Dagblaðið Vísir - DV - 11.11.2000, Blaðsíða 16

16
Helgarblað
LAUGARDAGUR 11. NÓVEMBER 2000
I>V
ísland er of
lítið fyrir mig
- Jóhann Friðgeir Valdimarsson tenórsöngvari er nýkominn heim frá námi á Ítalíu
Þegar Jóhann Friðgeir Valdi-
marsson var að alast upp í
Reykjavik ætlaði hann sér ekki
endilega að verða tónlistarmaður.
Samt er móðir hans fiðluleikari og
sjálfur hóf hann fiðlunám fjögurra
ára gamall og stundaði síðan tónlist-
arnám alla sína æsku og unglingsár.
Hann lærði á trompet og útskrifaðist
úr Tónlistarskólanum 1986 hjá Jóni
Sigurðssyni trompetleikara.
Það má segja að Jóhann hafi þá
lagt lúðurinn á hilluna og snúið sér
að ýmsu öðru, hann starfaði meðal
annars sem fasteignasali um hríð.
Örlög hans réðust síðan í sam-
kvæmi einu þegar verið var að leika
Pavarotti af plötum og Jóhann fór að
syngja með og elta höfðingjann upp á
háu tónana. Þetta vakti almenna
hrifningu og viðstaddir hömuðust við
að segja Jóhanni að hann ætti að gera
meira af því að syngja.
Að hrökkva eða stökkva
Jóhann lét þetta sér að kenningu
verða og hóf nám í Söngskólanum í
Reykjavík, fyrst hjá Garðari Cortes
en síðar undir handleiðslu Þuríðar
Pálsdóttur söngkonu sem hreifst af
hæfileikum Jóhanns og þegar hann
hafði numið þar um hríð setti Þuríð-
ur honum stólinn fyrir dyrnar í óeig-
inlegri merkingu.
„Hún sagði að annaðhvort helgaði
ég mig náminu alfarið og hætti að
vinna eða hún myndi hætti að kenna
mér. Hún sagöi að ég hefði allt i þetta
og nú væri að hrökkva eða stökkva,"
segir Jóhann þegar hann rifjar upp
ferilinn yfir kaffibolla á Kaffi Rót þar
sem fastagestimir eru varla vanir
eins hljómmiklum hrossahlátri og
þeim sem bergmálar þegar Jóhann
rifjar upp sögur og hlær svo bakkels-
ið nötrar í glerhillunum.
Jóhann lauk námi frá Söngskólan-
um árið 1997. Hann ákvað síðan að
afla sér frekari mennt-
unar á þessu sviði og
dreif sig til Ítalíu og ætl-
aði fyrst i Conservatorí-
ið I Mílanó sem er af-
skaplega vandaður tón-
listarskóli.
Þar á bæ vildu menn
gjaman taka við íslend-
ingnum en það strand-
aði á kröfú þeirra um að
nemendur töluðu lýta-
lausa ítölsku.
Jóhann Friögeir í famöi fjölskyldunnar
Frá vinstri: íris Björk Viöarsdóttir, eiginkona Jóhanns, Jóhann og svo synirnir tveir. Sá eldri heitir Valdimar Viktor en sá
yngri Viöar Snær
um í Tónlistarskólanum ásamt átt-
unda stigs prófi í söng hafi skipt
miklu máli, ekki síst vegna þess að
það gerði námið á ítal-
iu lánshæft. Hann undi
sér vel ytra og kynntist
mörgu tónlistarfólki og
fékk mörg tækifæri til
að syngja á tónleikum,
í útvarp og við ýmis
Hávær, stór og
skftug
„Það varð úr að ég var þama í
einkatímum en sótti tíma í skólanum
eftir vild. Ég hef verið hjá konu sem
heitir Canetti en einnig hjá tenór sem
heitir Franco Ghitti. Ég kunni að
vissu leyti vel við mig í Mílanó en
fannst borgin stór, hávær og skítug
og fannst ég aldrei sjá almennilega til
himins."
Eiginkona Jóhanns, íris Björk Við-
arsdóttir, fylgdi honum til Italíu með
syni þeirra tvo, annan rúmlega 12 ára
en hinn á þriðja ári. Henni leist eng-
an veginn á sig í Milanó og taldi þetta
ekki borg við barna hæfi og þau hjón-
in settust að í Piacenza sem er bær
rétt utan við Mílanó.
„Þama var gott að vera. Við sett-
umst bæði á skólabekk í gmnnskól-
anum við að læra ítölsku og höfum
skírteini upp á að vera útskrifuð með
grunnskólapróf i ítölsku."
Jóhann segir að sú tónlistarmennt-
im sem hann bjó að frá trompetárun-
„Það eru ákveðnar
aríur sem eru vin-
sœlli en aðrar. Ég
hef líka gaman af
að syngja íslenskar tækifæri.
standpínuaríur
eins og Hamra-
borgina og Sjá
dagar koma.
Grande tenore
„Þetta er geysilega
harður heimur og sam-
keppnin takmarkalaus.
Það skiptir miklu máli
að þekkja rétta fólkið
en almennt em söngvarar, sérstak-
lega tenórar, í miklu dálæti hjá ítöl-
um og þeir taka manni alltaf eins og
höfðingja. Sérstaklega ef þeir verða
þess áskynja að maður geti sungið
þessar vinsælustu aríur. Þá er maður
„grande tenore" sem er sérstakt
hrósyrði."
