Dagblaðið Vísir - DV - 31.08.1996, Qupperneq 22

LAUGARDAGUR 31. ÁGÚST 1996
22
érstæð sakamál
★
Það ríkti almenn sorg I litla bæn-
um Old Fletton nærri Peterborough
á Englandi eftir að slys varð á heim-
ili Howells og Karen Frazer. Bæði
böm þeirra, Chloe, fjögurra ára, og
Justin, tveggja ára, drukknuðu í
baðkerinu.
Það var bamfóstran, Verona Sed-
gewick, sem bar ábyrgð á böm-
unum, og hún var eins döpur og for-
eldramir yfir örlögum barnanna.
Verona hafði verið hjá Frazer-hjón-
unum síðan í september 1986. Hún
hafði verið ánægð með starfið, og
hjónin með frammistöðu hennar, en
starf Veronu var ekki aðeins fólgið
í því aö gæta barnanna heldur
einnig að elda kvöldmat þvi að hjón-
in unnu bæði úti.
Slysið varð 15. maí 1987. Karen
Frazer, sem var kennslukona í Pet-
erborough, var venjulega komin
heim um fjögurleytið, en þennan
dag var boðaður kennarafundur.
Hún hringdi því heim um þrjúleytið
og sagði Veronu að sér myndi
seinka um tvo tíma.
Lögreglan við dyrnar
Þegar Karen Frazer kom að húsi
sínu við Stangate Road tíu mínútur
yfir sex stóð lögreglubíll fyrir fram-
an það. í fyrstu hélt hún að maöur
hennar, Howell, hefði orðið fyrir
slysi í umferðinni, en hún frétti
brátt að svo var ekki. Til hennar
kom Maurice Twohig, fulltrúi í
rannsóknarlögreglunni, og sagði
henni að bæði bömin hennar hefðu
dmkknað 1 baðkerinu. Karen var
sem lömuð, og um tíma gat hún
ekki trúað því sem gerst hafði. En
þegar hún hafði fengið málið á nýj-
an leik spurði hún: „Hvemig gat
þetta gerst?“ Spumingunni beindi
hún til Veronu bamfósfru sem sat
náfol á sófa í setustofunni.
Svarið var á þá leið að um
fimmleytið hefði hún, Verona, látið
renna 1 bað fyrir bömin. Skömmu
eftir að hún hefði sett bömin í
baðkarið hefði dyrabjöllunni verið
hringt. Þar hefði þá verið kominn
bókasali, og hefði hann verið í
ágengara lagi svo erfitt hefði verið
að losna við hann. Verona sagði að
eftir að hann hefði farið hefði hún
rétt litið inn í eldhús til að huga að
matnum sem hún var að elda, en
þegar hún hefði komið inn í baðher-
bergið, eftir fimm til tíu minútna
fjarveru, hefðu bömin legið lífvana
í karinu. Hún hefði tekið þau upp
úr því í skyndi og hafið á þeim lífg-
unartilraunir, sem hefðu ekki borið
árangur. Þá hefði hún hringt á
sjúkrabíl, en ekki hefði reynst
mögulegt að lífga bömin við.
Horft í eigin barm
Fyrstu viðbrögð Karenar urðu að
reiðast Veronu afar mikið, en svo
minntist hún þess að þaö hafði kom-
ið fyrir nokkrum sinnum að hún
heföi vikið frá bömunum í nokkrar
mínútur meðan þau vom í baði til
að sinna einhverju öðru. Hún sagöi
því við sjálfa sig að óréttlátt væri að
kenna Veronu um hvemig farið
hafði.
Fjóram dögum eftir slysið vora
börnin jarðsett, aö viðstöddu fjöl-
menni. Þar með hefði mátt halda að
málinu væri lokið, en svo var ekki.
Laugardaginn 23. maí kom ein af
allmörgum vinkonum Karenar, frú
Wendy Kirk, í heimsókn til hennar
og sagðist hafa sögu að segja sem
gæti gerbreytt þeirri mynd sem fólk
hefði gert sér af slysinu.
