Dagblaðið Vísir - DV - 03.05.1997, Blaðsíða 22

Dagblaðið Vísir - DV - 03.05.1997, Blaðsíða 22
22 LAUGARDAGUR 3. MAI1997 Qérstæð sakamál II Greifinn if Maximilian Karatsjev var af góðri fjölskyldu. Faðir hans var af gamalli rússneskri aðalsætt og hafði verið háttsettur í finnsku lögregl- unni. Móðirin var af efnafólki kom- in og hafði lengst af haldið sig við húsmóðurstörfin. Hjónin voru vel efnuð. Hann var í vel launaðri stöðu, og hún naut þess að hafa átt efnaða foreldra. Þegar Max litli var þriggja ára varð mikil breyting á fjölskyldu- háttunum. Faðir hans fannst skot- inn og aldrei tókst að fá úr því skor- ið hvort hann hefði verið myrtur eða framið sjálfsvíg. Því miður gerð- ist þetta næstum því samtímis því að frú Karatsjev eignaðist dóttur. Það olli því að hún varð fyrir alvar- legu andlegu áfalli og eftir þetta ólst Max upp við erfiðar aðstæður. Hann varð fyrir aðkasti i skólanum, en það leiddi til þess að hann fór að leita eftir félögum utan hóps skóla- systkinanna og áður en varði var hann farinn að umgangast smá- glæpamenn og reykja hass. Þegar Max var í síðasta bekk framhaldsskóla ákvað hann hins vegar að taka sig á og á lokaprófinu varð hann einn af þeim efstu. Stutt var i stúdents- próf og honum hafði verið lofað starfi í banka. En þá framdi hann morð. „Hún er mella" Max hafði um árabil haft mikinn áhuga á vopn- um og gekk alltaf með .22 hlaupvíddar Beretta- skammbyssu á sér. Kvöld eitt lenti hann í rifrildi á veitingahúsi og þá gerðist ungi maðurinn sem hann var að deila við svo djarf- ur að hallmæla móður hans. „Hún er mella,“ sagði hann um móður Max. Það varð honum um of að heyra sagt. Hann dró upp skammbyssuna og skaut manninn í hjarta- stað. Hann lést samstund- is. Næstu árin áður en þetta gerðist hafði frú Karatsjev náð sér allvel eftir andlega áfalliö og studdi nú vel við bakið á syni sínum. Rétturinn tók tillit til þess og annarra aðstæðna, og Max slapp með hálfs árs fangelsi. Bankinn leit hins vegar öörum augum á það sem gerst hafði og tilkynnti Max að hann yrði ekki ráðinn. Þá stofnsetti Max Karatsjev sitt eigið fyrir- tæki, hið fyrsta af mörgum sem þoldu illa dagsins ljós. 1981 fór hann að búa með asískri konu, en í febrúar 1982 var komið að henni látinni. Kúla úr Beretta-skammbyssu Max hafði orð- ið henni að bana, en tveim vitnum tókst að sannfæra réttinn um að konan hefði framið sjálfsvíg með henni. Max fékk því aðeins sekt fyr- ir ólöglega vopnaeign. Hann var ekki lengi í Finnlandi eftir þetta og settist að í Stokkhólmi. Marita Max gat verið afar töfrandi og það var sem hann væri aldrei í vandræðum með að kynnast kven- fólki. En venjulega fór allt á sama veg. Hann beitti konurnar ofbeldi. En það vakti athygli að hann valdi sér yfirleitt konur sem áttu við ein- hver vandamál að stríða. Svo var einnig um þá konu sem átti nú eftir að koma svo mikið við sögu í lífi hans, Maritu Pentinmáki. Hún ólst upp í litlum bæ fyrir botni Eystrasalts. Að loknu prófi í alþýðuháskóla varö hún ástfangin af ungum manni úr nágrannaborg og giftist honum þegar hún var sautján ára. Þau eignuðust dóttur- ina Kötju. Um hríð virtist hamingj- an brosa við þeim, en dag einn kom hún að manni sínum með annarri konu í hjónarúminu. Þá var sem heimur Maritu hryndi í einu vet- fangi. Hún sótti um skilnað, kom Kötju í fóstur hjá foreldrum sínum og fluttist til Stokkhólms. Umskiptin gerðu Maritu gott, og hún var komin vel á veg með að jafna sig eftir að hafa kynnst Evu Ahlström, sem var fjórum árum eldri en hún. Þær vinkonurnar fóru gjarnan út að skemmta sér saman og þá hvað oftast á dansstaðinn Kar- elíu. Þar kynntist hún Max Karatsjev, „greifanum" eins og hann kallaði sig nú, liklega með ætt föður síns í huga. „Ég er hrædd við hann" „Greifinn" virtist ætíð hafa nóg fé handa á millum og örlæti hans og töfrar urðu til þess að Marita varð yfir sig hrifín af honum. Um sam- band þeirra sagði Eva Ahlström síð- ar: „Það var ekki skrítið að Marita, sem hafði alist upp við fátækt og átti að baki misheppnað hjónaband, skyldi hrífast af „greifanum" og veskinu hans, sem virtist ótæm- andi. Það leið þó ekki á löngu þar til okkur vinkonum Maritu varð ljóst aö hennar biðu sömu örlög og fyrri vinkvenna Max. Hann var með þeim meðan nýjabrumið var á sam- bandinu, en svo losaði hann sig við þær. En þótt hann ræki Maritu frá sér fór hún alltaf aftur til hans, að því er virtist án þess að setja honum nokkur skilyrði." Er hér var komið sögu var Max orðinn illa staddur. Hann var flækt- ur í stórmál vegna fyrirtækjarekst- urs og fasteignafyrirtæki hans sjálfs rambaði á barmi gjaldþrots. En hann lét það ekki á sig fá og stofn- aði enn eitt fyrirtækið. Marita tók mjög nærri sér hvern- ig samband þeirra var orðið og staða hans, og kvöld eitt hringdi hún til Evu og sagði. „Ég er hrædd við hann.