Dagblaðið Vísir - DV - 27.10.2001, Blaðsíða 29

Dagblaðið Vísir - DV - 27.10.2001, Blaðsíða 29
29 LAUGARDAGUR 27. OKTÓBER 2001 DV___________________________________________________________________________________________________Helgarblað var virkur alkóhólisti og drakk alltaf um helgar. Þá drakk hann og málaði. Hann var reyndar mjög góð- ur málari þó aðalstarf hans væri ávallt í banka. Þar kom hann sér mjög vel enda veit ég að hann var yflrleitt mjög Ijúfur maður, bæði hér heima og útífrá. Pabba var mjög margt til lista lagt, það veit ég enn betur í dag en á barnsaldri. Hann var góður skákmaður og frábær teiknari. En um helgar var alltaf sama mynstrið hjá honum. Það voru alltaf föstudagarnir. Þegar hann var orðinn ölvaður kom hann fram í stofu og sat yfir þeim sem þar var fyrir. Á þeim tíma gætti ég þess alltaf að vera kominn heim áður en hann væri orðinn drukkinn svo yngri systkini mín kæmust hjá því að þurfa að hlusta. Ég hlustaði á hann langt fram eftir nóttu og það var oft mjög erfiður tími. Á laugar- dögum beið ég ávallt eftir því að pabbi vaknaði því þá var íþrótta- þáttur klukkan fjögur í sjónvarp- inu. Pabbi var vanur að liggja í sóf- anum í stofunni og ég við hliðina á honum og saman horfðum við á íþróttirnar.“ Faðirinn fer „Pabbi fyrirfór sér haustið 1984 og kom ég að honum þar sem hann hafði leitt slöngu inn um útblásturs- rörið á bílnum sínum en bíllinn stóð fyrir utan hús. Ég haföi farið á bíó en gleymdi því aldrei sem pabbi sagði við mig áður en ég fór. Hann sagði að ef eitthvaö kæmi fyrir hann þá yrði ég að hugsa um fjöl- skylduna. Ég hef alltaf ásakað sjálf- an mig svolítið, því eftir á fannst mér eins og pabbi minn hefði verið að aðvara mig um að hann hefði þetta í hyggju. Ég vissi að hann var sorgmæddur. Ég held að ef þetta ástand hefði verið í nútímanum þá hefði pabbi ekki endað ævina svona. Hann hefði farið í meðferð og síðan lagt alla krafta sína í fjöl- skylduna. í þá daga var viðhorfið allt öðru vísi til áfengissjúklinga og ég skil hann að vissu leyti. Ég hef aldrei hatað hann fyrir það sem hann gerði og ég gleymi aldrei fyrstu jólunum sem enginn pabbi var til staðar." fram við sig. Mér fannst hugarfar okkar og lífsskoðanir vera svipaðar að mörgu leyti; við komum vel fyrir báðir, góðir í íþróttum og fólk hafði traust á okkur.“ Félagi kynnti mér efedrín Atli Helgason var þekktur knatt- spyrnumaður og segir frá því hvernig hann kynntist fyrst flkni- efnum en það var einmitt gegnum íþróttirnar. Atli kynntist fikniefn- um fyrst 1996. „Þá náinn félagi minn og leið- beinandi hafði komið mér í kynni viö efedrín sem er örvandi efni sem notað hefur verið af íþróttamönnum um nokkurra ára skeið. Efnið hefur alltaf verið ólöglegt en til skamms tima komust menn upp með að nota það. Þegar að er gáð er efedrín að- eins veikari útgáfa af amfetamíni. Á fáeinum mánuðum var svo komið fyrir mér að ég notaði efedrín til að auka kraft, þol og þor í knattspyrnunni. Amfetamínið varð hinsvegar efnið sem ég notaði til að standa mig í vinnunni. Auð- vitað gekk þetta ekki upp og ég hrundi niður andlega og endaði á meðferðarstöðinni Teigi við Flóka- götu í Reykjavík um áramótin 1996-1997.“ Fagra veröld Atli lýsir síðan aðstæðum sínum eins og þær komu honum fyrir sjón- ir í nóvember 2000. „I nóvember árið 2000 var ég Atli Helgason, 33 ára gamall starfandi lögmaður sem auk þess hafði að nokkru snúið mér að verslunar- rekstri. Mér fannst lífið blasa við mér eins bjart og hugsast gat. í ágúst þetta sama ár höfðum við gengið í hjónaband ég og konan sem ég elska. Það gerðist í litlu róman- tísku fjallaþorpi skammt frá borg- inni Nice upp af Miðjarðarhafs- ströndum Frakklands. Þetta var fullkomið og framtíðin björt. Við vorum langt komin með að reisa draumahúsið og framtíðar- heimili okkar. Vorum flut’t inn og önnum kafin við að koma öllu í horf. Erfiðleikarnir við húsbygging- una voru að mestu að baki og fjár- hagsstaða okkar var með ágætum. Ég á tvær yndislegar dætur, 12 ára og 16 ára. Fjölskyldan var samrýmd og okkur fannst allt vera eins og við gátum helst óskað okkur. Vinimir voru margir og gleðistundirnar bjartar." Æskan í Sæviðarsundi Atli lýsir í bókinni nokkuð bak- grunni sínum og æskuárum sem voru að mörgu leyti afar erfið en Atli er fjórði í röð sex systkina sem ólst upp við Sæviðarsund. Það er rétt við knattspyrnuvöll Þróttar enda var fjölskyldan sannkölluð „Þróttarafjölskylda" þar sem faðir- inn sinnti m.a. dómgæslu fyrir fé- lagið en elsti sonurinn lék knatt- spyrnu með Þrótti eins og Atli átti síðar eftir að gera. Skuggar áfalla settu mark sitt á æsku Atla en árið 1980 fórst elsti bróðir hans af slys- forum þegar hann ók bíl sínum í Reykjavíkurhöfn eftir eltingaleik við lögregluna. Fjórum árum siðar stytti faðir hans sér aldur og.