafði veriö sent heim til
íslands og ég eyddi einum degi á
skrifstofu umboðsmanns Alþingis,
hjá Gauki Jörundssyni, viö aö leysa
ýmiss konar verkefni á ensku og
frönsku. Ég sneri síöan aftur í presta-
kallið mitt fyrir norðan og heyrði
ekkert meira fyrr en um miðjan
mars 1989. Ég hafði fengið starfið og
var beðin um aö koma strax 1. apríl
út eða fyrr ef þess væri nokkur kost-
S ý n i i n g u m h e 1 g i ina frá kl. 14 m IX
5 dyra hlaðbakur kr. %6.000.-.stgr.