Þjóðviljinn - 24.12.1973, Blaðsíða 50

50 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Jólablað 1973
Ljóð eftir
Erling E.
Halldórsson
Tvískjöldungur
Tviskjöldungur ber i
hægri hendi skjöld merktan
„vinstri beygja”, en
i vinstri hendi ber hann skjöld
merktan ,,hægri beygja”
Dag einn kemur hann
á harða ferð að
krossgötum
þá rifnar hann einfaldlega
að endilöngu
Hægri helmingurinn
þýtur til vinstri og
vinstri helmingurinn
til hægri
Hvort likamspartarnir
mætast
nokkrusinni
skal látið ósagt
Þjófurinn hefur fépyngjuna
Maria tók pund af
ómenguðum og dýrmætum
nardus-smyrslum, smurði
fætur Jesú og þerraði
með hárlokkum sinum:
húsið fylltist af ilmi
Júdas ískariot hafði
fépyngjuna
og hann sagði: ,,Hvi
eru þessi smyrsl ekki seld
fyrir þrjú hundruð peninga og
gefin fátækum?”
Þetta sagði hann
afþvi hann var þjófur
Bílakirkjugarðurinn
Á ferð milli ystu tanga landsins
lit ég þráfalt augum utan vegar
i flæðarmálinu og i haganum
yfirgefin bilhrök og ég hugsa:
Verkefni samboðið Morgunblaðinu
að sanka að sér billikum í höll
merkja þau rétt og geyma i básum
minjagripi um kaldastriðið
viðreisnina og hermangið
samninginn við Breta og 30. mars og
ég hugsa: Sjálfgert svið fyrir
„Bilakirkjugarðinn” eftir Arrabal
(spánskan andófsmann mogunblaða)
i endurþýðingu Arvakurs h/f.
Glugginn minn
Það er ekki einleikið með fjarskyggni þina
Þorsteinn minn góður.
Hvilik ófreskisgáfa, ofan á
annan andagang. A myndinni af kofa minum
sérðu
að glugginn minn muni snúa við austri.
En ögn hef ég þó villt þér sýn.
Hér hefur skaparinn vist verið
áttavilltur
þegar hann lagði farveg og
mokaði saman hólum og hryggjum. Ég byggf
húsið mitt eftir hans lögum.
Glugginn næst dyrunum veit
i austur, sá næsti i suðaustur, og sá
fjærsti i suðvestur. En
nærgetull ertu samt, það
skal ég seeia.
(Or bréfi Stephans G. til
Þorsteins Erlingssonar 10/5 1908)
Leik-Ari
Egypskur konungur
ónefndur
kenndi nokkrum öpum að dansa
sverðadans. Apar eru látbragðsleikarar
miklir, og ekki leið á löngu
áður
þeir dönsuðu af stakri list, klæddir
grimum og purpurakápum. Sýning þeirra
hlaut mikla hylli, en þar kom þó
að einn úr áhorfendahópnum kastaði
af rælni
hnetum sem hann hafði i vasanum
uppá sviðið. Jafnskjótt og aparnir
litu hneturnar
gleymdu þeir að dansa og fylgdu
eðli sinu, það er: urðu apar og
engir listdansarar. Þeir flugust á
um hneturnar, rifu i sundur grimurnar og
tættu purpurakápurnar hver utan af öðrum.
Sýningin sundraðist gersamlega og
áhorfendur
ultu undir stólana
af hlátri.
(Lucian)
• •
BLONDUNARTŒKI