„Ef til viO ætti ég ekkert að
segja,“ sagði Wendy, „en mér er
ljóst að það kemur aö því að ein-
hver segir þér þessa sögu og þá
myndirðu ekki verða mér þakklát
fyrir að hafa þagað.“
Sagan var á þá leið að Wendy
Karen og Howell Frazer.
greinOega látið renna í baðkarið og
tekið bróður sinn með sér í baðið,
með þeim hörmulegu afleiðingum
sem aOir þekktu nú.
í raun var um að ræða van-
rækslu, sem varð þó ekki flokkuð
undir lögbrot, svo Verona var ekki
ákærð fyrir manndráp af gáleysi.
En samfélagið sem hún bjó í feOdi
yfir henni áfeOisdóm, og það leið
ekki á löngu þar tO hún fór að fá
hótanir í síma.
Morðið
í júlí 1987 hafði Verona Sed-
gewick fengið nóg af hótunum og
öörum óþgæindum í Old Fletton.
Hún ákvað að flytjast á brott. Hún
sagði aðeins fáum nánum vinum og
ættingjum hvert hún færi, og gætti
þess að nýja heimOisfangið hennar
kæmist ekki á almannavitorð. Engu
að síður spurðist út hvert hún hefði
flust, því 19. janúar 1988 kom nafn
hennar í blöðunum. Daginn áður
hafði hún fundist myrt í Otlu húsi
sem hún hafði keypt við Church
Street í þorpinu Whittlesey, sem er
um sextán kOómetra utan við Old
Fletton.
Verona Sedgewick.
Það var vinkona Veronu, Frances
MoOett, sem gerði lögreglunni að-
vart eftir að hafa komið í heimsókn,
en án þess að Verona kæmi tO dyra.
Þá vakti það athygli Frances að
mjólkurflöskur höfðu ekki verið
teknar af tröppunum í tvo daga og
að dregið var fyrir svefiOierbergis-
gluggann þótt miður dagur væri.
Lögregluþjónn sem kom á vett-
vang uppgötvaði að komast mátti
inn um glugga sem haföi ekki verið
spenntur aftur. Fann hann Veronu
látna í rúminu og var ljóst aö hún
hafði verið kyrkt.
Ekkert benti þó til þess að tO
átaka hefði komið og engu reyndist
hafa verið stolið. Þótti því ljóst að
innbrotsþjófur hefði ekki verið á
ferðinni.
Hefnd?
Réttarlæknir leiddi í ljós að Ver-
ona hafði verið kyrkt milli klukkan
tvö og fjögur aðfaranótt undangeng-
ins laugardags. Hann skýrði sömu-
leiðis frá því að henni hefði ekki
veri misboðið kynferðislega. Ljóst
var því að tvær ástæður, sem koma
oft við sögu morðmála, gátu ekki
skýrt örlög Veronu, og sú spurning
vaknaði því hvort morðið gæti
Chloe og Justin.
til að hægt sé að byggja saksókn á
henni. Þegar Verona fluttist frá Old
Fletton fór hún til póstþjónustunnar
og sagði starfsmanni þar hvert hún
væri að flytjast, svo hægt væri að
senda henni þau bréf sem kynnu að
berast á gamla heimOisfangið.
Pósthúsið sem Verona fór á er í
Peterborough, en þar er flokkaður
sá póstur sem berst til bæði Old
Fletton og Whittlesey. Umskráning
af því tagi sem hér átti sér stað er
trúnaðarmál á pósthúsinu, og má
það engan upplýsa um hana. Líkleg-
ast þykir þó að morðingi Veronu
hafi komist yfir nýja heimOisfangið
í bókum póstþjónustunnar, því hún
gætti þess, af ótta við óboðna gesti
og hugsanleg óþægindi, að hafa
nafn sitt ekki við dymar á húsinu í
Whittlesey sem hún fluttist í.
