Dagblaðið Vísir - DV - 16.11.2002, Blaðsíða 36

36
/ 7 e IC) a rt> / c i c ) 13>V LAUGARDAGUR 16. NÓVEMBER 2002
íslensku
T amílarnir
Tamílar eru stríðshrjáður minnihluti á Sri
Lanka sem hefur átt íborqarastyrjöld fqr-
ir sjálfstæði sínu áratugum saman. Tamíl-
ar eru þúsundum saman landflótta um all-
an heim oq eiqa ekkert eiqinleqt föðurland
að eiqin áliti. DV hitti fjóra Tamíla sem
búa siq undir að uerða Islendinqar.
Tamílar eru sérstök þjóö eða þjóðarbrot sem býr á
norður- og austurhluta eyjarinnar Sri Lanka. Þeir
hafa barist fyrir sjálfstæði sinu áratugum saman og
andstæðingar þeirra eru Singhalesar sem ráða lög-
um og lofum á Sri Lanka og rúmlega 70% eyjar-
skeggja. Þessi stríðsrekstur hefur lamað starfsþrek
tamílsku þjóðarinnar og unnvörpum hafa ungir
menn látið lífið á vígvellinum og stöðugar skærur
skapa andrúmsloft viðvarandi ótta. Af þessum sök-
um hafa mjög margir Tamílar flúið heimaland sitt og
eru dreifðir víðs vegar um heiminn. Þeir eru eigin-
lega landlaus þjóð eða þjóð án föðurlands.
í íslensku samfélagi sem er í vaxandi mæli fjöl-
þjóðasamfélag hefur ekki borið mikið á Tamílum en
þeir eiga samt sína fulltrúa hér á landi eins og fjöl-
margar aðrar þjóðir. DV gafst kostur á að hitta fjög-
ur tamílsk systkini sem hafa dvalist á íslandi síðan í
árslok 1995 og eru í þann veginn að verða íslending-
ar með formlegum hætti en þau hafa lagt inn um-
sókn sína um íslenskan ríkisborgararétt en í árslok
2002 hafa þau dvalist hér í þau sjö ár sem tilskilin
eru til þess að fá slíkan rétt.
Frelsi til að fara heim
Það kann að hljóma öfugsnúið en íslenska vega-
bréfið mun veita þeim langþráð ferðafrelsi og til
dæmis gera þeim kleift að heimsækja Sri Lanka í
fyrsta sinn í sjö ár. Fram að þessu hefur ekki verið
talið óhætt fyrir þau að yfirgefa landið en vegna
átakanna eru mjög mörg lönd sem alls ekki vilja
veita Tamílum landvistarleyfi nema með mikilli fyr-
irhöfn.
Systkinin sem hér um ræðir heita Sulosana, Suvet-
hini, Filisia og Istribris og eru á aldrinum 24 til 26
ára gömul. Þau eru böm Karalasinakam og Margrét-
ar í bænum Periya Kallar á austurströnd Sri Lanka.
Það er nokkuð flókin saga á bak við það hvernig
það vildi til að þau komu hingað til lands en til að
gera langa sögu nokkuð styttri var það fyrir tilstilli
Þorgríms Stefánssonar tæknimanns og konu hans,
Grétu Sigurjónsdóttur, en Þorgrímur hafði kynnst
frænda systkinanna sem hér dvaldi við nám og bauð
honum að búa á heimili sínu i tvö ár. Það varð að
samkomulagi að Þorgrímur gerðist ábyrgðarmaður
vegna komu systkinanna hingað til lands.
íslensku Tamílarnir á heimili hjónanna sem gerðu þeim kleift að konia til fslands. Það eru Þorgrímur Stefáns-
son og Gréta Sigurjónsdóttir.
Líf í felum
- En var erfítt að yfirgefa heimaland sitt?
„Það var erfiðast að yfirgefa pabba og mömmu en
þau vildu gjaman að við fæmm. Við erum alin upp við
stöðugan ótta vegna striðsins og fjöldi vina okkar og
ættingja hefur látið lífið. Á Sri Lanka eru karlmenn
kallaðir í herinn eftir 17 ára aldur og það má ekki
neita. Ég var farinn að vera í felum vegna þessa því ég
vildi alls ekki gegna herþjónustu," segir Istibris sem
er fulltrúi karlkynsins í
systkinahópnum og hefur að
nokkra leyti orð fyrir þeim
systkinum. Samtal okkar fer
fram á heimili „fósturfor-
eldranna" en systkinin hafa
i mörg ár búið saman í íbúð
og staðið algerlega á eigin
fótum. Istibris vinnur í Þak-
pappaverksmiðjunni ehf. en
systumar þrjár starfa á Hót-
el Óðinsvéum.
Þau systkinin settust á
skólabekk í Menntaskólan-
um í Kópavogi fyrsta vetur-
inn eftir komuna hingað og
stunduðu nám þar einn vet-
ur en hafa síðan verið úti á
vinnumarkaðnum og stund-
að annað veifið nám í ís-
lensku í Námsflokkunum.
Þau segjast hafa haft gott af
verunni i skólanum en ekki
náð að fylgjast fyllilega með.
Systurnar þrjár og bróðirinn fá að líkinduni íslcnskt vegabréf eftir áramótin og Menningarmunur er tals-
þá öðlast þau langþráð ferðafrelsi og geta meðal annars hcimsótt föðurland sitt ver(- xnikill á Sri Lanka Og
Sri Lanka eftir sjö ára fjarvist. þag er þvj freistandi að
spyrja hvernig þeim hafi komið íslenskir jafnaldrar
sínir fyrir sjónir.
„Krakkar hérna eru sjálfstæðari og hafa ferðast
meira um heiminn og þekkja hann betur en krakkar á
Sri Lanka. Hér tala líka allir ensku og geta fylgst með
því sem er að gerast," segir Istibris sem er augljóslega
mikill keppnismaður og metnaðargjarn því hann vill
alls ekki standa jafnöldrum sínum að baki að neinu
leyti.
Engir fordómar
En skyldu þau systkinin hafa orðið eitthvað vör við
fordóma í sinn garð meðal íslendinga eftir sjö ára dvöl
hérlendis?
„Okkur finnst allir sem við höfum kynnst hafa tek-
ið okkur vel. Stundum hef ég séð fólk horfa á okkur
með sérstökum svip en þá brosir maður bara. Stund-
um í vinnunni vill fólk ekki tala við okkur en þá verð-
ur maður bara sjálfur að tala við fólkið og þegar fólk
kynnist þá era aldrei nein vandræði.“
Um þetta era systkinin nokkuð vel sammála.
„Við eigum íslenska vini og við förum stundum út á
kaffihús eða í keilu og það er bara gaman.“
Mikill menningarmunur
Hér útskýrir „móðir“ þeirra systkina það út fyrir
blaðamanni að þau systkinin fari aldrei út að skemmta
sér í sama skilningi og íslensk ungmenni gera með til-
heyrandi bjórdrykkju og miðbæjarferðum. Systkinin
era öll kaþólskrar trúar og stunda samfélagið innan
safnaðarins á íslandi og sækja sitt félagsstarf þangað.
Fyrir tamilska stúlku að fara út að skemmta sér og
eiga lausbeislaða kærasta að hætti íslenskra jafhaldra
er óhugsandi. Tamílar eru flestir hindúatrúar og þar
af leiðandi grænmetisætur sem hafa afslappað viðhorf
til lífsins og eru frábitnir áfengisneyslu. Tamílsku
systurnar segjast sækja föndurkvöld og leggja stund á