Þjóðviljinn - 17.06.1983, Blaðsíða 5

ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 5
Fréttamenn skyldu
hafaþað hugfast, að
raunverulegt lýðrœði í
landinu á ekki lítið
undirþví, hvernigþeir
rœkja störfsín.
Seðlabankastjóri og
þjóðhagsstofnunar-
menn víla ekki fyrir
sér að haga
upplýsingum
sínum áþann veg, sem
hentar ríkjandi
valdhöfum þegar þeir
eru þeim hlynntir.
Þvímiðureru
vanhugsaðar
fjárfestingar,jafnt í
einkarekstri sem
opinberum, og í
einkafjárfestingum
landsmanna sjálfra ein
meginorsök þess
efnahagsvanda, sem
násteðjarað.
Milli þjóðar og þings
ríkir ógnvœnleg
tortryggni, sem
œvinlega er undirstaða
óttans, og afleiðingin
er gagnkvœm
taugaveikluní
samskiptum þessara
aðila.
atvinnurekenda sem þegar hagnast vel.
Þessu þegir Þjóðhagsstofnun vandlega yfir.
Og hún upplýsir heldur ekki að „mildandi
aðgerðir" Steingríms Hermannssonar, svo
sem hækkun bamabóta, kemur velstæðum
atvinnurekendum ekki síður að gagni, þó
að þeir þurfi síður á henni að halda. Og fyrir
kemur að þeir fá barnabæturnar sendar í
pósti, vegna þess að þeir greiða enga skatta,
sem hægt er að draga þær frá! Margfrægt
dæmi um þetta eru láglaunabætur, sem bál-
reiðir stóreignamenn fengu sendar, af því
að þeir em tekjulausir á skattskýrslu! Og
Þjóðhagsstofnun reynir ekki að finna lausn
á þeim efnahagsvanda sem blasir við fjöl-
skyldu einstæðs foreldris með 11000 kr. á
mánuði, þegar 30% launarýmun er orðin
staðreynd um næstu áramót. Og þess er
kannski ekki að vænta. Það er ákvörðun
stjómmálamanna að leggja slík lífskjör á
fólk.
Hlutfall launa
síminnkahdi
En það mætti kannski upplýsa íslenskt
verkafólk um það, að á sama tíma og það á
nú að skila fjórðungi launa sinna til at-
vinnurekenda, hefur hlutfall launa í fram-
leiðslukostnaði og almennri verðmyndun
farið síminnkandi frá árinu 1977, en þáttur
vaxta og verðbóta síhækkandi. Er nú sums
staðar svo komið, að launakostnaður er
lægri en fjármagnskostnaður. Þetta þýðir
einfaldlega það, að þegar vel gengur er fjár-
magnið drifið í misjafnlega viturlegar fram-
kvæmdir og fjármögnun, til þess að þeir
sem afla fjárins, verkafólkið, fái það ekki
sjálft. Hefur einhver heyrt um það, að
atvinnurekendur óski eftir að hækka hlut
verkafólks vegna ágætrar afkomu um sinn?
Ætli það, en um leið og illa gengur, þ.e.
gróðinn minnkar, þá er verkafólkið beðið
að borga brúsann.
Og því miður eru vanhugsaðar fjárfest-
ingar, jafnt í einkarekstri sem opinberum,
og í einkafjárfestingum landsmanna sjálfra
ein meginorsök þess efnahagsvanda, sem
nú steðjar að og hækkar í sífellu erlendar
skuldir þjóðarinnar. Fjárfestingarnar verða
ekki aftur teknar, og ljóst er að. vaxtabyrði
vegna þeirra er úr öllu samhengi við greiðs-
lugetu. Og síðasta ráðið sem grípa átti til,
eins og nú hefur verið gert, var að lengja
bilið milli raunvaxta og rauntekna í óða-
verðbólguþjóðfélagi okkar. Fálmkenndar
aðgerðir eins og að lengja smávegis lán-
stímabil duga þar ekkert. Lækkun vaxta og
afnám lánskjaravísitölu væru sjálfsagt eins
og nú er komið vænlegasta leiðin til að ís-
lenskar fjölskyldur hefðu von um að halda
heimilum sínum - og raunar til þess að
koma í veg fyrir að bankamir fari hreinlega
á hausinn.
