Dagblaðið Vísir - DV - 23.03.1996, Síða 22

22 sérstæð
sakamál
LAUGARDAGUR 23. MARS 1996
Martröð
Kari Swenson var tuttugu og
þriggja ára, af sænskum ættum, og
var fyrir kvennasveit Bandaríkj-
anna í skíðaskotfimi. Hún var mik-
il íþróttakona og árið áður en þau
þáttaskil urðu í lífi hennar sem hér
segir frá vann hún bronsverðlaun á
heimsmeistaramótinu í Chamonix í
Frakklandi.
Mikill tími fór í æfingar hjá Kari
en engu að síður náði hún ágætum
árangri í skóla og þegar hér var
komið las hún líffræði við ríkishá-
skólann í Montana en þar var faðir
hennar prófessor í eðlisfræði.
Sumarið 1984 réð Kari sig til af-
greiðslustarfa á Lone Mountain Gu-
est Ranch í fjöllunum, rétt fyrir
norðan þjóðgarðinn fræga, Yellow-
stone Park. Það voru þó ekki há
laun sem drógu hana þangað heldur
góð aðstaða til æfinga í frístundum.
Hvarfið
Að morgni 15. júlí virtist allt með
felldu hjá Kari. Hún ræddi við
kunningja sína á eðlilegan hátt og
sagðist vera á leið niður að Ulery-
vatni til æfinga. Hlýtt var í veðri og
hún var aðeins klædd rauðgulum
stuttbuxum og hvítum skyrtubol. Þá
var hún í hvítum íþróttaskóm. Sítt
hárið flaksaðist í golunni.
Kari átti að koma til vinnu síð-
degis en þegar hún mætti ekki lét
yfirmaður hennar, Bob Schaab, þeg-
ar hefja leit að henni. Leitaði fá-
mennur hópur eins og hægt var
fram í myrkur en þá urðu leitar-
menn að halda heim.
Schaab var með tvær tilgátur um
hvarfið. Annaðhvort hefði Kari dott-
ið og fótbrotnað eða hún hefði geng-
ið fram á skógarbjörn. Honum
fannst fyrri tilgátan hins vegar ekki
beint sennileg.
Næsta morgun gerði Schaab rík-
islögreglunni í Montana aðvart um
hvarfið en hélt sjálfur til leitar við
sjötta mann. Þegar þeir höfðu geng-
ið nokkurn spöl ákváðu þeir að
skipta sér í þrjá hópa. En tveir leit-
armannanna áttu eftir að komast í
hann krappan.
Tilvalin ættmóðir
En lítum til þess sem gerðist eftir
að Kari hélt á íþróttaæfinguna. Hún
fór niður að vatninu en þá tók við
hlaupaæfing. Hún valdi sér skógar-
stíg sem hún þekkti orðið vel en eft-
ir að hafa hlaupið í hálfan annan
tima fannst henni skyndilega sem
með henni væri fylgst. Og það
reyndist rétt.
Á bak við runna' sátu Don
Nichols, fimmtíu og þriggja ára, og
sonur hans, Dan, nítján ára. Þeir
störðu á ungu konuna, rétt eins og
hún væri himnasending til þeirra.
Þeir voru óhreinir, skeggjaðir og af
þeim lagði svitalykt eftir margra
mánaða veru í fjöllunum.
Don og Dan höfðu lagst út og til-
einkað sér flest það sem til þarf til
að halda lífi í óbyggðum. Það hafði
þeim þótt lífsnauðsynlegt því þeir
voru þeirrar skoðunar að siðmenn-
ingin væri að líða undir lok. Don
var úr hópi nýnasista og átti sér
þann draum að koma upp hvítum
kynstofni í fjöllunum. Og laglega
hvíta íþróttakonan, sem bar nú fyr-
ir augu þeirra feðga, var í augum
hans svarið við því hver ætti að
verða ættmóðir hins hreina kyn-
stofns sem hann ætlaði sér að leiða.
Hún myndi geta fætt honum og syni
hans börn.
Kari Swenson.
Don Nichols er sá með hattinn.
Rothöggið
Don og Dan gerþekktu fjalllendið.
Á nokkrum stöðum höfðu þeir kom-
ið sér upp leynilegum vopnabirgð-
um og þeir höfðu gert sér reiti þar
sem þeir ræktuðu matjurtir. Ann-
ars matar öfluðu þeir sér með því að
fella dýr eða leggja fyrir þau gildr-
ur.
Kari nam staðar þegar mennirnir
tveir gengu í veg fyrir hana. Hún
var þó ekki hrædd því hún var
kjarkmikil.
„Okkur langar bara til að ræða
við þig," sagði Don Nichols en þeg-
ar hann nálgaðist hana lyfti hann .
rifíli sem hann hélt á og rotaði haná
með skeftinu. Síðan brá hann reipi
um báða úlnliði hennar og batt
hana við vinstri handlegg Dans.
Þegar Kari rankaði við sér sögðu
þeir feðgar henni að koma með
þeim. Leiðin lá í gegnum þéttan
barrskóginn og upp og niður marg-
ar fjallshlíðar. Ekki var numið stað-
ar fyrr en komið var undir sólsetur
en þá bundu feðgarnir hana við tré.
Sjálfir fóru þeir að safna sprekum í
varðeld.
Rétt áður en almyrkt varð felldi
Don hjartardýr, gerði að því og
steikti hluta af kjötinu. Að loknum
málsverðinum kinkaði hann kolli
til sonar síns og benti á ungu kon-
una. Sonurinn stóð á fætur, reif nið-
ur um hana stuttbuxurnar og
nauðgaði henni.
