Dagblaðið - 17.01.1977, Blaðsíða 10

10
Framkvæmdastjóri: Svein'n R. Eyjólfaaon. Ritstjóri: Jónas Kristjánsson.
Frettastjóri: Jón Birgir Pétursson. Ritstjórnarfulltrúi: Haukur Helgason. AAstoAarf.éttastjóri: Atli
Steinarsson. Iþróttir: Hallur Símonarson. Hönnun: Jóhannes Reykdal. Handrit: Ásgrimur Pélsson.
BlaAamenn: Anna Bjarnason, Asgeir Tómasson, Bragi SigurAsson. Ema V. Ingólfadóttir. Gissur
SigurAsson, Hallur Hallsson. Helgi Pétursson. Jóhanna Birgisdóttir. Katrin Pálsdóttir. Kristin
LyAsdottir, Olafur Jónsson. Ómar Valdimarsson. Ljosmyndir: Arni Páll Jóhannsson. Bjarnloifur
Bjamleifsson, Sveinn Þormoösson.
Gjaldkeri: Þráinn Þorleifsson. Dro.fingarstjori: Már E.M. Halldórsson.
Askrif targjald 1100 kr. á manuöi innanlands. I lausasolu 60 \kr. ointakiö.
Ritstjorn SiAumúla 12, simi 83322, auglysingar, áskriftir og afgreiösla Þvorholt. 2, sími 27022.
Setning og umbrot: Dagblaöiö og Steindórsprent hf.. Ármúla 5.
Mynda-og plötugerA: Hilmirhf., SiAumúla 12. Prentun: Árvakur hf., Skoifunni 19.
Réttarfar og framsóknarfar
Framvinda réttarfars á íslandi
á síðustu vikum, mánuðum og
misserum hefur vakið nokkra
undrun leikmanna. Upp hrannast
spurningar, sem ekki fást svör viö.
Af hverju eru sakamál, er varða
framsóknarmenn, falin störfum hlöðnum og
aðstoðarmannalausum undirfulltrúum í mála-
stífluðum Sakadómi Reykjavíkur, meðan sett
er upp sérstakt embætti umboðsdómara með
ótakmörkuðum mannafla til að kanna sakir á
hendur Hauki Guðmundssyni lögreglumanni
um ranga embættisfærslu?
Af hverju eru embættismenn úr Fram-
sóknarflokknum, sem liggja undir grun um
ranga embættisfærslu, látnir halda fullum
launum meöan á rannsókn málsins stendur,
meðan hálf laun eru tekin af Hauki Guðmunds-
syni aðeins mánuði eftir aó farið er að kanna
sakir á hendur honum?
Af hverju er fanga sleppt af Litla-Hrauni
eftir fjórðung fangavistar í stað hinna hefð-
bundnu þriggja fjórðu hluta, þegar hann hafði
sakað Hauk Guðmundsson lögreglumann um að
hafa samið fyrir sig kæru á hendur Guðbjarti
Pálssyni?
Af hverju er Guðbjarti Pálssyni sleppt úr
gæzluvarðhaldi rétt fyrir sakbendingu, þótt
hugsanlega geti slík aðgerð haft áhrif á niður-
stöðu sakbendingarinnar?
Af hverju finnur dómsmálaráðuneytið ein-
staka sinnum hjá sér hvöt til að benda einstök-
um embættum á, að aðgát skuli höfð í nærveru
sálar, þegar um er að ræða hagsmunaaðila í
tengslum við Framsóknarflokkinn?
Af hverju leggur ríkissaksóknari svo mikla
áherzlu á að lasta Hrafn Bragason borgar-
dómara, að hann kemur þeim misskilningi hvað
eftir annað á framfæri, að Hrafn telji ávísana-
málið komið að ákærustigi, og krefst vinnu-
bragða, sem gera rannsóknina endalausa?
Af hverju beitir ríkissaksóknari ekki frum-
kvæðisskyldu sinni, þegar á prenti birtast skjöl,
sem hljóta að leiða til gruns um vafasamar
aðgerðir stjórnarformanns flugfélags og
áhrifamanns í Framsóknarflokknum?
Af hverju beinist rannsókn Grjótjötunsmáls-
ins eingöngu að strengbrúðum þeim, sem
skráðar voru fyrir skipinu, en ekki neitt að
þeim, sem komu í ferðalögum, samningum og
öórum vióskiptum fram fyrir fyrirtækið?
Af hverju heimilaði dómsmálaráðherra opn-
un Klúbbsins einmitt þegar eigandi hans hafði
samið við Framsóknarflokkinn um að falla frá
skaóabótakröfum á hendur flokknum?
