Dagblaðið Vísir - DV - 21.10.2000, Blaðsíða 16

16
LAUGARDAGUR 21. OKTÓBER 2000
Góðar gjafir
frá Glóa
A/i
Dalbrekku 22 - sími 544 5770
Glær hlífðarfilma á húdd,
brettakanta og sílsa.
Dökk rönd efst í framrúðu.
Sólar- og öryggisfilmur á allar
rúður (hús og bíla).
Viðarklæðning á mælaborð.
12 V Ijósaslöngur um allan bíl.
allt sem þú vilt halda upp á.
Verðið er ótrúlega lágt,
kr. 4.800 -12.800.
Úti-ljósaskilti með hvaða
texta sem er. Mjög gott verð
Útiskilti - margar gerðir,
t.d. blóm, bjöllur, englar,
stjörnur o.fl., bæði blikkandi
og föst Ijós.
Ljósaslöngur og Ijósanet,
t.d. til útstillinga, á útlínur
húsa, upplýst húsnúmer.
Rafdrifnir 12 V bílar og fjórhjól
fyrir börn, 3-10 ára.
Háþrýstivatnsbyssa
m/sápuhólfi.
Þvær húsið, bílinn og
gangstéttina.
Verð 2.800, gjafapakkning.
Helgarblað
Fyrirgefðu,
skakkt númer
- sögur af sérstæðum mistökum íslenskra dómnefnda
Þaö er erfitt aö hafa rétt fyrir sér.
Þetta vita allir og eru ævilangt að
leitast við af fremsta megni að segja
já eða nei eftir bestu sannfæringu
þegar það á við. Oftast fer allt vel en
þegar dómgreind manna litast af
öðrum áhrifum getur farið illa. Um
það eru til ýmsar skemmtilegar sög-
ur sem hver um sig staðfestir orð
Fóstbræðrasögu að því verr gefast
heimskra manna ráð sem þeir koma
fleiri saman. Þetta eru nefnilega allt
sögur af mistökum sem hafa verið
gerð af nefndum en ekki einstak-
lingum.
Þetta er örugglega Sigurður
Það mun hafa verið árið 1990 að
Leikfélag Reykjavíkur efndi til
verðlaunasamkeppni meðal ís-
lenskra leikskálda og skyldi besta
verkið fært upp á fjölum leikhúss-
ins í tilefni afmælis félagsins. Eins
og oft áður barst fjöldi handrita í
keppnina og dómnefndin, sem skip-
uð var valinkunnu sómafólki með
hárfínan smekk og næmt auga fyrir
drama, las og las svo mánuðum
skipti. Þegar nefndarmenn fóru að
bera saman bækur sínar eða öllu
heldur handrit kom í ljós að innan
um leirinn leyndist afskaplega fal-
legt leikrit sem íjallaði á ljóðrænan
og hnyttinn hátt um einsemd
mannsins í nútímanum og sérstöðu
viðkvæmra sálna. Eins og venja er í
þessum keppnum eru öll handrit
send inn undir dulnefni en glöggir
fagurkerar í hópi nefndarmanna
voru gallharðir á því að enginn ann-
ar en Sigurður Pálsson skáld héldi
þarna á penna og nefndarmenn
sameinuðust í löngun sinni til þess
að velja besta verkið og veita Sig-
urði verðskuldaða viðurkenningu
og stuðning.
Þetta reyndist alrangt. Leikritið,
sem hét: Ég er hættur og farinn og
er ekki með í svona asnalegu leik-
riti, reyndist vera eftir Guðrúnu
Kristínu Magnúsdóttur og var
frumraun hennar. Sýningunni var
bögglað upp á svið í stjórn Guðjóns
Pedersen núverandi leikhússtjóra
og fékk fálátar undirtektir. Skáld-
konan hefur síðan ekki fengiö fært
upp eftir sig verk og nefndin og Sig-
uröur sátu eftir með sárt ennið.
Eldjárn um straujárn
í tilefni af Listahátið 1986 var efnt
til smásagnasamkeppni í tilefni
Listahátíðar. Margir óumdeildir
bókmenntapáfar settust saman í
dómnefnd og rýndu sig í gegnum
þann stabba af skúffuskáldskap sem
ruddist eins og aurskriða yfir borð
nefndarinnar.
Eins og venja er í þessum
keppnum eru öll handrit
send inn undir dulnefni en
glöggir fagurkerar í hópi
nefndarmanna voru gall-
harðir á því að enginn ann-
ar en Sigurður Pálsson
skáld héldi þarna á penna
og nefndarmenn sameinuð-
ust í löngun sinni til þess
að velja besta verkið og
veita Sigurði verðskuldaða
viðurkenningu og stuðning.
Jóhannes úr Kötlurn
Jóhannes var róttækur og umdeildur
höfundur og engum datt í hug að
hann gæti ort frambærilegt hátíðar-
Ijóð, hvað þá að slíkt bæri að verð-
launa.
