Dagblaðið Vísir - DV - 02.01.1999, Síða 22

Dagblaðið Vísir - DV - 02.01.1999, Síða 22
LAUGARDAGUR 2. JANÚAR 1999 1 IV (jgakamál réðst hann á mig. Hann kastaði mér á rúmið og reif utan af mér fotin. Ég barðist á móti af öllum krafti og bað hann um að láta mig vera. En hann var eins og villidýr og svo fann ég að hann var kom- inn inn í mig. Það var hræði- lega sárt. Ég fór að gráta og lét hann gera það sem hann hafði ætlað sér. Þegar hann var bú- inn fór hann án þess að segja Húsið sem Melanie bjó í með móður sinni og sambýlis- mann hennari. Heino Bott og Brigitte Kienzle. það sem gerst hafði myndi ekki gerast aftur. Um væri að ræða eina nauðgun. En þar hafði hún rangt fyrir sér. Heino nýtti sér sjúkra- húsvist sambýlis- konu sinnar til þess að eiga mök við dóttur hennar. Hvem einasta dag sem móðir hennar lá á sjúkrahúsinu varð hún að þola að hún væri tekin með valdi. Hún hlakkaði til þess dags er móðir hennar kæmi heim á ný því þá myndi þessu kynferðis- lega ofbefdi linna. En þar hafði hún sömuleiðis rangt fyrir sér. Eftir að móðir hennar kom heim varð Malanie að sætta sig við að Heino notaði hvert tækifæri sem gafst til að taka hana með valdi, ýmist inni á herbergi hennar sjáifrar eða í svefhherbergi parsins. Melanie skýrði frá því að hann hefði verið svo ágengur að hann hefði oft nauðgað sér meðan móðir hennar sat niðri í stofu og horfði á sjónvarp. Melanie bar sig í fyrstu ekki upp við móður sína því hún hafði látið káf Heinos með öllu afskiptalaust. Mel- anie hafði því vissar grunsemdir um að móðir hennar vissi meira en hún vildi vera láta en léti sem um ekkert væri að ræða. Sagði loks frá Loks kom þar að Melanie ákvað að láta reyna á afstöðu móður sinn- ar. Er mánuður var liðinn frá fyrstu nauðgun fór hún til hennar og sagði henni að Heino hefði nauðgað sér. Þá rak móð- irin upp hrosscihlátur og sagði: „Nei, mín kæra. Þetta eru allt saman hug- arórar. Heino hefúr eng- an áhuga á ungum stúlk- um og þú ert bara bam enn þá.“ Ráðalaus gekk Melanie inn í herbergi sitt og brátt komst hún að því að móðir hennar myndi engin afskipti hafa af því sem fram fór í húsinu. Heino hélt áfram að koma fram vilja sínum við hana þegar honum þótti henta. Loks ákvað Melanie að taka til sinna eigin ráða. Hún yrði að strjúka að heiman. Það væri eina leiðin til þess að komast hjá því að maðurinn, sem var nú í raun orð- inn stjúpfaðir hennar, héldi áfram að nauðga henni. eitt einasta orð og lét mig liggja á rúminu. Ég skammaðist mín mikið fyrir það sem gerst hafði.“ im honum og sýndi það greinilega. Hann nauðgaði mér í fyrsta sinn á fjórtán ára af- mælisdeginum mínum. Mamma var á spítala þar sem hún hafði gengist undir að- Hinn sakborn- ingurinn Við hlið konunnar sat elskhugi hennar, Heino Bott, þrjátíu og þriggja ára. Hann var því ellefu árum yngri en móðir stúlkunnar, Brigitte Ki- enzle. Heino Bott var í svörtum leð- urjakka og með sólgleraugu. Hann var málgefinn í réttarsalnum og hafnaði öllum ásökunum á þeim for- sendum að um væri að ræða hugar- burð stúlku á gelgjuskeiðinu. Hann hló hátt þegar Melanie skýrði grát- andi frá því að hann hefði nauðgað sér í fyrsta sinn þegar hún var fjórt- án ára. Saksóknarinn hélt því fram að Heino Bott hefði farið að búa með Brigitte Kienzle i þeim tilgangi ein- um að geta stundað kynlíf með Mel- anie. Því neitaði Bott og sagði með- al annars: „Við Brigitte hittumst á kaffihúsi. Ég var nýfluttur að heim- an af því tengdaforeldrar mínir bjuggu hjá okkur hjónunum. Og það gekk að sjálfsögðu ekki. Við rifumst stöðugt því foreldrar hennar skiptu sér af öUu. Ég fór því frá konu og bömum, sem eru nú átta og eUefu ára. Þau búa hjá móður sinni og ég sé þau aldrei." Eldri systir Melanie, Michaeia. gerö á legi. Þegar gestfrnir fóru vor- um við Heino ein í húsinu fýrir utan ömmu hans en hún var aldrei með okkur. Hann kom inn tU mín og fór að tala um hve lagleg ég væri og spurði hvort ég hefði nokkru sinni prófað að vera í alvöru með ein- um af strákunum sem ég þekkti. Þeir hlytu að vera ákafir í að komast í rúmið með mér. Ég svaraði neit- andi og sagði slík mál ekki tU um- ræðu í okkar hópi. SkyndUega Fleiri nauðganir Melanie hélt að Konan á sakamannabekknum í landsréttinum í Chemnitz í Þýska- landi leit út fýrir að vera eldri en fjörutiu og fjögurra ára. Hún reyndi að klæða af sér útlitið með litríkum kjól með blómamynstri, hvítum sokkum og hvítum skóm en það tókst ekki vel. Þá varð ekki um hana sagt að hún væri beinlínis