Dagblaðið Vísir - DV - 23.08.2003, Blaðsíða 11

LAUGARDAGUR 23. ÁGÚST2003 SKOÐUN 11
Flókið kerfi og hættulegt
m uucABDttsnsnu
Jónas Haraldsson
^ j aisto&irriKtjóri - jhai&lv.is
Drífðu þig, maður, við get-
um ekki beðið öllu lengur,"
sagði konan tvístígandi.
Mæðgurnar, konan og yngri
dóttir okkar, voru löngu til-
búnar. Þær höfðu ákveðið að
fara með mig á leiksýningu
undir berum himni.
Sýna átti Draum á Jónsmessu-
nótt eftir Shakespeare f Elliðaár-
dalnum f Reykjavík. Þær voru
spenntar enda mikill menningar-
auki, að þeirra sögn. Ég var ekki al-
veg eins viss. Shakespeare var að
sönnu góðra gjalda verður, bless-
aður gamii maðurinn, en tæplega
við mitt hæfi að sumarlagi. Ég hafði
því reynt ýmis brögð til að komast
undan menningunni en ekki tekist.
Ætlaði satt best að segja að fara á
völlinn þar sem mínir menn voru
að spila mikilvægan leik í deildinni.
Einstakur viðburður
„Ég finn engin föt," kallaði ég til
konunnar. „Viljið þið ekki bara fara?
Ég kem kannski og hitti ykkur. Er
ekki reiknað með því að leikaramir
þvælist um allan dalinn, um hæðir
og hóla og milli trjánna? Það er ekki
eins og heill bekkur þurfi að standa
upp fyrir mér í Þjóðleikhúsinu þótt
ég verði á seinni skipunum."
„Vertu snöggur," sagði konan og
gaf engin grið. „Auðvitað fömm við
saman og njótum leiklistar og úti-
vistar í senn. Þetta er einstakur við-
burður sem engin ástæða er til að
missa af.“ Kvarnirnar snemst í mér
um leið og ég hringsnerist um sjálf-
an mig. „Ertu alveg viss um að þetta
sé eitthvað fyrir mig, elskan?" sagði
ég í lokatilraun minni til að sleppa.
„Auðvitað er þetta einstök upp-
færsla, leikararnir frábærir og um-
hverfið engu öðm líkt en samt, það
er ekki einu sinni hægt að fara á
barinn í hléi. Ég er alls ekki viss um
að ég meiki þetta."
Búnaður við hæfí
„Farðu f svörtu buxurnar og al-
mennilega skyrtu," sagði konan.
„Reyndu að líta þokkalega út, það
er aldrei að vita nema við hittum
fólk þarna. Það em ekki allir jafn-
ómenningarlegir og þú.“
Málið var tapað. Eg leit á klukk-
una og sá að leikurinn var að hefjast.
Mínir menn yrðu að vinna án minn-
ar aðstoðar. Svörtu buxumar vom á
sínum stað og sokkar í stfl. Skyrtu sá
ég hins vegar enga sem henta myndi
tilefninu. Það eina sem fannst var
köflótt skyrta í kúrekastíl, litfögur að
sönnu en varla við hæfi. Það sá ég
jafnvel sjálfur. Ég lét konuna vita.
Örlftill vonarneisti kviknaði. Varla
myndi hún fara í dalinn fagra og
hitta fólk með eiginmanninn eins og
skreytt jólatré.
„Hvar em augun í þér, góði
minn?" spurði konan og greina
mátti vonleysi, allt að þvf uppgjöf, í
röddinni. Ég keypti á þig skyrtu f
gær. Hún er á náttborðinu, þín
megin." Ég gjóaði augunum þang-
að. Mikið rétt. Þar blasti skyrtan við
í umbúðunum, beint úr búðinni.
Hún var við hæfi, ekki þurfti að
spyrja að því, sjálfsagt valin af
frúnni vegna leiksýningarinnar.
Ólíkt öllu öðru
Ég reif plastið utan af nýju skyrt-
unni. Það gekk þrautalaust. Verra
var með kragann. Af gömlum vana
þreifaði ég undir hann og fann þar
stífan plastkraga. Hann fjarlægði ég
með skjótum hætti. Það dugði ekki
til. Ég komst ekki að efstu tölunum
enda þvældist þar annar plastkragi
Ég hefaldrei skilið af
hverju títuprjónar eru
notaðir til þess að festa
saman nýjar karl-
mannaskyrtur með
flóknu kerfi og fjöl-
mörgum aukahlutum,
sumum
jafnvel skaðlegum.
fyrir. Eftir talsvert fálm tókst mér að
losa hann líka en uppgötvaði um
leið að enn einn stuðningskragi
leyndist undir skyrtukraganum. Sá
var úr pappa. Ég reif hann burt með
látum. Ég vissi, sem var, að konurn-
ar í lífi mínu vom nokkuð famar að
ókyrrast.