Það má hins vegar láta sér tO
hugar koma, eins og Twohig fuU-
trúa og félögum hans, að starfsmað-
ur póstsins gæti auðveldlega komist
aö breyttu heimOisfangi Veronu. En
það vOl einmitt svo tO að HoweU
Frazer er starfsmaður póstþjónust-
unnar.
hefði farið tO hárgreiðslukonu dag-
inn áður og þar hefði slysið þá bor-
ið á góma. Hefði hárgreiðslukonan
þá haft orð á því að Veronu hlyti að
líða mjög Ola þar sem hún hefði átt
að hafa eftirlit með börriunum.
Wendy sagðist þá hafa spurt hvað
hún ætti við með orðunum „hefði
átt að hafa eftirlit með börnunum“.
„Ef Verona hefði verið heima
hefði hún ef tU viU getað bjargað
bömunum," var þá svar hár-
greiðslukonunnar.
„Hvað áttu við?“ spurði Wendy.
Hárgreiðslukonan svaraði því þá
til að Verona hefði komið tO sín á
stofuna klukkan hálffimm daginn
sem þau dóu og verið þar rétt fram
yfir fimm.
Ný saga
Karen brá afar mikið við þessa
frásögn. Væri hún sönn hafði Ver-
ona skUið bömin eftir ein heima, og
það fannst móður þeirra jafnast á
við morð.
Þegar HoweU kom heim sagði
kona hans honum söguna. Kom
þeim saman um að ná í Twohig fuU-
trúa. Varð það til þess að starfslið
hárgreiðslustofunnar var yfirheyrt
og fékkst þá staðfesting á að Verona
hafði verið þar. Hún var nú tekin til
yfirheyrslu og viðurkenndi þá að
hún hefði ekki sagt satt um hvernig
dauða bamanna bar að. Sagðist hún
hafa farið í hárgreiðslu af því að
ungur maður hefði verið búinn að
bjóða sér út um kvöldið. Bömin
hefðu verið ein heima, og þegar hún
hefði snúið aftur hefði hún komið
að börnunum drukknuðum. Þau
hefðu setið við sjónvarp þegar hún
fór frá þeim, en Chloe, fjögurra ára,
sem þótti mjög gaman í baði, hefði
tengst láti bamanna tveggja í Old
Fletton.
Towhig fuUtrúi fór í heimsókn tO
Frazer-hjónanna, og skýrði hann
svo frá að henni lokinni að sér hefði
fundist sem þau hefðu búist við sér.
FuUtrúinn spurði hjónin að því
hvar þau hefðu verið föstudaginn
15. og fram á laugardaginn 16. Hjón-
in svörðu því þá tO að þau bæru
enga ábyrgð á morðinu á Veronu.
Þau sögðust hafa setið heima aUt
fostudagskvöldið og horft á sjón-
varp fram yfir miðnætti. Síðan
hefðu þau farið að sofa og sofið fram
tO morguns.
Twohig ræddi næst við ýmsa af
nágrönnum Frazer-hjónanna og
spuröi þá hvort þeir hefðu orðið
varir við að annað hjónanna eða
þau bæði hefðu farið að heiman á
föstudagskvöldinu eða aðfaranótt
laugardagsins. En enginn sagðist
hafa séð tO þeirra. Ýmsir höfðu hins
vegar á orðið að Verona Sedgewick
hefði fengið að gjalda fyrir það sem
kom fyrir börnin tvö meðan hún
átti að gæta þeirra.
Leysist málið aldrei?
Twohig og samstarfsmenn hans
efast mikið mn að nokkru sinni
verði upplýst svo óyggjandi sé hver
morðinginn er. í Old Fletton hefur
enginn neitt sem talist getur vís-
bending í málinu þótt hálft níunda
ár sé um liðið. Þá hafa önnur og
meira aðkaUandi mál krafist athygli
lögreglunnar, svo málið er í raun og
vera ekki tU rannsóknar lengur.
Skjölin hafa verið lögð á hiUuna, og
verða vart tekin fram á ný nema
eitthvað óvænt gerist.
Þó hefur lögreglan eina vísbend-
ingu, en hún nægir þó engan veginn