Dagblaðið Vísir - DV - 27.02.1999, Blaðsíða 17

JLJ~\T LAUGARDAGUR 27. FEBRÚAR 1999
skipulagsskrá og almennum lögum
um háskólamenntun, og mitt hlut-
verk og minna samstarfsmanna er
aö fylgja eftir samþykktum stjómar-
innar, þar á meðal að vinna að
stefnumótun, skilgreina deildar-
skiptingu og viðfangsefni skólans og
búa til grunn að kennsluskrá."
- Hvað er gert ráð fyrir mörgum
listgreinum?
„Samkvæmt skipulagsskránni
eiga þær að vera þrjár, leiklist, tón-
list og myndlist, en líka er mikill
vilji fyrir því að sérstakar deildir
verði fyrir hönnun og arkitektúr.
Þessar greinar eiga mikið skylt við
aðrar listgreinar og í mínum huga
eiga þær ótvírætt erindi í þennan
nýja skóla. Ekki hefur enn verið á
dagskrá að kvikmyndagerð verði
sérstök grein í skólanum en vissu-
lega þarf fólk á sviði leiklistar, tón-
listar og myndlistar að fá undir-
stöðu á því sviði. Varðandi listdans
er aðallega rætt um menntun fyrir
kennara.
Við ætlum að skapa heildstæðan
skóla, nýjan skóla á eigin forsend-
um - ekki að sameina þá skóla sem
hingað til hafa sinnt listmenntun á
háskólastigi í landinu. Þeir skólar
hafa unnið mikilsvert starf og lagt
grunn að framfórum í listalífmu en
þeir byggja á allt annarri hugsim.
Ef okkur tekst að byggja upp raun-
verulega listaakademiu þá yrði það
ekki aðeins gjörbylting i listalífinu
heldur í þjóðlifinu almennt.
Ég sé þennan skóla fyrir mér sem
samfélag," segir Hjálmar, „ - torg
sem allir áhugamenn um menningu
og listir eiga erindi á. Þetta eiga
ekki að vera kennslustofur úti í bæ
með vel valda nemendur og kenn-
ara heldur akademískur vettvang-
ur. Kannski finnst sumum þetta
vera kjánalega háleit markmið en
ætlum við okkur eitthvað með þess-
um skóla þá verða þau að vera með
frá upphafi. Hvernig tengjumst við
listalífinu í landinu? Hvemig tryggj-
um við að skólinn sé suðupottur
nýrra hugmynda? Hvernig tryggj-
um við hreyfmgu á fólki innan skól-
ans, ekki bara nemendum heldur
líka kennurum? Við megum ekki
grafa okkur þá gröf með einhverjum
reglugerðum eða skólaformúlum að
skólinn staðni eftir 10-20 ár og þá
verði að gera á honum sársaukafull-
an uppskurð. Síðast en ekki síst
þurfum við að kalla til okkar hesta
fólk á sviði lista og tæknikunnáttu
og bjóða því þannig kjör að það vilji
vinna þama.“
Hús í tannfé
- En þegar þú segir „torg“ og tal-
ar um „háskólasamfélag" sérðu þá
fyrir þér sláturhúsið í Laugarnesi?
Hjálmar þegir stutta stund við
þennan dónaskap. Segir svo: „Allt
frá því að fyrstu hugmyndir um
þennan listaháskóla komu fram
hefur sú forsenda legið fyrir að
hann tæki til starfa í nýju húsi
með innréttingum fyrir starfsemi
hans. Þetta er orðað svo að húsið
skuli vera tannfé skólans. Það hef-
ur lengi legið fyrir að hús Slátur-
félags Suðurlands á Laugarnes-
vegi, sem ríkið keypti á sínum
tíma í rúmlega fokheldu ástandi,
fengist undir skólann, yrði útkom-
an sú að það hentaði undir starf-
semina. Nokkrir aðrir möguleikar
hafa verið kannaðir og hefiu:
menntamálaráðuneytið haft þar
forystu um. Nýskipuð skólastjóm
vill athuga enn og aftur hvaða
möguleikar bjóðast, sérstaklega
með tilliti til þess hvernig skólinn
gæti tengst sem best öðrum menn-
ingarstofnunum og mannlífinu í
borginni. Forsendur fyrir staðar-
valinu verða að vera skýrar og við
þurfum að geta staðið skil á þeim
fyrir kynslóðunum sem á eftir
koma. Ákvörðunin má þó ekki
dragast svo að hún seinki því allt
of mikið að skólinn taki til starfa.
