Þjóðviljinn - 24.12.1965, Qupperneq 29

T
IDJULEYSI
Það var ekki auðvelt að myndskreyta samsetning sem þessa greirn en sem betur fer kom níu ára
telpa, Sigurlaug Kristmannsdóttir, Sandgerði okkur til hjálpar og bjó til þcssa mynd.
Eftir ÁRNA
BERGMANN
Sól og Nes.
Lesning? Nei, ég þakka, við
skulum ekki heyra fleiri loforð
um lesuingu í sumarleyfi. Að-
eins þá lés maðurinn eitthvað
af viti þegar hann hefur í raun
og veru engan tíma til þess.
; Það er líka áhættusamt að lesa
þegar sólin skín. Sólin hefur
skinið aldrei þessu vant, og
þér að gagnslausu og á meðan
ihefur verið hlaupið yfir bók
sem geymdi ekki meiri vizku,
én svo, að hún rúmast öll í
einni setningu:
Þegar til lengdar lætur dug-
ar hvorki fylliri né bindindi
skáldi til framdráttar.
Neinei, tak hnakk þinn og
reiðhjól, eins og skáldið sagði.
Kynntu þér framfarir í vega-
málum. Framfylgd áætlana um
maibikun gatna. Vöxt bæjar-
ins. Byggingarstarfsemi á leik-
völlum. Rifjaðu upp kennileiti
á fialLahringnum. Fyrr en
varir ert þú kominn út á Sel-
tjarnarnes, og hefur aldrei
komið þar áður. Þar þýtur enrt
1 grasi, sem ekki er slegið sex
I sinnum á ári.
Þarna rísa rústir einhvers-
konar fiskvinnslustöðvar, menn
segja Kveldúlfs. Minnisvarði
um miklar gróðavonir sem síð-
an rættust — með óumræðinleg-
um afleiðingum fyrir allt okk-
ar líf. Það má búast við. því
að í svona rústum gerist smá-
syndir ungs fólks. (Skal tekið
fram þó að ekkert klám var
á veggjunum — aðeins mátt-
lítið upphafsatkvæði að helvíti).
Og fyrir neðan liggur sundur-
tætt bryggja eins og loppa á
fornaltíarkvikindi. Svona stað-
ir verða okkur heldur aðlað-
andi og skemmtilegir vegna
þess að lengi lifir eitthvað i
okkur af Stikilberja-Finni og
þetta, sagði maðurinn. Hanie
var nýkominn frá Danmörkufr
Ég skrapp þangað með strák>
inn minn af þvi að það vac
verið að ferma ha.m.
Og eins og vant er á Is-
því fólki og vegna þess að okk- landi eru andlegheitin aldrei
ur skortir svo fornar,
hálfhrunda veggi,
votta.
Stakkstæðið fyrir 'oi
að gróa upp, aflóga
höfðu vaxið ofaní grasið, samt
var eir.s og enn leyndist þarna
lykt af löngu étnum saltfiski.
Fjármál og andlegheít.
I misfagurri nekt sólbaðs-
skýlisins ríkir bara furðumikil
hreinskilni í umræðum og mik-
il tillögugleði — það er eins
og menn búist við því að þeir
þekki hver annan ekki aftur
þegar þeir eru komnir í föt.
Setningarnar koma hoppandi
úr öllum áttum og suða yfir
mér eins og maðkaflugur. Þú
ræður hvort þú heyrir þær.
Það er. verið að segja tíðindi
úr fjármálaheiminum rétt enn
einu sinni: Af hverju reynirðu
ekki að fá lóð á Árbæjarblett-
unum? Þú getur tekið inn á
því þetta hundrað eða hundrað
og fimmtíu þúsund eins og að
drekka vatn. Ég veit að mágur
hans Svenna á eina og hefur
fengið boð í hana upp á tvö
hundruð og fimmtíu þúsund en
hann ætlar að bíða til vorsins
og sjá hvað gerist þá. Kannski
steypir hann sökkul svona til
málamynda. til að sýna lit.
Ég held þú ættir að reyna
^^.-.„l^dangt undan fjármálunuhu
féágriá^wÍÞegar auðmenn standa í blaðar
. deilum um innflutning, fríg-
á •vKf^t indi og markað, hnykkja þéir
reknet , á með hæpnum vísum efttr
Bólu-Hjálmar og Einar greyjð
Benediktsson. En þó er talað
um Síðustu Móhíkanana í þVÍ
sambandi. Hinsvegar er Jót
hannes Kjarval hið mikla
sameiningartákn. Þekkirðu
Kjgirval? Hefurðu talað við
hann? Áttu mynd eftir Kjar-
val? Blessaður vertu, ég á
þrjár.
— Þessar myndir hans Kjar-
vals, þær skiptast alveg í tvö
horn, segir hæglátur maður 03
mælir fram í nefið. Þær eru
ánnaðhvort ómögulegar og
maður vill ekki líta við þeihs
frékár en ég veit ekki hvað^
eða þær eru svooo mikil lista,-
verk, að þú gætir aldrei borgað
fyrir þau, þótt þú gæfir fyrir
aleiguna.
— Ríkidæmi sko, segir
snaggaralegur maður, furðu-
lega dökkur af sól, og klórar
sér á bringunni. Það eina ríkir
dæmi sem til er, er andlegt
ríkidæmi — ef út í það er
farið. Það finnst mér.
— Fagnið komu The Kinks
með Kinksveifum frá okkur,
auglýsir bulur í nærstatt tran-
sistortæk'
J ÚLABLAD — 29