Dagblaðið Vísir - DV - 16.06.1994, Blaðsíða 12

12
FIMMTUDAGUR 16. JÚNÍ 1994
Spumingin
Ætlarðu að fylgjast
með heimsmeistara-
keppninni í knattspyrnu?
Rebekka Helgadóttir: Nei, hef engan
áhuga á fótbolta.
Hulda D. Höskuldsdóttir: Nei, mér
íinnst fótbolti svo leiðinlegur.
Kolbrún Skaftadóttir: Já, auðvitað
geri ég það.
Arnar Stefánsson: Já, að sjálfsögðu
geri ég það.
Símon Jóhannsson: Já, endilega.
Bjarni S. Geirsson: Já, ég býst við því.
Lesendur
Menntaskólinn á Akureyri:
Góður siður að braut-
skrá17.júní
Akureyringur skrifar:
Að því er ég best veit er Mennta-
skóbnn á Akureyri eini skólinn á
landinu sem hefur haldið þeirri hefð
að brautskrá nýstúdenta 17. júní.
Eflaust eru einhverjir ósáttir við þá
íhaldssemi en í þeim hópi eru samt
örugglega ekki nemendur og kennar
ar skólans. Dagsetningin setur enn
meiri hátíðarsvip á þennan annars
merka áfanga, að verða stúdent.
Afar skemmtileg stemmning hefur
nú skapast dagana í kringum 17. júní
á Akureyri. Mörg hundruð eldri
stúdentar streyma til bæjarins til
þess að fagna einhverra tuga ára
stúdentsafmæli og hitta gamla félaga
og vini.
Andrúmsloftið er alltaf svolítið
sérstakt á stundum sem þessum þar
sem gamlir vinir hittast eftir margra
ára aðsilnað. Einhverjir hafa farið
út í heim til að safna titlum, aörir
„safnað" börnum og barnabörnum
og svo eru þeir sem bara hafa safnað
forða framan á sig. Allir hafa frá ein-
hveiju að segja og þessar samveru-
stundir gleymast ekki svo glatt.
Af hverju er ég að rifja þetta alit
upp hér? Hverjum má ekki vera
sama um það sem hér stendur? Því
er auðvelt að svara. Þetta bréf mitt
hef ég ritað til þess að vara þá menn
við sem vilja að útskrift frá Mennta-
skólanum á Akureyri verði flýtt fram
á vorið og af verði lagður sá siður
að brautskrá nemendur 17. júní. Það
Bréfritari segir viðskiptasjónarmið segja að brautskrá eigi áfram nýnema
frá Menntaskólanum á Akureyri 17. júni.
þætti mér afar slæmt.
Akureyri er mjög fallegur bær, um
það þurfa menn vart að deila. En
Akureyri er líka bær sem vel þolir
örlítið meiri upplyftingu á stundum,
bær sem getur tekið á móti fleira
fólki, bær sem eflaust gæti þegið
fleiri krónur úr vasa ferðamannsins.
Af þessum sökum segja viðskipta-
sjónarmiðin okkur að nýnema eigi
að útskrifa 17. júní hvað sem öllum
tilfinningum líöur. Ef það verður af
lagt er eins víst að af leggist sá góði
siður aö menn sæki heim sinn gamla
skóla á útskriftarafmæli sínu.
Flottræf ilsháttur í ferjuf lutmngum
Sigurður Garðarsson skrifar:
Mig hefur oft langað til þess að
skrifa nokkur orð um það bruðl sem
viðgengst í ferjuflutningum á milli
Vestmannaeyja og Þorlákshafnar en
ekki látið af því verða fyrr en nú.
Mér hefur oft ofboðið þegar ég hef
séð þetta ágæta skip, Herjólf, sigla á
milli lands og eyja, skip sem kostaði
hvorki meira né minna en einn og
hálfan milljarð króna. Það er engin
smáræðisupphæð og fyrir utan þetta
er manni sagt aö reksturinn á þessu
sé dýrari en á venjulegum togara.
Landgangan í Þorlákshöfn er eins og
á flottustu flugvöllum í Evrópu og
tveggja hæða glerbygging hýsir þá
farþega sem til eyjarinnar ætla. Þetta
er að mínu mati allt of dýr útgerð
fyrir ekki fleiri farþega en raun ber
vitni.
Það sem þarna er á ferðinni er enn
eitt dæmiö um flottræfilsháttinn í
okkur íslendingum. Við þurfum að-
eins það besta og dýrasta, jafnvel
þótt vel sé hægt að komast af með
annað.
Mér hefur verið bent á aö ferjan
sem þjónar ísfirðingum og nágrönn-
um þeirra fyrir vestan hafi kostað
35 milljónir. Sú feija hafi meira aö
segja verið notuð til þess að sigla á
milli Grænlands og íslands og þjóni
hlutverki sínu vel. Verðmunurinn á
þessum tveimur skipum eru litlar
eittþúsund fjögur hundruð sextíu og
fimm milljónir króna.
Hver og einn getur auðvitað gert
það upp við sjálfan sig hvort honum
finnst einhver vitglóra vera í þessu
á tímum atvinnuleysis. Mér fmnst
það ekki.
Fyrirmyndarfyrirtæki
- eða subbuskapur í fyrirtækjarekstri
Guðmundur Karlsson skrifar:
Það er manni alltaf mikið ánægju-
efni þegar fyrirtækjum gengur vel.
