Dagblaðið Vísir - DV - 25.11.1995, Blaðsíða 33

LAUGARDAGUR 25. NÓVEMBER 1995
49
Langar til Englands
Garðar stundaði nám í Mennta-
skólanum við Hamrahlíð þar sem
hann kom smávegis nálægt leik-
listinni. Hann segist þó aldrei
hafa hugleitt að fara í leiklistar-
skóla.
Garðar telur það ekkert óvenju-
legt að strákur á hans aldri sé að
læra klassískan söng. „Það vill
þcmnig til að í fyrra komu nokkr-
ir ungir strákar í söngnám en
venjulega hafa þeir verið mun
færri en stelpur."
Garðar er nú á sjöunda stigi
söngnámsins en grunnstigin eru
átta. Hann á því eitt og hálft ár eft-
ir. „Mig hefur alltaf langað að fara
til Englands í áframhaldandi söng-
nám. Það er kannski vegna þess
að mamma er ensk og ég á ömmu
rétt utan við London sem ég gæti
búið hjá. Ég myndi auðvitað taka
Juliu með mér,“ segir hann og lít-
ur á kærustuna sem jánkar því
brosandi.
Þau segjast bæði vera spurð að
því hvað þau geri fyrir utan dans-
inn og sönginn. íslendingum er
tamt að líta á listgreinar sem leik
eða aukavinnu. „Söngnámið er
erfitt og margþætt. Ég þarf að
læra hljóðfræði, tónheyrn, allar
hliðar tónlistarsögu og að spila á
píanó. En vissulega væri skyn-
samlegt að læra eitthvað annað
líka því söngurinn getur verið
ótraustur." Julia tekur undir með
honum og segir að ballerínur geti
varla starfað miklu lengur en til
35 ára aldurs - í nokkrum tilfell-
um til fertugs. Hún segir að til
greina komi að fara út í kennslu
þegar dansferlinum'lýkur en það
er algengt að dansarar geri það.
Æfa heima
Garðar segist oft æfa sig heima
á kvöldin en taki þó fullt tillit til
nágranna. Julia segist ekki syngja
en hún hlustar á Garðar og hann
fer og horfir á hana í Borgarleik-
húsinu. Hún tekur þó stundum
ballettspor heima, að minnsta
kosti teygjur, eins og hún orðar
það. Þau eiga því margt sameigin-
legt. Áhugamál þeirra snúast um
listina og þau segja að mestur tími
þeirra fari í að sinna henni. Þó
hefur Garðar mikinn áhuga á
hestum en hann var mörg ár í
hestamennsku með fjölskyldu
sinni. „Við höfum ekki sinnt
hestamennskunni mikið undan-
farin ár en ætlum að byrja á því
aftur. Julia hefur áhuga á að
kynnast hestamennsku en hún
hefur aðeins einu sinni farið á
bak,“ segir Garðar.
Júlía segir að íslenski dans-
flokkurinn sé vel æfður og góður
hópur. Dansaramir þurfi að vísu
að æfa ný verk oftar en gerist í
öðrum löndum þar sem markaður-
inn er svo lítill. „Mér finnst það
bara spennandi því þá er fjöl-
breytnin mikil og alltaf eitthvað
nýtt að gerast þó að varla veröi
sagt að sýningar séu margar.
Þetta er fámennur hópur og allir
fá sin tækifæri,“ segir hún. Julia
er ánægð með Sex ballettverk -
hún segir þau áhugaverð og lífleg.
„Áhorfendur hafa verið hrifnir."
Garðar er sama sinnis. Hann seg-
ist hafa séð sýninguna tvisvar.
„Ég hefði farið á allar sýningar ef
ég væri ekki fastur í óperunni.
Þetta er mjög gott hjá þeim.“
Garðar segir að það sé ekki sið-
ur áhugi fyrir ópemsýningum.
