Þjóðviljinn - 24.12.1965, Side 56

Úr vísnabók Guðbrands biskups
Samtal og
dgreiningur
líkamans
og sdlarinnar
Líhaminn tegir; Mig langar mest
ab lifa 9 iörðu vib gceðin flesl,
hafa ei iorg né heilsubrest,
ej hierrann gœft mér lengri frest.
Sálin mcelir; Það sœrit mig,
scellífi allt, sem tœlir þig,
dulinn og heimskur, hver um sig
hrceðist ei þetta glcepastig.
Líkaminn segir; Mín lukka trú
lcetur mig njóta yndis nú,
grceða vil ég og bceta bú,
Blessun Guðs heitir auðlegð sú.
Sáltn mcelir: Þú safnar þá,
sýnu beztur et gróðurinn sá;
orðtð Guðs, meðan þvi máttu ná,
mildan Guð lát fyrir auðleg sjá.
Líkaminn segir. Ég lceri hitt,
t líft að stunda gagnið mitt,
öngu síður en aðrir sitt,
inntektalaust er ráðið þitt.
Sálin mcelir; Þú setnna fcer
sannreynt, að Guði er enginn kcer,
á hans orð hér. sem hafrian slcer,
þó hafi hann auð sem kóngur ncer.
Líkamtnn segtr Þó girndar grein.
gert mét lengt nokknrt mein.
þá veit ég, að engin iðran brein
ofmjog verður t líft setn.
Sálin mcelir: Ég sagði þér,
að sviplega margra andlát sker,
óvart dauðinn að öllum fer,
iðran sein flestum brigðul er.
Líkaminn segir: Mtn lund er treg
að líta á orð þtn hyggileg,
fleirt menn hafa þó fyrt en ég
farið þann holdsins girndarveg.
Sálin mcelir: Það svíkur nú
sérhvern mann. sem rasðir þú,
alþýðu dcemin ekki trú,
illa reynist þér verndin sú.
Líkaminn segir: Ég meina menn,
þá merkilegustu fyrr og enn.
Davtðs kóngs veit ég dcemiv tvenn
og Drottins þolgceði allt i senn.
Sálin mcelir: Þú byrftir þá,
ef þolgceði Gttðs vilt minnast á,
að yfirból Davtði einnig gá
og við reiðinni meir að sjá.
Ltkaminn segir: Svo líður mig
líknsamur Guð sem hvern um sig.
Reynt hef ég oft á reiði svig,
— reiðin Guðs er mjög stöðvanfeg.