Ekki skemmir það svo ef þessi sömu
fyrirtæki eru til fyrirmyndar á ein-
hverjum sviðum, t.d. í umhverfis-
málum. Eitt slík fyrirtæki er Sæ-
plast hf. á Dalvík.
Fyrr í vor var greint frá því í fjöl-
miðlum að fyrirtækið hefði hlotið
útflutningsverðlaun forseta íslands
og nú fyrir skömmu fékk það viður-
kenninguna vernd, umhverfisviður-
kenningu Iðnlánasjóðs.
Mér finnst afar athyglisvert að
fylgjast með því sem er að gerast
þama fyrir norðan og það sýnir að
margt er hægt að gera ef góöir menn
eru í brúnni. Allt of oft láta fyrirtæki
hér á landi reka á reiðanum og svo
þegar öllu hefur verið siglt í strand
er flakið yfírgefið á því skeri sem
Hringið í síma
632700
millikl. 14 og 16
-eða skrifíð
steytt var á og fley undir nýju nafni
fengiö undir mannskapinn. Enginn
virðist vera ábyrgur og engum þarf
að blæða nema ef vera skyldi að
skuldunautunum blæddi út.
Mér finnst mál til komiö að tekið
verði harkalegar á þeim stjórnend-
um sem sigla fyrirtækjum í strand
og menn verði gerðir ábyrgir gjörða
sinna. Með því eina móti verður
hægt að tryggja að metnaður og sam-
viskusemi séu þau tvö sjónarmið
sem höfð verði í heiðri við stjórnun
fyrirtækja.
Fjöldi fyrirtækja, vítt og breitt um
landið, stendur vel og er vel stjórn-
að. Tökum mið af þeim og látum við-
skiptasubburnar, eins og ég kýs að
kalla þá sem ekki vita hvernig reka
á fyrirtæki, taka pokann sinn. Verum
ábyrg. Líðum ekki subbuskap í fyrir-
tækjarekstri.
Sæplast hf. á Dalvík, fyrirtæki sem er til fyrirmyndar.
Lárus hringdi:
Mig langaði aðeins að tjá mig
um umferöarmenningu hér í
Reykjavík. Við höfúm haft slæmt
orð á okkur hér í umferðinni og
eflaust með réttu i sumum tílfell-
um. Ég er sannfærður um að ef
yfirvöld legöu meiri áherslu á
merkingar, bæði merkingar á
götum og ekki síður leiðbeiningar
fyrir fólk til þess aö rata eftir,
myndi þetta allt ganga miklu bet-
ur.
Það er t.d. furðulegt að sjá þegar
vegvísar eru settir við gatnamótt
og sá sem þeim fylgir þarf meö
hundakúnstum að koma sér yfir
á aðra akgrein á gatnamótunum
þar eð hann gat ekki séð það fyr-
ir að hann þyrfti að beygja.
Ekkiþjóð*
buningar
Jóhanna hringdi:
Frá því var sagt i DV á mánu-
dag að ákveðin kona væri að
sauma búninga sem hún vildi
kalla þjóöbúninga. Ég er mjög
ósátt við það. Aliar formæður
mínar hafa átt þjóðbúninga og
það voru mjög vandaöar flíkur
úr góðu efni.
Það sem þessi kona var að sýna
og vildi meina að ætti að kalla
þjóðbúninga er annað. Mér fmnst
það litilsvirðing við þjóðbúning-
inn okkar, eina og sanna, að kalla
þessa því nafni.
Hús Hæsta-
Svala hringdi:
Ég hef séö myndir af nýja
Hæstaréttarhúsinu og er ánægö
með það en er ekki jafn sátt við
þá staðsetningu sem því var ætl-
að. Djúp lóð liggur á milli húss
Hæstaréttar og íþróttahúss Jóns
Þorsteinssonar (Litla svið Þjóð-
leikhússins). Ég veit ekki hvort
búið er að skoða þá lóð og hvort
einhverjir annmarkar eru á því
að byggja þar en þama er Ijótt
gat sem fylla mætti með fallegu
húsi. Hvers vegna ekki að byggja
þar?
Uppmeð
Hjördís skrifar:
ARt of sjaldan hittir maður
reglulega skemmtilegt fólk þar
sem maður kemur. Ég fór á bíla-
sölu, sem einbeitir sér að sölu
tjaldvagna og hjólhýsa, um dag-
inn og þar voru tveir menn, ann-
ar daufur og sagði fátt, hinn ein-
hver sá mesti stuöholti sem ég
hef hitt. Menn eins og þessi eru
sem himnasending til þess að
létta manni lund í amstri dags-
ins. Hann var í senn skemmtileg-
ur og vildi allt fyrir mig gera.
Svona mætti þetta viðar vera.
Upp með brosiö.
Laugardalur-
innfallegur
Fanney hringdi:
Mikið er gaman aö koma niður
í Laugardalinn þessa dagana. Ég
hafði ekki komið þar lengi og
þvilikur munur hvaö búið er að
gera allt fallegt. Fjölskyldugarð-
arnir eru yndislegir og standast
svo sannarlega samanburð við
sams konar garða erlendis. Allt
er svo snyrtilegt og fínt og ráðlegg
ég þeim sem ekki hefur gengið
þama um aö gera það hið fyrsta.