Þjóðviljinn - 24.12.1965, Síða 85

Afmælisboðið
Framihald af 60. sídu.
uð nýtt bar til. Ib hinn digri
stóð í dyrunum og dró banana
upp úr frakkavasa sínum.
Hann var svo hissa, að hann
kom engu orði upp, og reyndi
ekki að réttlaeta sig, þegar
glósunum fór að rigna yfir
hann. Hafði hann ekki fengið
nóg að éta, þurfti hanri að
bæta á sig á heimleiðinni?
Væri ekki réttara að hann
fengi tuðru eða körfu til að
bera þetta í? Eða komið aft-
ur á morgun og haldið áfram
að borða.
Ég reyndi ekki að koma
honum til bjargar, og raunar
var það ekki göfugmannlegt,
en hann átti sjálfur sök á því.
Hann hafði beint allra augum
að mér í háði og fyrirlitningu,
svo honum var þetta rétt
mátulegt. Enginn trúði honum
hvernig sem hann reyndi að
Fátækt fólk
Framhaid af 19. síðu.
anum út í kartöflugarð. Síðan
fór hann heim. Hann þorði
varla að nálgast húsið, það var
í honum beigur sem fór vax-
andi meðan hann var að fara
up brekkuna upp að húsinu.
Og þegar hann sá að nokkrar
af nágrannakonunum voru
komnar, fannst honum hjartað
hætta að slá.
Hann sté af baki í húsagarð-
inum, hljóp inn í dyrnar, og
kallaði:
„Er nokkuð að? Er nokkuð
að?“
Og sem hann stóð á þröskuld-
inum heyrði hann grátraust
konu sinnar, sem blandaðist
rödd kvennanna, sem allar
grétu með henni þar sem þær
sátu kringum húsið, kveinstaf-
ir þeirra voru þrungnir mikilli
sorg.
Hann fór inn og fann hana
þar sem hún kraup við rúm-
stokkinn.
Síðan kraup hann við hlið
hennar og þau grétu saman.
Að hætta í tíma
Prófessor í skurðlækningum
spurði eitt sinn aðstoðarlækni
sinn, sem annazt hafði mænu-
deifingu á spítaladeildinni:
— Hvað eru mænudeifing-
arnar hérna orðnar margar?
— Nokkur hundi-uð. var
svarið.
— Án óhappa?
— Já,
— Ættum við þá ekki að
fara að hætta þeim?
afsaka sig. Já, enginn trúði
honum og enginn hjálpaði
honum.
Það rigndi ennþá. Ég fór
fyrstur, og hitti föður minn,
þar sem hann stóð og beið
mín í hléi við skjólbelti úr
grenitrjám við hliðið hjá ein-
býlishúsinu fína. Hann spurði
hvort mér hefði þótt gaman,
en ég svaraði engu, og hann
spurði ekki aftur. Ég veit ekki
hvort hann hefur skilið mig,
en ég held það. Ég var hon-
um þakklátur fyrir, að hann
sagði ekki fleira.
Ég smeygði höndinni undir
olnboga hans og við studdum
hvor annan upp brekkuna en
regndroparnir buldu sárir og
harðir á andlitum okkar.
O P A L h/f Sœlgœtisgerð
Skipholti 29 - SÍMI 24466
SKIPSTJORAR - ÚTGIRÐARMENN
SPARIÐ
GJALDEYRI!
Látið innlendar
skipasmíða-
stöðvar smíða
fiskibáta yðar.
Berið saman út-
lend tilboð og
íilboð frá oss,
um verð og af-
greiðslutíma.
1 emm smíðað inni í húsi allar stærðir og geröir af bátum úr eik
og furu, frá litlum opnum bátum upp í 150 rúmlesta þilfarsskip.
BÁTALÓN H.F.
H:\inatl ði - sitni 50520.
JÓLABLAÐ - 85