Listmenntun á háskólastigi er
einhver dýrasta menntun sem til
er. Hún er mjög sérhæfð og þarf
mikið rými og marga kennara
miðað við nemendur. En árangur-
inn gæti líka orðið ákaflega mikill
og góður, sérstaklega ef þetta verð-
ur lifandi stofnun og vel tengd við
mannlíflð í landinu. Þessi mennt-
un kemur atvinnulífinu til góða,
ekki síst hvers konar hugbúnaðar-
framleiðslu, þar hafa listamenn
alltaf verið i fararbroddi, og þar
eru miklir sóknarmöguleikar inn í
nýtt árþúsund.
Blandaðir listaskólar eins og
þessi eru óvíða til erlendis en þró-
unin virðist vera þeim hliðholl.
Það á sér þá skýringu að þar sem
listgreinamar mætast þar leysast
nýir kraftar úr læðingi. Samþætt-
ing í náminu gefur alveg nýja
möguleika og fólk úr ólíkum list-
greinum fer að vinna saman. Fyrst
og fremst verðum við þó að brjóta
niður þá múra sem menn hafa
búið til um sín þröngu sérsvið og
tengja starfandi listamenn og
fræðafólk við skólastarflð. En
þetta verður pínulítill skóli á al-
þjóðamælikvarða þannig að við
verðum að leita óhefðbundinna
leiða til að byggja upp fjölbreytni 1
náminu. Við verðum að koma
nemendum til að vinna sjálfstætt
sem er ekki það sem blasir við í ís-
lensku háskólaumhverfí, þeir
þurfa að fá fulla handleiðslu en
þeim verður ekki drekkt í
kennsluffamboði. Til þess að þetta
takist þarf öll aðstaða að vera hin
besta, hóka- og upplýsingasafn,
tölvm-, smíðaverkstæði, tónleika-
salur, sýningarsalur og nemenda-
leikhús."
- Hvenær sérðu fyrir þér að
skólinn þinn taki til starfa?
„í samstarfssamningi hans við
ríkið er gert ráð fyrir ákveðinni
fjéfrveitingu til undirbúnings og
stefnt að því að skólinn taki til
starfa árið 2000. En óvissuþættim-
ir eru margir, sérstaklega varð-
andi húsnæðið, og líka finnst mér
umræðan um mótun og gerð skól-
ans alltof stutt komin á veg. Fólk
verður að fá að velta þessum hug-
myndum á milli sín nógu lengi til
að tryggt sé að þær eigi sér rætur
hjá þeim sem best þekkja til á
þessum sviðum. En okkar stefna
er að koma með uppdrátt af innrá
starfi og uppbyggingu skólans á
þessu ári.
Áhættufíkill
- Hvernig kemur þeim svo sam-
an, tónskáldinu og embættismann-
inum?
„Ég er listamaður og verð það
áfram. Fyrr skýt ég rektorinn en
tónskáldið! Ég verð í raun veikur
ef það líða löng tímabil svo að ég
komist ekki í tónsmíðarnar. Þetta
get ég vel sagt opinskátt af því að
ég lít svo á að ég hafi verið ráðinn
í þetta starf sem listamaður og
með þeim skilningi að ég fengi
tíma til að semja. Ég viðurkenni
að ég henti inn umsókninni þrem-
ur mínútum fyrir lokunartima og
var á báðum áttum hvort ég væri
að gera rétt. í mínum huga er það
ekki þrep á einhverri framabraut
______ menningu
að verða skólastjóri, enda er metn-
aður rnirrn til persónulegra afreka
fyrst og fremst bundinn tónsmíð-
unum. En mér finnst þetta mjög
spennandi verkefni og kannski
það verðugasta sem við okkur
blasir á menningarsviðinu í upp-
hafi nýrrar aldar. Líklega blandast
líka inn í þetta að ég er áhættufík-
ill og mér finnst svo mikils virði
að listamaður sé hér í forystu að
ég varð að bjóða mig fram.
En fyrir mig sem persónu er
þetta líka sköpun. Innst inni
hugsa ég um skólann eins og ég sé
að semja sinfóníu. Maður gengur
út frá grunnhugmynd og byrjar
svo að raða utan á hana, einum
tóni, öðrum tóni, stefi, mótstefi og
vefurinn þykknar smátt og smátt.
En hvenær sinfónían sú verður
flutt - það verður bara að koma í
ljós.“
-SA