„Þú átt að búa hjá okkur og verða
ættmóðir nýs stofns hvítra ofur-
menna,“ sagði Don svo við stúlkuna
þegar sonurinn hafði gert það sem
hann hafði sagt honum að gera.
Áritunin
Allan daginn sem þeir Don og
Dan voru á ferð með Kari stóð leit-
in að henni. Og að morgni næsta
dags var henni haldið áfram. Þá
kom einn leitarhópanna þriggja að
tré en í.börk þess hafði verið rist:
„Dan ög Don Nichols búa í þessum
fjöllum. 14. júlí 1984.“
Leitarménn spurðu sig hvort Kari
hefði lent i.höndum þessara manna.
Og ef svo skyldi véra gat verið að
Áletrunin á trjástofninum.
þeir hefðu myrt hana. En þeir gátu
líka hafa rænt henni. En leit að
tveim mönnum og einni konu i
þessu víðáttumikla fjallendi var í
raun á við að leita að nál í heý-
stakki. Skömmu fyrir myrkur komu
þó tveir af vinum Schaabs, Jim
Schwable og Alan Goldstein, að búð-
um fiallabúanna fyrir hreina tilvilj-
un.
Úr nokkurri fiarlægð sáu þeir
Kari var bundin við tré. Þeir
hlupu þegar í stað í áttina til henn-
ar en feðgarnir heyrðu til þeirra.
„Gætið ykkar! Þeir skjóta ykkur!“
hrópaði Kari.
„Láttu hana þegja, Dan!“ kallaði
þá Dan til sonar síns. Don tók
skammbyssu sína, gekk að Kari, dró
upp hamarinn og skaut hana í
brjóstið. Hún féll Saman og virtist
látin.
Goldstein deyr
Jim Schwable hljóp beint til Kari
ef hann kynni að geta hjálpað
henni. Á sama augnabliki kom Alan
Goldstein hlaupandi inn í rjóðrið og
miðaði skammbyssu á Don Nichols.
Honum brá því hann sá hverrar
gerðar byssan var og að litlar líkur
yrðu á að hann héldi lífi ef hann
yrði fyrir skoti úr herini. Af ein-
hverjum ástæðum hafði Goldstein -
ekki haft skammbyssuna hlaðna og
var því að blekkja feðgana. Hann
hrópaði: „Kastið byssunum. Þið
eruð umkringdir."
En í staðinn fyrir að kasta riffli
sínum sneri Don Nichols sér í hálf-
hring, brá byssu sinn og skaut einu
skoti á Alan Goldstein. Kúlan hitti
hann í ennið og hann féll lífvana tO
jarðar.
Feðgunum var ekki ljóst hvort
það hefði verið rétt sem Goldstein
sagði að rjóðrið væri umkringt.
Þeim fannst því rétt að koma sér
burt í skyndi. Tóku þeir á rás og
nokkrum augnablikum síðar voru
þeir horfnir inn í skógarþykknið. j
Hjálp berst
Schwable komst fljótlega að því
að Kari var á lífi. Kúlan hafði farið
rétt fyrir ofan hjartað. Hann gat náð
sambandi við aðra hjálparmenn í
kalltæki sem hann var með en þeir
gerðu aftur aðvart hjálparsveit sem
sendi þyrlu tafarlaust á vettvang.
Kari var á lífi þegar hún kom og
tókst að koma henni lifandi á spít-
ala. Hún náði sér, en þú-ekki til -J
fulls, og varð að leggja' íþróttir á 2
hilluna.
Stór hópur rikislögniglmuanna
hóf nú leit af þeim Doniög Dan
Nichols. En það var sem jörðin
hefði gleypt þá. Alls var leitáð í tvo
mánuði en án árangurs. Fólk á .
svæðinu lagði mikla áherslu á að |
þessir hættulegu menn fyndust og '■%
tók því illa þegar gefin var út um :
það tilkynning að leitinni að þess-''
um hættulegu mönnum hefði verið
hætt.
Þrautseigja
En sýslumaðurinn í Virginíu,
Johnny France, gamaldags lög-
gæslumaður í anda villta vesturs-
ins, var þó ekki á því að gefast upp.
Hann var þekktur fyrir að ganga
irieð tvær skammbyssur i beltisstað,
rétt eins og sjá má í kúrekamynd-
um, og hann hét því að hætta ekki
fyrr en hann fyndi Nichols-feðga.
í þrjá mánuði fór Johnny France
við annan mann um fiöllin, og þann
13. desember lauk leitinni. Þá komu
sýslumaður og félagi hans þeim Don
og Dan að óvörum í snæviþöktu
gili. Var Dan afvopnaður á svip-
stundu og lagður í járn, Ekki tókst
að koma höndum á Don sem stóð
vopnaður nokkuð frá. Þá bauð
Johnny France honum upp á ein-
vlgi með skammbyssum að gömlum
sið.
Don Nichols þóttist í fyrstu sýna
kjark og sagðist til í það. Og
nokkrum augnablikum síðar stóðu
þeir augliti til auglitis, Johnny
France og Don Nichols, tilbúnir
báðir tveir, að því er virtist, að
ganga úr skugga um hvor væri
sneggri að bregða byssu. En þá
missti Don móðinn. Hann lyfti báð-
um höndum og gafst upp.
Þegar Johnny Francé sýslumaður
birtist með sakaménnina tvo var
honum fagnað, rétt eins og hann
væri hin gamla hetja villta vesturs-
ins, Wyátt Earp. Var skálaö fyrir
honum á kránni sem hann sótti að
jafnaði.
Don Nichols fékk ævilangan dóm
og sonur hans, Dan, þrjátíu ára
dóm.