Dagblaðið Vísir - DV - 05.11.1994, Page 26

26
LAUGARDAGUR 5. NÓVEMBER 1994
Dvaldi í þrjá mánuði í klaustri:
Systurnar gáfu
mér mikla hlyiu
- segir Bryndís Valbjörnsdóttir háskólanemi sem fékk að kynnast af eigin raun lífi nunna
„Ætli þaö sé ekki rúmt ár síðan ég
fór aö velta því fyrir mér að gaman
væri aö kynnast lífinu í klaustri. Mig
haföi lengi langaö að fara til Frakk-
lands og læra frönsku en það er mjög
dýrt. Þar sem ég er að spá í guðfræði
datt mér í hug að fá vinnu í klaustri,“
segir Bryndís Valbjörnsdóttir, 37 ára
háskólanemi, sem dvaldi þrjá mán-
uði í sumar hjá St. Dominique-systr-
um í Prouilhe klaustri í Suður-
Frakklandi.
„Ég hafði samband við kaþólskan
prest sem skrifaði fyrir mig út og
systumar buðu mér að koma og
vinna fyrir sig. Reyndar hafa syst-
umar starfrækt gistiheimili en þar
sem klaustriö brann og ekki hafði
tekist að ljúka við endurbætur sáu
þær ekki fram á aö gistiheimilið yrði
opnað í sumar. Engu að síöur buðu
þær mér að koma og dvelja hjá sér
sem er mjög sérstakt. Reyndar
bauðst mér einnig að fara í annað
klaustur í Ölpunum, þar sem er kex-
verksmiðja, og starfa þar en mig
langaði heldur til Prouilhe."
Bryndís segir að það séu mörg
klaustur sem ráði til sín starfsfólk
til aðstoðar, t.d. viö garðyrkju, við-
hald og þess háttar. Starfsfólkið býr
þó ekki í klaustrinu sjálfu heldur í
sérstökum húsum og tekur ekki þátt
í starfsemi systranna eins og hún
gerði. Áður en Bryndís fór utan
kynntist hún systrunum í Hafnar-
firði og fór m.a. í messu til þeirra.
Eins og
gamlarvinkonur
Bryndís sagði hinum frönsku
systrum frá því að hún væri að læra
guðfræði með frönskunámi sínu og
þær vildu endilega að hún kynnti sér
trúna á guð og út á hvað trúin gengi.
Það skipti þær þó engu máh að
Bryndís er ekki sömu trúar og þær.
„Ég var að gera upp hug minn hvort
ég ætti að fara í guðfræðideildina eða
ekki en eftir þessa dvöl er engin
spuming í mínum huga.“
Bryndís fór til Frakklands í lok
maí og hún segir að það hafi verið
afar vel tekið á móti sér. „Þær tóku
mér eins og þær hefðu þekkt mig
alla tíð. Ég starfaði í eldhúsinu á
morgnana en eftir hádegi las ég bæk-
ur og gerði þaö sem mig langaði til.
Stundum var sameiginleg vinna, til
dæmis viö þrif á klaustrinu og annað
sem til féll. Systurnar eru að mestu
í klaustrinu og fara lítið þaðan en
þær blanda geði við sóknarbörn og á
sunnudögum fara þær út og tala við
fólk,“ segir Bryndís. Meðan hún var
í klaustrinu héldu systumar matar-
boð fyrir munka úr Benediktusar-
reglunni en þeir höfðu áður hjálpað
til við enduruppbyggingu klausturs-
ins eftir brunann.
„Ég býst við að klaustrið hafi opn-
ast meira eftir bmnann því þá þurftu
systumar að leita til annarra og sam-
skipti við annað fólk urðu meiri."
Vildi njóta
dvalarinnar
Bryndís segir að það hafi verið
mikil viöbrigði fyrir sig að koma
fyrst í klaustrið. „Þegar ég var komin
í herbergi mitt fyrsta kvöldið veit ég
ekki hvað mér fannst um þetta. En
ákvaö með sjálfri mér að þar sem ég
Meðal þess sem Bryndís gerði var að hjálpa 'til i eldhúsinu en systurnar
hjálpast venjulega að við öll störf. Oft var glatt á hjalla við vinnuna.
Systurnar tóku vel á móti Bryndisi og henni fannst eins og hún hefði þekkt
þær alla tið.
væri komin á staöinn ætlaði ég að
njóta dvaiarinnar. Þarna gekk nú
allt mjög skipulega fyrir sig og ró-
lega. Ég var lengi að átta mig á að
mér lá ekki lífið á. Systurnar höföu
sín sérstöku vinnubrögð, sem stund-
um fóru í taugarnar á mér, en ég
varð samt alltaf að sætta mig við að
þau voru betri en mín.“
Bryndís segir að ungar stúlkur
gangi enn til liðs við systurnar og
ákveði að lifa innan veggja klaust-
ursins. „Það voru tvær á þrítugsaldri
þarna núna,“ segir hún. Hins vegar
fann hún engan þrýsting frá systrun-
um um að hún gengi í regluna. „Ka-
þólikkar ýta ekki trú sinni að öðmm.
Hins vegar, ef maður sýnir áhuga eru
þeir opnir og hlýir. Eldri systurnar
sögðu við mig að gaman væri að ég
kæmi til þeirra en náttúrlega þarf
hver kona að upplifa eitthvað sérs-
takt ef hún ákveður að gerast
nunna,“ segir Bryndís.
„Þó lífið gengi rólega fyrir sig í
klaustrinu var engu að síður nóg að
gera. Fyrsta vikan var kannski svo-
lítið löng en eftir hana leið tíminn
hratt. Þessi dvöl var mjög lærdóms-
rík og þó maður geti ekki rætt um
einstök atriöi í því sambandi þá gefur
þetta manni margt sem ég mun búa
að alla ævi. Minningarnar eru hug-
ljúfar og mér fmnst það gefa mér
aukinn styrk aö hugsa til systranna,
sérstaklega ef ég er stressuð."
Mikil bænahöld
Bryndís er í sambúð en barnlaus
þannig að auðveldara var fyrir hana
að fara burt en margra barna móð-
ur. Sambýlismaðurinn var helst
hræddur um að hún kæmi ekki til
baka. Móðir Bryndísar er kaþólsk og
var mjög ánægð yfir þessari ákvörö-
un dótturinnar en hún hefur starfað
mikið með nunnunum í Hafnarfirði.
- Enhvemigleiðdagurinnhjásystr-
unum?
„Það var vaknað um sexleytiö á
morgnana og þá var bænastund,
messa klukkan hálfníu en eftir hana
var unnið fram aö næstu bænastund,
Bryndís Valbjörnsdóttir fékk að kynnast lifi franskra Dominique-systra og búa meó þeim i þrjá mánuði.
DV-mynd BG
Munkar af St. Benediktusarreglunni höfðu hjálpað systrunum þegar klaust-
ur þeirra brann og vegna þess var þeim haldið matarboð og fór það fram
utandyra.
Konan í miðið var eitt sinn nunna en hætti og stofnaði heimili fyrir börn
sem komu frá vandræðaheimilum. Hún hefur náð mjög góðum árangri
með börnin og einstaka sinnum kemur hún með þau i heimsókn í klaustrið.