Dagblaðið Vísir - DV - 25.11.1995, Síða 32

32
LAUGARDAGUR 25. NÓVEMBER 1995
Þau eru ungt og glæsilegt par:
- hjá þeim Juliu Gold ballerínu og Garðari Thór Cortes söngnema
Garðar hefur aldrei dansað. Hann
segist alltaf hafa verið ákveðinn í að
leggja söng eða leiklist fyrir sig. „Ég
lék svolítið meðan ég var í skóla en
mitt stærsta hlutverk var í Nonna
og Manna. Það hefur alltaf verið
mikil músík i kringum mig heima
og ég hef líklegast orðið fyrir áhrif-
um. Ég byrjaði í Söngskólanum fyr-
ir tæpum þremur árum en þá var ég
átján ára. Það þykir nokkuð ungt
hjá strák að byrja á þeim aldri,“ seg-
ir hann.
Nonni vakti athygli
Garðar er tenór og segir að söngn-
ámið sé fullt starf. Hann er í skólan-
um allan daginn og í leikhúsunum á
kvöldin. Systir Garðars, Nanna
María, er einnig í söngnámi.
Það var árið 1987 sem Garðar lék
Nonna í þáttunum um Nonna og
Manna. Nær allir íslendingar
horfðu á þætti þessa um jólin 1989
og Garðar Thór fékk mikil viðbrögð
bæði hér heima og ekki síður í
Þýskalandi. „Upphaflega átti pabbi
að leika í þessum þáttum. Hann átti
að vera vondi karlinn Magnús
Hansson en þótti of góðlegur í hlut-
verkið. Ágúst Guðmundsson vissi af
mér og óskaði eftir því við pabba að
ég kæmi í prufu. Það vantaði stráka
sem væru enskumælandi. Ég fékk
hlutverkið og það var mjög
skemmtileg reynsla. Ég fékk nokkur
viðbrögð fyrst eftir að þættirnir
voru sýndir og þau voru öll jákvæð.
Mér fannst líka skemmtilegt að þeg-
ar þættirnir voru endursýndir fékk
ég mikil viðbrögð frá ungum krökk-
um sem eru hjá mér í skátunum.
Fjölskylda mín er aðventistar og ég
er skátaforingi þar.“
Garðar segir að á unglingsárun-
um hafi hann ætlað sér að verða
poppari. „Ég var í hljómsveit á tíma-
bili sem fór þó aldrei út úr bílskúrn-
um. Hljómsveitin hét Villtu þorsk-
arnir frá ísafirði,“ segir hann og
brosir. „Ég held að klassíkin höfði
frekar til mín.“
„Við kynntumst í Þjóðleikhúsinu
á æfingu á West Side Story. Ég var
að syngja og hún dansaði," segir
Garðar Thór Cortes söngnemi, en
hann býr með ungri, glæsilegri ball-
erínu, Juliu Gold, sem er frá Rúss-
landi. Julia hefur verið búsett hér á
landi í þrjú ár og er atvinnudansari
hjá íslenska dansflokknum. Julia er
þó aðeins 19 ára og Garðar Thór 21
árs. Þegar þau voru spurð hvort
þetta hefði verið ást við fyrstu sýn
litu þau brosandi hvort á annað og
sögðu: „Ætli það ekki.“
Julia Gold hefur verið talsvert í
sviðsljósinu undanfarið, enda hefur
hún fengið frábærar viðtökur fyrir
dans sinn í Sex ballettverkum sem
sýnt hefur verið i Borgarleikhúsinu
fyrir fullu húsi. Einnig vakti hún at-
hygli í ballettinum Mars og Venus
sem sýndur var í Hinu húsinu þar
sem hún dansaði á móti höfundin-
um, David Greenall, en hann er
einnig dansari hjá íslenska dans-
flokknum.
Garðar Thór Cortes vakti fyrst at-
hygli í þýska sjónvarpsmynda-
flokknum Nonni og Manni. Honum
skaut aftur upp á stjömuhimininn í
söngleiknum West Side Story, sem
sýndur var í Þjóðleikhúsinu á síð-
asta ári, þar sem hann fékk mjög
góða gagnrýni fyrir leik sinn og
söng. Garðar Thór er i söngnámi hjá
fóður sínum, Garðari Cortes, og
syngur um þessar mundir i Carm-
ina Burana og Madama Butterfly
hjá íslensku óperunni. Hann var
áður í söngnámi hjá Ólöfu Kolbrúnu
Harðardóttur og segist hefja nám
hjá henni aftur eftir áramótin en þá
fer faðir hans til Finnlands að
syngja.