Jóhann og fjölskylda komu heim til
íslands í júní í sumar og siðan hefur
Jóhann reynt að sjá sér farborða með
söng. Hann syngur mikið við jarðar-
farir enda eru þær uppistaðan og
helsta verkefni íslenskra söngvara.
Er hægt að lifa af söng hér á íslandi?
ísland er ekkl nóg
„Miðað við að starfa einungis á ís-
lenskum markaði er það ekki hægt.
Ég stefni að því að byggja mig upp er-
lendis og hafa bækistöð hér. Ég er
með tvo umboðsmenn á Ítalíu sem
líta eftir verkefnum fyrir mig og er
nokkuð sáttur við það hvemig það
Jóhann Friögeir segir aö eiglnkonana Iris Björk hafi veitt honum ómældan
stuöning og sýnt mikla þolinmæöi.
hefur gengið.
Svo syng ég auðvitað við jarðarfar-
ir, brúðkaup og skímir og ýmsar at-
hafnir. Ég hef verið að velta því fyrir
mér að fá mér vinnu fyrir hádegi en
hver vill svo sem ráða mann sem er
alltaf að stinga af til Ítalíu? Þangað til
nota ég tímann til að læra ópemr og
aríur til að vera betur undirbúinn."
í viðtali við islenska fjölmiðla ný-
lega lét Kristján Jóhannsson ópera-
söngvari þau orð falla um Jóhann að
hann væri einn efnilegasti tenór ís-
lenskur sem hann hefði heyrt syngja
í 20 ár. Ert þú arftaki Kristjáns?
Tenórar eru kappsfullir
og vilja láta heyra til sín
og ég er þar engin undan-
tekning. Maður þarf oft
að herpa saman
rasskinnamar og taka á í
þessu fagi ef maður vill
láta heyra álmennilega
til sín. “
Jóhann Friögeir Valdimarsson læröi
á trompet en ætlaöi aldrei aö
leggja fyrir sig tónlist sem lífsstarf
Hann iauk námi frá Söngskóianum
1997 og er nýkominn heim eftir aö
hafa lært söng í tvö og hálft ár á
Ítatíu. Hann segir að engin leið sé
aö lifa af söngnum eingöngu á ís-
landi heldur veröi söngvari aö halda
til útlanda.
„Sú nafngift er nú eitthvað sem
aðrir hafa fundið upp. Ég hafði svolít-
ið samband við Kristján úti á Ítalíu,
keypti meðal annars af honum fyrsta
bílinn sem ég eignaðist þarna úti.
Hann gaf mér góð ráð og hvatti mig
til dáða.“
Gaman af „standpínuaríum"
Jóhann hélt einsöngstónleika í ís-
lensku óperunni í haust fyrir fullu
húsi áheyrenda og segist vera að und-
irbúa aðra slíka seinna í vetur. Hvað
er það sem íslenskir áheyrendur vilja
helst heyra?
„Það eru ákveðnar aríur sem eru
vinsælli en aðrar. Ég hef líka gaman
af að syngja íslenskar standpínuaríur
eins og Hamraborgina og Sjá dagar
koma.
Tenórar eru kappsfullir og vilja
láta heyra til sín og ég er þar engin
undantekning. Maður þarf oft að
herpa saman rasskinnamar og taka á
í þessu fagi ef maður vill láta heyra
almennilega til sín.“
Tenórarnir þrír með 500 körl-
um
Jóhann Friðgeir kemur fram í
Laugardalshöllinni í dag, laugardag,
undir nokkuð sérstæöum formerkj-
um. Þar stígur hann á svið ásamt
tveimur öðram ungum tenórsöngvur-
um, þeim Jóni Rúnari Arasyni og
Birgi Ragnari Baldurssyni og þeir
syngja bæði saman og hver í sínu lagi
vinsælar óperuaríur. Umgjörðin utan
um söng þeirra er stærsta karlakóra-
mót sem haldið hefur verið á íslandi
en þennan dag stiOa saman raddir
sínar 10 karlakórar í Kötlu, sambandi
sunnlenskra karlakóra og koma kór-
arnir víðs vegar að, eða aOt austan
frá Hornafirði og tO Borgarfjarðar
auk tveggja stóra karlakóranna í
Reykjavík sem eru Fóstbræður og
Karlakór Reykjavíkur.
Sjálfur hefur Jóhann oft sungið í
kór og hefði vOjað syngja í karlakór
meðan hann var að læra en segir að
Þuríður Pálsdóttir kennari hafi bann-
að honum það.
„Mér hefur aOtaf þótt gaman að
vera félagi og starfa í kór og hef eng-
an hug á að hætta því.“
Kóramir munu hver syngja tvö lög
einir og óstuddir en auk þess munu
þeir stíga aOir saman á svið og syngja
fjögur lög við undirleik píanós og
homaflokks. Þama gefst fágætt tæki-
færi til að heyra nokkur frægustu
karlakóralög íslenskra tónbókmennta
flutt af stærri kór en áður fara sögur
af en um 500 manns munu verða á
söngpöOunum þegar mest gengur á.
En hvemig kom samstarf þeirra
þriggja tO? Er verið að búa tO ís-
lenska útgáfu af Pavarotti, Domingo
og Carreras?
„Þetta kom þannig tO að Eyþór Eð-
varðsson, kaupmaður og athafna-
skáld, átti þessa hugmynd. Hann
syngur með Fóstbræðrum og hefur
leitt undirbúningsnefndina. Ég þekki
Eyþór vel og hef trú á honum tO
margra hluta. Þess vegna sagði ég
hiklaust já þegar hann stakk upp á
þessu. Ég held að þetta verði stór-
skemmtOegt." -PÁÁ