fal- leg. En það mátti ef tU vUl skýra að hluta til með því að hún virtist stöðugt súr á svip og eitthvað í fari hennar benti tU að hún væri þrjósk. Aldrei brosti hún í réttarsaln- um og aldrei leit hún á ungu stúlkuna sem sat við hliö lögmanns síns skáhaUt á móti saka- mannabekknum. Það var sem stúlkan væri ekki tU fyrir henni. Samt var það dóttir hennar, hin sautján ára gamla Melanie. Sambúð Bott sagði um fyrsta fúnd þeirra Brigitte: „Þegar ég kom inn á kaffi- húsið sat hún úti i homi og líktist hengdum ketti. Þá var hún nýbúin að yfirgefa sinn betri helming, eftir fimm ára hjónaband. Hún var óhamingjusöm, rétt eins og ég. í eymd okkar ákváðum við að hefja sambúð.“ Parið flutti á æskuheimUi Heinos, þar sem það deUdi híbýlum með ömmu hans. „Mamma hafði flust að heiman," sagði hann, „eftir skilnað- inn við pabba, sem ég man varla nokkuð eftir. Það var því nóg rými í húsinu og amma hélt sig mest út af fyrir sig. Hún truflaði okkur ekki og það var ætlun mín að byija nýtt líf með Brigitte." Annað hljóð kom þó í strokkinn eftir að þau Brigitte hófu sambúð- ina þvi hann fékk fljótlega augastað á Melanie dóttur hennar sem var þá aðeins þrettán ára. Fyrsta nauðgunin Melanie sagði meðal annars svo frá í réttinum: „Ég var bara þrettán ára þegar hann kynntist mömmu en hann fór að gefa mér auga strax á fyrsta degi. Hann var aUtaf að snerta mig og var alveg sama þótt mamma sæi það. Hún sagöi ekki neitt. En ég þoldi ekki þetta káf í Melanie átti eldri systur, Michaelu. Hún ákvað að flýja tU hennar og og biðja hana ásjár. Þagði í fyrstu Dag einn fór Melanie út úr hús- inu, klædd eins og venjiUega þegar hún ætlaði út að hjóla. Hún tók ekk- ert með sér tU að vekja engar grun- semdir, ekki einu sinni skólatösk- una sína. Hún lagði af stað og áfangastaðurinn var borgin sem systir hennar bjó í. Hún var hún fimm klukkustundir að hjóla þang- að. Michaela, systir hennar, varö undrandi að sjá hana koma eina síns liðs og heyra að hún hafði hjólað aUa leiðina. Frásögn Michaelu af því veit á þessa leið: „Hún var miður sín þegar hún kom, þreytt og fór að gráta. Hún vUdi ekki segja frá því hvers vegna hún hafði strokið að heiman en ég þekkti hana litlu systur mína nógu vel tU þess að vita að hún hafði ekki gert það út af engu. Ástæðan hlaut að vera alvarleg. Þá þótti mér það skrýtið að hún vUdi aUs ekki heyra mömmu nefnda." Síðar sama dag hringdi móðir þeirra systra i Michaelu og spurði hvort Melanie væri hjá henni og manni hennar. Þá vUdi hún fá að vita hvort „sú litla“ hefði „sagt nokkuð". Kæran „Mér fannst skrýtið að hún skyldi spyija mig að þvi hvort Melanie hefði „sagt nokkuð", sagöi Michaela. „Að loknu símtalinu spurði ég Melanie hvort hún hefði nokkuð að segja mér. Þá féU hún endanlega saman og sagði að hún þyrfti að segja mér frá dálitlu sem hún hefði ekki getað fengið mömmu til að trúa. Eftir smástund kom svo frásögnin af því hvemig Heino byij- aði að nálgast hana með því að káfa á henni en nauðgaði hann síðan á afrnælisdaginn og margsinnis eftir það, að meðaltali þrisvar í viku. Þá kom í ljós að mamma hafði alger- lega brugðist.“ Er þær systumar höfðu rætt sam- an þennan dag sagði Michaela að nú væri ekki annað tU ráða en kæra framferði Heinos Botts tU lögregl- unnar. Melanie féUst á það þótt henni væri ljóst að hún yrði nú að segja lögreglunni aUa söguna. Þá var hún orðin sannfærð um að þetta væri besta leiðin tU að rétta hlut sinn og tryggja að hún þyrfti ekki að sæta kynferðislegu ofbeldi af hendi Heinos framar. Málið leitt til lykta Lögreglan tók kæruna alvarlega frá fyrstu stundu. Melanie, sem var nú orðin sautján ára, fékk leyfi tU að búa hjá systur sinni og manni hennar. Hún skipti um skóla og tók lífið nýjum tökum. En reynsla ár- anna á undan, misnotkun Heinos á henni og afskiptaleysi móður henn- ar höfðu verið henni þung byrði. í réttarsalnum í Chemnitz sagði Melanie meðal annars: „Ég á enga móður lengur. Hún er ekki lengur tU fyrir mér. Hún sneri við mér bak- inu þegar ég bað hana um aðstoð. Og hún lét það viðgangast að vinur hennar héldi áfram að neyða mig tU kynmaka. Ég vU aldrei sjá hana framar.“ Heino Bott, sem hafði lengst af verið brosleitur og málgefinn með- an réttarhöldin stóðu, hætti að brosa þegar dómurinn var kveðinn upp. Hann fékk fimm og hálfs árs fangelsi fyrir nauðganir og kynferð- islega misnotkun. Móðir Melanie fékk hálfs annars árs fangelsisdóm sem var þó hafður skUyrtur.

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.