„Það hefur verið fullt á allar sýn-
ingar og þær em stundum tvær á
kvöldi á Carmina Burana.“
Ekki venjuleg æska
Þau segjast slappa af og hafa
það gott heima í frístundum sín-
um, það er að segjd þegar þær gef-
ast. Þau eiga líka góðan kunn-
ingjahóp og fara út að skemmta
sér eins og annað ungt fólk. Þá
hafa þau líka ánægju af að fara í
sund.“
Þegar Garðar er spurður hvort
það hafi ekki komið foreldrum
hans á óvart að hann skyldi ná sér
í útlenda konu, eins og faðirinn,
neitar hann því. „Það hefur bara
aldrei komið til tals. Þau eru bara
mjög sátt við Juliu.“
Julia segist kannski ekki hafa
átt venjulega æsku í Rússlandi
þar sem foreldrar hennar voru
listamenn og mikið í burtu. Hún
hóf nám í listdansskóla tíu ára
gömul og flutti þá í heimavist i
skólanum. „Ég kom bara heim
þegar frí var í skólanum um jól,
páska og á sumrin. Ég er vön því
að vera fjarri fjölskyldu minni og
þess vegna er það lítið mál fyrir
mig að vera hér.“
Julia á tíu ára bróður en hann
var enn þá mjög ungur þegar þau
bjuggu í Rússlandi og segist hún
litið hafa hitt hann. Julia segir að
hann spili á gítar en hafi mestan
áhuga á íþróttum.
Breytt Rússland
Garðar heimsótti foreldra Juliu
sl. sumar og segist hafa verið
ánægður með þá heimsókn. Hann
hefur þó aldrei komið til Rúss-
lands en hefur áhuga á að heim-
sækja Moskvu síðar. Julia heim-
sótti hins vegar æskuslóðir sínar
sumarið 1994 og segir að það hafi
verið mjög skrýtið að koma þang-
að aftur. „Það var allt einhvern
veginn breytt og lífsbaráttan hörð.
Mér fannst mjög gaman að hitta
vini mína aftur en þeir voru líka
hissa á að ég væri bú-
sett á íslandi og Orð-
in atvinnudans-
ari. Fyrrum
skólafélag-
ar mínir
eru flest-
ir enn í
námi
þar sem
lítið er
fyrir þá
að gera.
Þeir
héldu fyr-
ir
veislu
það var mjög
ánægjulegt."
Það er al-
gengt að
listafólk
og vel þekkt um allan heim. „Þetta
er lítill listaheimur í raun og veru
þar sem fólk vinnur mikið sam-
an,“ útskýrir Julia þegar við ræð-
um þetta. „Listafólk er þó ekkert
öðruvísi en annað fólk og þetta
gerist líka í öðrum stéttum."
Það eru næg verkefni fram und-
an hjá þeim Juliu og Garðari. Hún
er á fullu með íslenska dans-
flokknum og hann verður með í
nemendauppfærslu í óperudeild
Söngskólans. „Á þriðjudag verð-
um við með uppfærslu á Carmen í
Þjóðleikhúskjallaranum og eftir
áramótin munum við setja upp
Oklahoma i íslensku óperunni."
Hrifin af
íslenskum mat
í dag virðist vera mikil sam-
keppni meðal tenóra heimsins.
Garðar kvíðir því ekki. „Það er
auðvitað lítið að gera fyrir söngv-
ara hér heima en maður vonar að
það eigi eftir að lagast. Ég hef nóg
að gera í dag og er bara nem-
andi,“ segir hann.
Juliu líkar vel á íslandi. Hún
er hrifin af íslenskum mat,
borðar gjaman fisk og finnst
hangikjöt æðislegt. Þau elda
til skiptis en hún hefur þó
ekki verið dugleg að bjóða upp á
ekta rússneskan mat. „Það tekur
svo langan tíma að búa til rúss-
neskan mat en þar sem ég hef lít-
inn tíma elda ég frekar eitthvað
fljótlegt," segir hún. „Amma henn-
ar bauð mér upp á sérstaka rúss-
neska súpu þegar við fórum til
Hollands," segir Garðar. Vegna
starfs síns verður Julia að passa
mataræðið og segist gera það. „Ég
borða ávexti á daginn meðan ég er
í vinnunni en fæ mér síðan góða
kvöldmáltíð,“ segir hún. Þegar
Garðar er spurður hvort hann
þurfi ekki að borða mikið til að
verða stór og feitur eins og aðrir
tenórar hlær hann bara og segir
svo alls ekki vera.
Lífsgleðin skín af þeim og þau
segjast líta framtíð-
ina björtum
augum.
Brúð-
kaups-
dag-
urinn er þó óákveðinn. „Við höf-
um nægan tíma,“ segja þau. Julia
ætlar að dvelja hér á landi um jól-
in og verða það hennar fyrstu jól
á íslandi og án fjölskyldunnar.
„Mig langar að upplifa íslensk
jól,“ segir hún. „Hvít jól,“ bætir
hann við.
-ELA