Af hverju fékk Listasafn ríkisins langþráða
fyrirgreiðslu úr leynisjóði í fjármálaráðuneyt-
inu einmitt þegar Framsóknarflokkurinn
þurfti að koma brunarústum í veró?
Hér er ekki rúm fyrir fleiri slíkar spurn-
ingar, sem eiga þaó allar sameiginlegt, aö í
hverju tilviki er matsatriói, hversu rétt eóa
rangt hefur verið að málunum staöið. Og
eflaust byggjast •einhverjar spurningarnar á
misskilningi.
En þær eru margar spurningarnar. Og þeim
mun fleiri, sem þær eru, þeim mun erfiðara er
að trúa því, að um tilviljanir sé að ræða í öllum
tilvikum.
í dómsmálakerfinu sitja framsóknarmenn á
toppnum, allt frá ráðherra og ríkissaksóknara
niður í umboðsdómara. Mikið yrðu menn
fegnir, ef þeir treystu því, að á bak við þetta
framsóknarfar væri eðlilegt réttarfar.
Mikil le.vnd hefur ávallt hvílt yfir flugvélum Sovétmanna. Öiium er í fersku minni að ekki mátti neitt
leka út um búnað MIG-25 flugvélanna og talið var að sama sagan myndi endurtaka sig með Sukhoi 22
þoturnar. Nú hafa þær þó verið seldar vestur fyrir járntjaid. — Myndin er af MIG 25 fiugvélinni sem
flogið var tii Japans á síðasta ári.
Eru Sovétmenn að stríða Chilest jórninni:
PERÚHER KEYPTI
FULLKOMNAR
ORRUSTUFLUGVÉLAR
AF SOVÉTRÍKJUNUM
—og verður sterkasta herveldið
í Suður-Ameríku f ram á miðjan
níunda áratuginn
Sovétstjórnin hefur gert sinn annað en Kúbu. Ákveðið hefur til að styrkja flugher sinn.
fyrsta stóra vopnasölusamning verið að Perúmenn kaupi full- Þessi samningur fellur vel
við Suður-Ameríkuriki — komnar orustuþotur austan frá inn í áætlanir Perústjórnar um
Svar til Kristjáns
Friðrikssonar
Heiðraði kunningi.
Ég þakka þér fyrir bréfin þín
í Dagblaðinu nú undanfarið og
hlý orð í minn garð i upphafi
fyrsta bréfsins.
Mér þykir þú vera æði talna-
glaður, þar sem þú leikur þér-
aö milljörðum allt að hundraði.
Ég hefi ekki áhuga á að
breyta þessum óskatölum þín-
um, þær eru sjálísagt réttar,
eftir því sem þú hefir stillt
þeim upp í tölvuna. En tölur
geta á vissan hátt verið réttar
þó þær séu í eðli sínu rangar.
séð frá öðrum hliðum.
Tölur hagfrœðings
óraunhœfar um 80%
Eg ætla að !aka smádæmi
máli mínu til sönnunar: Það
var fyrir mörgum árum í
Eyjum, þegar krónan sökk í
venjulegu vatni og jafnvel þó
þaö væri salt, að ungur
Eyjamaður algjörlega févana
fór í það að byggja sér íbúðar-
hús.
Að fjórum árum liðnum
flutti hann í húsið og taldi ég
það |>á 250 þúsund króna viröi.
Hvernig má þetta ske? spurði
faðir hans. Drengurinn átti
ekki krónu þegar hann byrjaði
og hann skuldar aðeins 50 þús-
und krónur, þetta eru 50 þús-
und krónur á ári i þessi fjögur
ár, sem húsið hefir verið í smíð-
um. Drengurinn hefir varla 50
þúsund krónur í heildarárstekj-
ur.
Ég svaraði þessu þannig:
Hann neitar sér og fjölskyldu
sinni um allt nema það bráð-
nauðsynlegasta og notar at
tekjum sínum 15—20 þúsund
krónur til efniskaupa í húsið,
hann sjálfur, bróðir hans og þú
hafið unnið öllum frístundum
og lagt þar til að verðmæti
aðrar 15—20 þúsundir og svo
sér dýrtíðin um að fylla þetta
upp í 50 þúsund krónur á ári.
Setjum nú svo að hagfræð-
ingi hefði verið falið að kanna
hve mikið Vestmannaeyingar
hefðu fjárfest í íbúðarhúsum á
þessum fjórum árum, sem hér
um ræöir. hann hafði áreiðan-
lega talið umrætt hús sem fjár-
festingu uppá 250 þúsund
krónur.
En þarna fara ekki saman
tölur og veruleiki. Raunveruleg
fjárfesting húss þessa var
aðeins 50 þúsund krónur sem
tekið var að láni.