Skyrtubakið var stutt pappabaki.
Ég kippti þeim búnaði burt með
snöggu handtaki. Við það rifnaði
efsti hluti baksins sem fastur var
undir kraganum. Ég blótaði, þó
ekki hátt. Það átti eftir að breytast
þegar kom að títuprjónunum. Ég
hef aldrei skilið af hverju títuprjón-
ar em notaðir til þess að festa sam-
an nýjar karlmannaskyrtur með
flóknu kerfi og fjölmörgum auka-
hlutum, sumum jafnvel skaðleg-
um. Engan annan fatnað hef ég séð
seldan með þessum hætti. Það er
alveg sama hvað keypt er - sokkar,
buxur, nærbuxur, bolir, peysur,
jakkar og frakkar - allt er þetta laust
og tilbúið til notkunar um leið og
það er afhent yfir búðarborðið. Það
á ekki við um skyrtur. Þær em bún-
ar þannig að með ólíkindum er,
jafnvel svo vemlega reynir á greind
eigandans, að ekki sé minnst á jafn-
aðargeð og þolinmæði.
Ermarnar vom festar með títu-
prjónum upp í axlir skyrtunnar,
eða hvað það stykki heitir. Göt vom
eftir í skyrtunni þegar ég fjarlægði
þá, nýrri flíkinni. Það vom líka títu-
prjónar í bolnum, skyrtubrjóstinu
og bakinu. Þá pijóna fjarlægði ég
alla og taldi mig góðan. Svo var
ekki. Eg stakk mig til blóðs á næst-
síðasta prjóninum sem reyndist
falinn í líningunum. Annar eins var
í hinni erminni. Ég blótaði bæði
hátt og í hljóði. Mæðgumar jesús-
uðu sig og báðu mig blessaðan að
slaka á. Þær fæm ekki með mig svo
æstan á leiksýninguna.
Höggvið á hnútinn
„Róið ykkur niður," sagði ég,
greip skyrtuna og ætlaði í hana. Sá
þá að hún var hneppt. Það varð til
þess að ég missti endanlega stjórn
á mér og formælti framleiðanda
skyrtunnar. Hvernig í ósköpunum
datt honum í hug að hafa fjölda
manna á kaupi við það eitt að
hneppa skyrtum upp í háls þegar
vitað er að fyrsta verk kaupandans
verður að hneppa frá? Ekki bætti úr
skák að ég gat alls ekki hneppt frá
næstefstu tölunni. Á hana hafði
framfeiðandinn hnýtt pappaspjald
með vömmerki skyrtunnar. Þar
vom væntanlega tíunduð gæði vör-
unnar, hiti á þvottavatni og leið-
beiningar um straujun. Sá boð-
skapur fór fram hjá mér enda reif
ég bæði miðann og spottann úr.
Útilokað var að losa vörumerkið
með öðmm hætti. Mér hafði tekist
að flækja bandspottann margfalt
utan um töluna. Minnstu munaði
að ég kippti tölunni af í ósköpun-
um en hún lafði á, sem betur fór.
Eru ekki allir í stuði?
Þegar ég stmnsaði út í nýju skyrt-
unni taldi ég fimmtán aukahluti
sem höfðu fylgt henni, níu títu-
prjóna, pappírsbak, þrjá stífa kraga,
þunnt kmmpubréf og vörumerkið
með spottanum. „Hvernig í ósköp-
unum má þetta vera?" sagði ég við
konuna sem enn beið. „Er það
markmið einhverra andskota að
fara endanlega með sálarlíf karl-
manna með títuprjónadrasli í
skyrtum. Þetta er skuggalegt, ef
ekki beinlínis hættulegt."
„Þú ert fínn í nýju skyrtunni, elsk-
an,“ sagði konan. „Sérðu hvað hún
fer pabba þínum vel," sagði hún við
dóttur okkar. „Nú skulum við drífa
okkur, sýningin fer alveg að byrja.
Ertu ekki orðinn spenntur?"