Dagblaðið Vísir - DV - 05.06.1999, Blaðsíða 31

wiiBr tthiíi
LAUGARDAGUR 5. JUNI 1999
31
9ðtal
þess að aðstoðarlandlæknir, Matthías
Halldórsson, sendi á hann kæru.
„Þann 10. mars síðastliðinn fékk ég
bréf frá lögreglustjóranum í Reykja-
vík vegna þess að kæra hafði borist
honum, mér á hendur, fyrir ætlað
brot á læknalögum. Það var út af aug-
lýsingunni sem ég setti í Morgunblað-
ið. Ég fór í viðtal hjá lögreglustjóra.
Eftir að hann hafði talað við mig vís-
aði hann málinu frá - sá ekki efni til
frekari aðgerða af hálfu embættisins.
Matthías Halldórsson var ekki sátt-
ur við það og sendi kæru til Saksókn-
araembættisins. Ég var kærður fyrir
að segja í auglýsingunni: „Ríkharður
Jósafatsson, sérgrein austurlensk
læknisfræði."
Ég vissi ekkert hvað ég átti að
kalla mig á íslensku og landlæknir
hafði sagt í sínum reglum að nála-
strmgumeðferð hefði á undanfórnum
árum „öðlast nokkra viðurkenningu
sem gild læknisfræði". Ég hélt að það
væri búið að viðurkenna þetta og þar
sem ég hafði starfað sem fullgildur
meðferðaraðili í Bandaríkjunum frá
því 1991 datt mér ekki í hug að eitt-
hvað væri athugavert við auglýsing-
una.
Það er mjög einkennileg tilfmning
að vera það sem kallað er „primary
care physician" í því stóra landi
árum saman og koma svo hingað og
fá ekki að starfa, vera bara kærður."
Er það endanleg niðurstaða að þú
fáir ekki að starfa hér?
„Ég er ekki búinn að fá skriflegt
svarbréf frá landlæknisembættinu en
Matthías Halldórsson aðstoðarland-
læknir tjáði mér munnlega þann 21.
aprU síðastliðinn að ég myndi ekki fá
leyfi."
Kærði landlæknisembættið til
samkeppnisráðs
„Þann 26. aprU tók ég ákvörðun um
að senda samkeppnisráði kæru þess
efnis að landlæknisembættið væri að
hindra mig i að setja upp starfsemi í
minni eigin grein, þar sem ég er út-
lærður, með mastersgráðu og er dokt-
or í „austurlenskum lækningum",
eins og stendur í bréfi frá VUborgu
Ingólfsdóttur yfirhjúkrunarfræðingi
frá 4. ágúst 1998.
Kæra mín byggist á því að á meðan
mér er meinað að starfa hér verð ég
að horfa upp á landlækni veita leyfi
tU lækna sem hafa farið á nokkur
helgarnámskeið í nálastungum."
Hefurðu fengið skýringu á neitun-
inni?
„Nei. Mér var bara sagt að þetta
væri samkvæmt reglum landlæknis-
embættisins. Það er fuht af einstak-
lingum að stinga fólk: nuddarar,
sjúkraþjálfarar, læknar, bara eftir
einhver helgarnámskeið - en á meðan
þetta fólk sækir ekki um leyfi virðist
vera aht í lagi fyrir það að starfa.
Ég vUdi hins vegar fara rétt að öllu
og fá starfsleyfi eins og í Bandaríkj-
unum. Ég er búinn að vera að reyna
að fá þetta leyfi í eitt og hálft ár en fæ
bara á mig kærur. Ég vildi að þeir
væru eins fljótir að svara umsóknum
og að senda kærur.
Annað er að aðstoðarlandlæknir
sagði að embættinu bæri skylda til að
svara mér innan þriggja mánaða. Ég
spurði hvort ég þyrfti að kæra þá tU
þess að fá svör frá þeim. Þá benti
hann mér enn einu sinni á Vilborgu.
Hún var búin að neita að tala við mig
um málið svo ég sá mér ekki annað
fært en að kæra embættið tU sam-
keppnisráðs.“
Hver heldur þú að sé ástæðan fyrir
þvi að þú færð ekki starfsleyfi?
„Ég hef ekki hugmynd um það. Ég
er að reyna að ergja ekki þetta fólk,
fara eftir settum reglum og bíða. Svo
bíð ég og bíð en fæ aldrei nein svör.“
ar aðstöðu sína
„Mér hefur helst dottið í hug að
bjóða læknum, sjúkraþjáifurum og -
nuddurum upp á námskeið í nála-
stungum svo þessar viðurkenndu stétt-
ir geti fengið leyfi frá landlæknisemb-
ættinu til að stunda nálastungumeð-
ferð. Þar sem ég er „doctor of oriental
medicine" og er búinn að uppfyUa
kröfur „National Association of
Teachers of Acupunture and Oriental
Medicine," þ.e. Samtaka kennara í
nálastungumeðferð og austrænum
lækningum í Bandarikjunum, hef ég
ekki aðra starfsmöguleika en að kenna
heUbrigðisstéttunum hér nálastungu-
meðferð á helgamámskeiðum. Ég hef
verið að kenna þessi fræði í nokkur ár
í Bandaríkjunum. Ég hef verið að
mennta mig í níu ár þvi þetta er fag
sem enginn lærir í eitt skipti fyrir öU.