ári eft- ir þann atburð lenti elsti þálifandi bróðir Atla í alvarlegu bílslysi þar sem fólk lét lífið og bróðir hans slas- aðist mjög alvarlega og mun aldrei ná sér að fullu. í áminnstri bók lýsir Atli sam- bandi sínu við fóður sinn þannig. „Fjölskyldan var mjög náin og gott samband okkar á milli. Hið eina sem skyggði á í æsku okkar var áfengisneysla föður okkar sem Atli ólst upp í Sæviöarsundi. Heimiliö var rétt viö Þróttarvöllinn og fjölskyldan tók mjög virkan þátt í starfi félagsins. Atli er hér nokkurra ára gamall pjakkur, nýlega fluttur í Sæviöar- sundiö. Þetta gerðist vegna lítil- vœgs ágreinings. Svo lítil- vægs að maður í þokka- legu andlegu jafnvœgi átti ekki að láta það hagga sér. Hvað eftir ann- að upplifi ég þá tilfinn- ingu að þetta hafi ekki átt sér stað. Skammast mín enn fyrir viðbrögðin Atli heldur áfram og lýsir nánar samskiptum sínum við fóður sinn. „Ég man eftir því er ég var yngri hversu mikið ég leit upp til hans og reyndi að gera allt eins og hann. Ég man sérstaklega eftir því hvem- ig ég æfði göngulagið hans. Það var því mikil söknuður og missir að föður mínum. Viðbrögð mín við dauða hans voru mjög undarleg. Mér fannst eins og tilveran hryndi og átti mjög bágt með að taka við samúðaróskum. Ég skammast mín enn yfir viðbrögðum mínum því ef fólk rétti mér höndina átti ég það til að rétta því einn fingur og forð- aði mér síöan hiö snarasta." Atli lýsir því hvernig arfleifð áfengisneyslu fylgdi honum út í líf- ið eftir uppeldi í skugga sjúkdóms- ins. „Áfengissýkin hefur fylgt sum- um okkar systkinanna en öðrum ekki. Það virðist vera eins og venjulegast er í fjölskyldum. Sjálf- ur er ég alkóhólisti, það er mér fullljóst. Hinsvegar hafði ég ávallt megnustu skömm á áfengi og áfengisneyslu. Sú skömm stafar vafalaust af því sem hún olli á æskuheimili mínu. Ég var sjálfur hræddur við áfengi. Engu að síður drakk ég eins og fleiri krakkar á unglingsárunum. í fyrsta sinn í 9. bekk, þeim síðasta í grunnskólan- um. Þá varð ég svo drukkinn að ég var borinn heim af félögum mín- um og mundi ekki neitt eftir á. Svo þróaðist drykkjan hjá mér með þeim hætti að ég drakk ekki illa og lenti aldrei í útistöðum og segja má að ég hafi aldrei aftur orðið of- urölvi en þurfti samt alltaf að halda aftur af mér við drykkjuna. Hins vegar fann ég fyrir vissri spennu i kringum drykkjuna og þá helst áður en hún hófst en búið var að ákveða að drekka áfengi. Til dæmis fór að bera á gleymskuköst- um hjá mér samhliða þessari spennu. Ég átti það til að spyrja fé- laga mina og samstarfsfólk sömu spurninganna tvisvar og var þá bú- inn að gleyma því aö ég hafði áður rætt sömu mál. Það var alltaf svona. Spenna og kvíði var alltaf mikill áður en drykkja hófst. Mér fannst ég vera að brjóta gegn eigin lögmálum." Er hættur að fela mig Atli Helgason segir í viðtali við bókarhöfund að í kjölfar morðsins hafi sjálfsmorðshugsanir sótt á hann en hann hafi kosið að lifa og takast á við afleiðingar gerða sinna. Hann lýsir baráttu sinni við aö komast undan lyfjagjöf í fang- elsinu og telur að lyfjanotkun fanga með þegjandi samþykki lækna sé stórfellt vandamál sem sé mjög alvarlegur blettur á rekstri fangelsisins og telur þar eina aðal- ástæðu þess vítahrings sem fang- elsismál á íslandi eru í að hans mati, Atli segist skrifa mjög mikið í fangelsinu og teikna mikið enda hafi hann erft hæfileika foður síns á því sviði að einhverju leyti. Hann telur ekki útilokað að til út- gáfu á hugverkum hans muni koma einhvem tímann í framtíð- inni en segir að framtíð sín á Ís- landi sé hulin þoku. „Á svona tímum hugsar maöur gjarnan framtíðina í útlöndum en það verður tíminn að leiða í Ijós. Framtíð á Íslandi er hulin þoku en hitt er þó annað að ég mun ekki leggja á flótta. Ég mun ætíð takast á við staðreyndir lífsins og hef flú- ið og falið mig í síðasta sinn.“
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.