“ Fáum dögum síðar hvarf hún. Líkamsleifarnar Hvarf Maritu varð upphafíð að einu umtalaðasta morðmáli í Sví- þjóð um langan tíma. Margt við það þótti svo óhugnanlegt að fólk rak ekki minni til annars eins. Nokkru eftir að Marita hvarf hringdi einhver í undirheimum Stokkhólms í lögregluna, maður sem vildi ekki segja til nafns. í framhaldi af símtalinu varð gerð leit í húsinu sem Max hafði búið í með Maritu. Fundust þá meðal ann- ars blóðugur sófi og spor í setustof- unni. Max Karatsjev var handtekinn, en hann var svo illa haldinn að lög- reglan gafst upp á að yfirheyra hann. En nú fóru líkamsleifar að finnast á óbyggðu svæði. Og næstu daga og vikur gátu lesendur blað- anna fylgst með því er æ fleiri lík- amshlutar fundust, sumir á stærð við pening. Voru leifarnar dreifðar um margra ferkílómetra svæði og mátti helst ætla að þeim hefði verið fleygt út úr bíl sem hefði verið ekið þar um stefnulaust. Stærsta hlutann fann bóndi á akri sínum. Var það vinstri fótur. Af konu á fertugsaldri Þegar allir þeir líkamshlutar sem fundist höfðu voru vegnir varð ljóst að um þriðjungur líks hafði fundist. Þótt ekki væri hægt að sýna fram á að það væri Marita sem hefði verið hlutuð sundur, var hægt að ganga úr skugga um hvenær viðkomandi hafði látist. Frekari leit leiddi í ljós fleiri lík- amshluta og varð nú ljóst að líkið sem þannig hafði verð leikið var af þrjátíu og fimm ára gamalli konu, og DNA-rannsókn á líkamshlutun- um og hári sem fundist hafði í hár- bursta Maritu sýndi að það var hún sem hafði mætt svo grimmilegum örlögum. Yfirheyrslur á fólki sem umgeng- ist hafði þau Max og Maritu báru með sér að þau höfðu oft rifist, og sumir úr kunningjahópnum sögðust vel geta trúað því að Max hefði grip- ið til skammbyssunnar í bræði en síðan hlutað líkið af Maritu sundur. Endanlega sönnun fyrir því af hverri líkið var fékkst þegar höfuð- ið af Maritu fannst. Þá kom í ljós að hún hafði verið skotin í munninn og hafði látist samstundis. Þungir dómar Max var nú yflrheyrður enn á ný og lýsti hami þá yflr því að Marita hefði framið sjálfsvíg. Það hefði fengið svo á hann að hann hefði set- ið yflr líkinu dögum saman. Loks hefði hann fengið þrjá unga menn sér til aðstoðar við að hluta líkið í sundur og dreifa hlutum þess um svæðið þar sem þeir fundust. Lög- reglan var hins vegar vantrúuð á söguna um sjálfsvígið. Þremenningarnir sem höfðu hjálpað Max voru ákærðir fyrir óviðurkvæmilega meðferð á líki og fyrir að leyna glæpi. Max og mennirnir þrír komu fyr- ir rétt í febrúar síðastliðnum. Sak- sóknarinn lagði sig fram um að sanna þá sök sem á þá var borin, og í þetta sinn tókst Max ekki að sleppa með léttan dóm. Hann var kveðinn upp 5. febrúar. Maximilian Karatsjev fékk ævilangt fangelsi og mennimir þrír 14 ára og þriggja mánaða fangelsi hver. Áfrýjun? Vinkona Maritu, Eva Ahlström, fylgdist með réttarhöldunum af áheyrendapöllunum og hafði meðal annars þetta að segja eftir dómsupp- kvaðninguna: „Réttlætið náði fram að ganga, og ég vona að hann fái aldrei frelsið aftur. Hann er búinn að drepa þrí- vegis. Ég trúi því ekki að fyrri sam- býliskona hans hafi framið sjálfs- víg, og ég sá sjálf hvernig hann mis- þyrmdi Maritu, bæði andlega og lík- amlega. Þessi maður er afar hættu- legur.“ Spumingin er hins vegar hvort Evu verður að þessari ósk sinni, því síðasta orðið hefur ekki verið sagt í þessu óhugnanlega morðmáli. Verj- endur hinna sakfelldu halda því fram að rétturinn hafi dregið rang- ar ályktanir af framkomnum upp- lýsingum og tæknilegum rannsókn- um. Enginn veit þvl enn hvort Max- imilian Katasjev „greifa" tekst að sleppa við frekari fangelsisvist, eftir að hin margumtalaða Beretta- skammbyssa hefiu' enn einu sinni komið við sögu á afdrifaríkan hátt. Einn þremenninganna leiddur úr réttarsaln- um. Hluti leitarsvæ&isins.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.