Þótt prófum sé lokið er haldið áfram
að læra svo lengi sem maður starfar.
Ég var á námslánum í fjögur ár og
skulda fjórar miUjónir í námslán.
Lánasjóður íslenskra námsmanna við-
urkennir þetta sem lánshæft nám en
siðan fæ ég ekki að starfa hér tU að
geta greitt lánin. Mér fmnst þetta mót-
sagnakennt.
Hvað reglur landlæknis um nála-
stungumeðferð varðar þá eru þær
hvorki reglugerð né lög frá Alþingi.
Mér frnnst landlæknisembættið vera
að misnota aðstöðu sína í þjóðfélaginu
vegna sérhagsmuna.
Með þessum reglum er landlæknir
að útUoka samkeppni við vestrænar
lækningaaðferðir. Með því skapast
hætta á að fræðikenningar austrænna
lækningaaðferða verði eyðUagðar."
Hvemig þá?
„Með því að vera með lítið menntað
fólk að vasast í nálastungum kemur
embættið í veg fyrir að raunverulegur
árangur náist. Nálastungur hafa aldrei
tUheyrt vestrænni læknisfræði og eiga
ekkert heima þar. Með reglugerðinni
finnst mér landlæknir vera að segja að
nálastungur séu gUdar, hins vegar geti
bara vestræna læknisfræðin fengið að
stunda þær. Það er hættuleg þróun."
Hvert verður þitt næsta skref?
„Ég ætla að fá mér lögfræðing."
Syndir feðranna?
Rikharður er sonur Jósafats Am-
grímssonar sem stundaði verslun í
Kefiavík fyrr á árum og varð síðar Jo
Grimsson, eftir að hann fluttist brott
frá íslandi. Þegar Rikharður er spurð-
ur hvort hann haldi að hann sé að
gjalda fóður sins svarar hann: „Ég hef
ekki hugmynd um það. Ég veit að
valdastéttimar hér em mjög sterkar
og geta miðstýrt þessu þjóðfélagi þegar
þeim hentar. Það er líka tU máltæki
hér sem segir: „Oft mega böm bera
brigsl foreldra sinna.“Ég hef heyrt að
þetta sé ekki bara máltæki heldur nán-
ast regla. Ef ég er að bera brigsl foður
míns þá vUdi ég gjaman ræða við þá
einstaklinga sem eiga um sárt að
binda og vUja refsa mér fyrir hans
gjörðir.
Ég myndi líka vUja skora á það fólk
sem hefur fengið leyfi landlæknis tU
að stunda nálastungumeðferð í sam-
keppni í kunnáttu i þessum fræðrnn.
Ég var einn þeirra sem stofnuðu
Acupunctmfélag Islands á dögunum
og er þar formaður, ásamt Ambjörgu
Lindu Jóhannsdóttur sem hefur
diplóma í nálastungum og rekur skóla
Hér á landi virðist ekki ríkja jafnrétti til að
starfa við það sem fólk hefur menntað sig
til. Ríkharður er okkar helsti sérfræðingur
í nálastungum en hlýtur ekki náð fyrir
augum heilbrigðisyfirvalda.
þar sem hún býður upp á ársnám í
nálastungum. Við sendum heilbrigðis-
ráðherra bréf og lýstum yfir áhyggjum
vegna reglna landlæknis. Við gerðum
athugasemd við að ekki hefði verið
leitað álits fagmanna í austrænum
læknisfræðum og nálastungum. Það
virðist aðeins hafa verið leitað álits
hjá þeim sem em menntaðir í vest-
rænum lækningum og reglumar
draga dám af þvi. Við sendum þetta
bréf til heilbrigðisráðherra 19. apríl
síðastliðinn en höfum ekki fengið neitt
svar.
Ég hef líka reynt að fá viðtal við
heilbrigðisráðherra varðandi mín mál.
Það hefur ekki heldur gengið.
Þú segir að nálastungur hafi aldrei
verið hluti af vestrænni læknisfræði.
Hvað ert þú að biðja um?
„Austræn og vestræn læknisfræði
em gerólík fóg. Mér finnst óeðlilegt að
mín menntun sé skoðuð í samanburði
við menntun vestrænna lækna. Ég er
ekkert að miða mig við þá eða biðja
um að vera titlaður læknir. Þar sem ég
starfa í Bandaríkjunum era austrænar
og vestrænar lækningar lagðar að
jöfhu og fólk ræður hvora leiðina það
velur.
Mér dettur helst í hug að landlækn-
isembættið ætti að bjóða læknum upp
á helgamámskeið i húsbyggingum.
Síðan gæti embættið veitt læknum
leyfi til að starfa við þær. Svona er
langur vegur mili austrænna og vest-
rænna lækninga." -sús
rÉLAG
OARDPLÖNTU-
FRAMLEIÐENDA