Komin af listafólki
Það má með sanni segja að þetta
unga par sé listrænt og komi víða
við í hinum íslenska listaheimi um
þessar mundir. Svo skemmtilega
vill til að þau eru lika bæði komin
af listafólki. Garðar Cortes óperu-
söngvara þarf ekki að kynna og eig-
inkona hans, Krystyna Cortes, er
vel þekktur píanóleikari en hún er
af enskum og pólskum ættum. Á því
heimili hefur enska verið töluð sam-
hliða íslenskunni. Móðir Juliu er
ballettkennari og dansari, Evgenía
Gold- Makarov, og faðir hennar pí-
anóleikari, Alexander Gold-
Makarov. Þau búa og starfa í Gron-
ingen í Hollandi. Gold-fjölskyldan
bjó í Moskvu en flutti til Hollands
árið 1989 þegar landið opnaðist.
Julia talar góða ensku en Garðar
er að kenna henni íslensku og geng-
ur það ágætlega. Hún er farin að
skilja en kýs frekar að tjá sig á
ensku. „Það eru svo margir útlend-
ingar í dansflokknum að þar er nær
alltaf töluð enska. Þess vegna hef ég
ekki haft mikil
tækifæri til að
læra íslensku
eða haft tíma
til að kom- á/,4
ast á
kennari. „Við bjuggum í Hollandi og
mamma var að leita að nýju verk-
efni. í Hollandi hitti hún Hlíf Sva-
varsdóttur sem bauð henni að koma
til íslands og kenna. Mamma fór
fyrst ein hingað, pabbi var
stundum hér og stundum í
Hollandi og einnig
bróðir minn. Eftir að
mamma hafði starf-
að hér í eitt ár bauð
hún mér í heim-
sókn. Ég var að
ljúka skólanum og
um hverja stöðu,“ segir Julia.
Fluttu frá Rússlandi
Áður en Julia kom hingað til
lands hafði hún stundað nám
í listaskóla í Hollandi.
Þegar fjölskyldan
flutti frá Moskvu
árið 1989 hafði
Julia verið í
dansnámi í
heimaborg sinni
frá barnsaldri.
„Foreldrar
mínir
’A • f ; ' . '•■ V
. ? í- >■■■
■h's .1 r$yS:'i
nam-
skeið,“
segir hún.
Þau Garðar
og Julia byrjuöu
að búa saman fy
átta mánuðum e
höfðu þau verið saman í
tvo mánuði. „Við hittumst fyrst við
samlestur á West Side Story en Jul-
ia hafði líka verið að dansa í La Tra-
viötu hjá íslensku óperunni þannig
að við umgengumst mikið á þeim
tíma.“
Kom óvænt til íslands
Ástæða þess aö hin unga baller-
ína býr nú á íslandi er sú að móðir
hennar kom hingað til lands sem
hafði ekkert að gera. Þegar ég kom
hingað leist mér strax vel á mig og
hóf nám í Listdansskóla Þjóðleik-
hússins en þar var þá amerískur
kennari. Núna eru þrjú ár síðan en
ég ætlaði í rauninni aldrei að vera
svona lengi, enda fór mamma stuttu
eftir að ég kom. Mér leist þó vel á
mig og fékk líka fljótt vinnu hjá ís-
lenska dansflokknum. Það var mik-
il upphefð að fá vinnu sem atvinnu-
dansari því það er miklu erfiðara að
komast að úti þar sem margir eru
höfðu ferðast mikið vegna starfa
sinna og voru því vel kunnugir því
sem var að gerast utan Rússlands.
Um leið og tækifæri gafst ákváðu
þau að flytja burt frá Moskvu. Það
er auðvitað allt öðruvísi lífið hér á
íslandi en ég kann vel við það. Hér
er margt spennandi að gerast og
landið er fallegt. Ég hef ferðast svo-
lítið um landið og fannst það mjög
skemmtilegt. Nú reyni ég að læra ís-
lensku en þó aðallega hér heima
með Garðari.“