Eins og oft áður leyndist kjarn-
fóður í moðinu og nokkrar sögur
voru mjög góðar. Ein þótti nefndar-
mönnum bera af en sú hét Icemast-
er. Þetta er átakanlega saga með
ógnvekjandi undirtón, gerist í
Reykjavík á sjötta áratugnum og ís-
skápur fjölskyldunnar gegnir lykil-
hlutverki í sögunni. Stíllinn er
knappur og meitlaður og nefndar-
menn þóttust algerlega sannfærðir
um að hér stýrði Þórarinn Eldjárn,
meistari smásögunnar á okkar tím-
um, fjaðurstöng sinni til sigurs.
Þórarinn naut, þá eins og nú,
hylli bókmenntamanna og aimenn-
ings og þvi var nefndinni bæði ljúft
og skylt að verðlauna hann. Þetta
reyndist vera alrangt. Upp úr um-
Þórarinn Eldjárn
Þórarinn skrifaði eitt sinn sögu um
straujárn. Það voru því eðiileg mis-
tök dómnefndar að halda að hann
myndi treysta sér í söguritun um ís-
skáp.
Siguröur Pálsson skáld
Dómnefnd Leikfélags Reykjavíkur
skjöpiaðist lítillega þegar hún þóttist
kenna handbragð Sigurðar á leikriti
nokkru.
slaginu stökk Sveinbjöm I. Bald-
vinsson sem lítt hafði fengist við
skáldskap þegar þetta gerðist en ort
ljóð og samið lög. Litt spillti þetta
gæðum sögunnar sem er afbragð en
lærð tilgáta heyrðist um ályktun
nefndarinnar.
Hún var sú að 1981 kom út smá-
sagnasafn Þórarins, Ofsögum sagt.
Þar skrifaði Eldjárn um straujám
og fleiri smáraftæki af mikilli hind
i sögunni Bestfrend sem vakti mikla
Tómas Guömundsson
Tómas var ástsælt skáld þegar /s-
land varö að lýöveldi og eölilegt að
dómnefnd lýöveldishátíðar teldi
hann verðan verðlaunanna.
Guörún Kristín Magnúsdóttir
Þetta er konan sem reyndist hafa
skrifað leikritið Ég er hættur og far-
inn. Þetta varð frumraun hennar á
sviöi leikritunar.
Sveinbjörn Baldvinsson
Þetta er höfundurinn sem
stökk upp úr umslaginu
þar sem menn áttu von á öörum
höfundi.
Hulda
Unnur Benediktsdóttir Bjarklind var
hrifnæm og skáldhneigð en óþekkt
húsmóðir norður í landi þegar hún
sendi inn Ijóð í keppnina um lýðveld-
ishátíðarljóð 1944.
hrifningu manna. Því taldi nefndin
að skáldið væri að sækja i sig veðr-
ið og fást við stærri heimilistæki.
Þvi fór sem fór.
Tómas og Davíð. Enginn vafi
Þegar stofnun íslenska lýðveldis-
ins var í bígerð ákvað hátíðanefnd-
in að efna til samkeppni um hátíða-
ljóð. Ekki stóð á undirtektum því
þjóðin spretti þegar í stað á
skáldæðina og ljóðin flæddu inn.
Nefndin varð fljótlega mjög hrifin af
ljóðinu sem hefst á þessum orðum:
Land míns fóður, landið mitt og
fannst höfundur hitta vel í mark og
binda hrifningu og þjóðerniskennd
haglega í stuðla. Haukfránir nefnd-
armenn sáu um leið að þetta hafði
Tómas Guðmundsson, hið ástsæla
Reykjavíkurskáld, ort.
Ennfremur varð nefndin ákaflega
hrifin af ljóði sem hefst á línunum,
Hver á sér fegra föðurland með fjöll
og dali, bláan sand. Ekki spillti það
að nefndarmenn grunaði að kvæðið
hefði ort Davíð Stefánsson frá
Davíö Stefánsson
Davíð hafði aldrei fengið verölaun
þegar lýðveldiö skall á og því eðli-
legt að heiðra hann. Póststimpillinn
aö noröan þótti taka aföll tvímæli
um hvert væri hans framlag.
Fagraskógi sem lengi hafði verið
ástsælt skáld en ekki fengið vegtyll-
ur á borð við sigur í svo virðulegri
keppni. Helsta sönnunargagnið
þessu til stuðnings var póststimpill-
inn á bréfinu sem innihélt ljóðið en
það hafði verið póstað á Akureyri
þar sem Davíð var bókavörður á
Amtsbókasafhinu.
Eining og ánægja var meðal
nefndarmanna með þessa vel
heppnuðu niðurstöðu en nefndin
fékk vægt áfall þegar húsvísk hús-
móðir, Unnur Bjarklind, reyndist,
undir skáldanafninu Hulda, hafa ort
ljóðið sem nefndin ætlaði Davíð.
Ekki minna varð áfall nefndarinnar
þegar hinn meinti Tómas Guð-
mundsson reyndist vera róttækling-
urinn og uppreisnarskáldið Jóhann-
es úr Kötlum. Við þetta tækifæri er
sagt að dr. Alexander Jóhannesson,
einn nefndarmanna, hafi sagt að
það væri ófært að verðlauna skáld
sem væru engin skáld. Þjóðin kærði
sig kollótta og hefur sungið bæði
ljóðin jöfnum höndum síöan. -PÁÁ