Það er nefnilega engin lausn að ganga að
launum fólksins í landinu til að bæta hag
þjóðarbúsins. Minnkun kaupmáttar hefnir
sín þegar til lengdar lætur og getur aldrei
verið annað en bráðabirgðalauns. Með
versnandi afkomu fólksins í landinu er sam-
dráttur óumflýjanlegur á öllum sviðum, og
atvinnuleysisvofan á næstu grösum, eins og
hefur sýnt sig þjá þjóðum hins vestræna
heims. Það er enginn kengur kominn enn í
þá gömlu kommalummu, að hagur eins sé
hagur allra. Og fjárhagslegt öryggi einstak-
lingsins er ekki til, heldur einungis fjárhags-
legt öryggi þjóðarinnar allrar. Þegar krepp-
an skellur á, tapa allir.
Efnahagsvandi þjóðar verður ekki
leystur til frambúðar. Það er verkefni kjör-
inna þjóðþinga að fást við hann á hverjum
tíma og við mjög svo ólíkar aðstæður. Fólk
má ekki láta blekkjast, heldur verður það
að reyna að skilja samhengi allra þátta
þjóðfélagsins og vera þátttakendur í fram-
vindu þjóðmála. Það er engin lausn að
leggja fæð á þingmenn, það er einungis
merki um leti og uppgjöf. Og þó að nokkur
efnahagsvandi steðji nú að, er hann langt
frá því að vera óleysanlegur.
Ekkert var fjær íslendingum hinn 17.
júní 1944 en leti og uppgjöf, þrátt fyrir
langa áþján og kúgun og hörmungar
heimsstyrjaldar. Látum það ekki af okkur
spyrjast, kæru landar, að „velferðarþjóðfé-
lagið“ hafi gengið að vitsmunum okkar
dauðum á þeim tæpu 40 árum, sem við höf-
um verið sjálfstæð þjóð. Réttur okkar til
mannsæmandi lífs í okkar eigin landi er
ótvíræður. Hann öðlumst við því aðeins að
við vemdum okkar eigin andlega sjálfstæði
- hver einasti íslendingur, en látum ekki af
hendi rétt okkar til að hugsa.
Gleðilega þjóðhátíð, góða fólk.
14.6.1983.
Sumarblómin renna út
Garðeigendur á höfuðborgarsvæðinu eru nú önnum
kafnir við garðyrkjustörf þó enn láti vorið standa á sér
um norðanvert landið. Sumarblómasalan er nú komin í
fullan gang og þessa mynd tók ljósmyndari Þjóðviljans,
Atli í Hellisgerði í Hafnarfirði. Þar varsumarblómasal-
an hafin og kúnnarnir létu ekki standa á sér.
París er borg sem margir setja í fyrsta sæti
á óskalistanum - og ekki að ástæðulausu.
Listir, tíska, skemmtanalíf, borgarbragur;
París er borgin. Allt frá þvi á miðöldum
hefur frönsk tunga, franskir siðir og frönsk
menning heillað aöra Evrópubúa og eru
Islendingar þar engin undantekning. Þú
finnur þetta ólýsanlega franska andrúmsloft
umlvkia þig strax og þú kemur til Parlsar.
Franskan hljómar allt í kringum þig, fólkið
er glatt og líflegt, franskir bllar þjóta um
strætin, Signa heldur áfram að renna og
Eiffelturninn tevgir sig til himins. Þú röltir
milli gangstéttakaffihúsanna, fvlgist með
eldgleypi á torginu viö Pompidousafnið,
telur tröppurnar i turnstiganum í Notre
Dame (og færð fiðring í bakið á niðurleið-
inni) siglir undir brýrnar á Signu, skoðar
Louvre, Pompidousafnið og Versali, klifur
Sigurbogann, gengur niðurChamps Elysée.
Og ferð með lyftunni upp í topp á Eiffel-
turninum. Þú gerir allt sem þér dettur í hug
þegar þú ert í Paris og Paris virkar svo
sannarlega örvandi á hugann.
Fluglelölr bjóöa nú nýtt PEX fargjald tn
Parísar. Pað má kaupa eltt sér en elnnlg
er hægt að samelna flugferö og bíla-
lelgubfl. Þannlg kostar flugferð og
bílalelgubíll í tvær vlkur frá kr. 11.481.-.
Haflð samband og kynnlð ykkur skll-
málana og aðra ferðamöguleika sem í
boði eru.
FLUGLEIDIR
Gott tótk hjá traustu télagi
PARI5
Gengi 01.06. 83
Flugvallarskattur ekki innifalinn.
Til Parísar fyrir kr. 9.082.-,* á
nýja PEX fargjaldinu.