Dagblaðið - 29.05.1978, Qupperneq 32

36
DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 29. MAÍ 1978.
Selfoss og nágrenni
múrþéttingar, sprunguviðgerðir.
Margra ára reynsia.
KJARTAN HALLDÓRSSON
SÍMI3863
þrjár pökkunarvélar (vacuum)
REYKIÐJAN H.F.
Smiðjuvegi 36, Kópavogi,
Simi 76340.
Otsölustaöir:
Rafha, Háaieitisbraut 68
sími 8-44-45
Stapafell h.f., Keflavík
simi 1730
Kjarni h.f., Vestmanna-
eyjum, sími 1300
Kr. Lundberg, Norðfirði
simi 7179
og hjá okkur á Ægisgötu
sími sölumanna 1-87-85.
Creda
tauþurrkari
er nauðsynlegt hjálpar-
tæki á nútima heimili.
20 ára farsæl reynsla
sannar gæðin.
Um 4 gerðir er að ræða
af TD 300 og TD 400
Góð ábyrgðar-, viðgerðar
og varahlutaþjónusta.
r
Raftækjaverslun Islands h.f.
Ægisgötu 7 - Símar 17975 • 17976
NILFISK
sterka rvksusan... V
Styrkur og dæmalaus ending hins þýðgenga,
stillanlega og sparneytna
mótors, staðsetning
hans oghámarks
orkunýting, vcgna
lágmarks loft-
mótstöðu í
stóru ryksíunni,
stóra. ódýra
pappírspokanum
og nýju kónísku
slöngunni,
afbragðs sog-
stykki og varan-
legt efni, ál og
stál. Svona er
NILFISK:
Vönduð og
tæknilega ósvik-
in, gerð til að
vinna sitt verk
fljótt og vel, ár
eftir ár. með lág-
marks truflunum
og tilkostnaði
Varanleg: til lengdar
ódvrust.
Nýr hljóð-
deyfir:
Hljóðlótasta
ryksugan.
Traust þjónusta
rnMiY hátún6a
■ VlllA SÍMI 24420
Raftækjaúrval — Næg bílastæði
„FYRST HALDIÐ ER
í 0KKUR LÍFINU
VERÐUR AÐ SJÁ
0KKUR FYRIR
DVALARSTAД

Rætt er við eitt af f órnarlömbum umf erðarslysanna
semá hvergi heima í„kerfinu”
„Einn maður var í bílnum og
slasaðist hann mjög mikið og var
talinn í bráðri lífshættu í gærkvöldi.”
Svona segir m.a. í frétt i.Morgun-
blaðinu 29. ágúst 1974af hörðum bíla-
árekstri sem varð á Vesturlandsvegin-
um rétt við Grafarholt.
Þannig fréttir eru næstum þvi dag-
lega í blöðunum. Við lesum þær — og
gleymum síðan þeim sem slasaðist.
Það koma nýjar slysafréttir og nýtt
fólk sem gleymist.
, Sá, sem sagt er frá i þessari frétt er
Ólafur Gunnarsson, 36 ára gamall, og
var hann flugmaður hjá Loftleiðum
þegar slysið varð. Hann lifði af — já
hann lifir enn og er nú þannig komið
fyrir honum að enginn staður er í
rauninni fyrir hann í þjóðfélaginu.
Hann er utan við „kerfið”. Eins og
segir í fréttinni slasaðist hann mikið og
lá lengi milli heims og helju. En hann
lifði — varla mikið meira en það. Við
slysið klipptist á taugar sem tengja
saman hugsun og hreyfingu þannig að
hann getur ekki hreyft sig. Hann á
einnig mjög erfitt með tal en hefur
eölilega tilfinningu um allan
líkamann. Sem stendur er Ólafur á
endurhæfmgardeild Landspitalans þar
sem hann hefur verið nú frá 1.
nóvermber sl. Atti hann aðeins að
vera þar á meðan verið væri að taka
ákvörðun um hvert hann ætti helzt að
fara til frambúðar en ekkert hefur
gerzt i málinu.
Hann er of fatlaður til þess að geta
verið á Reykjalundi og Sjálfsbjörg
treystir sér ekki til þess að taka við
honum. En hann er ekki nógu mikill
„sjúklingur” til þess að eiga heima á
sjúkradeild.
„Ég veit að ég á ekki heima hér inni
á sjúkrahúsi,” sagði Ólafur þegar DB
heimsótti hann á dögunum og ræddi
við hann um vandamál hans. „Ég er
alls ekki að kvarta yfir meðferðinni
hér á deildinni, siður en svo. Hér er
mjög vel hugsað um mig. Ég geri mér
bara grein fyrir að þetta er ekki rétti
staðurinn fyrir mig. Mér finnst eins og
ég sé hér að taka upp sjúkrarúm fyrir
einhverjum sem þarf að dveljast hér
um skamma hrið — á leið sinni út i
þjóðfélagið aftur ”
Þótt Ólafur geti hvorki hreyft sig
né talað þannig að hann skiljist er
ekkert í veginum með önnur skilning-
arvit hans. Hann bæði sér, heyrir og
skilur það sem fram fer i kringum
hann. Að vísu gerir hann lítið sér til
„skemmtunar”, nánast ekki neitt.
Núna hefur hann ekki farið úr sjúkra-
herbergi sínu í nokkrar vikur.
„Ef ég væri fugl eða eitthvert dýr
merkurinnar væri ég ekki látinn lifa,”
sagði Ólafur.„Af hverju þarf ntaðurinn
að kveljast svona? Mér finnst að þeg-
ar svona er komið fyrir manni eigi að
gefa manni eitthvað til þess að maður
gleymi sér og geti afborið að vera
svona á sig kominn. Einnig langar mig
til þess að vita hvort ég sé virkilega
eini maðurinn á landinu sem svona er
ástatt um," segir Ólafur.
Er ósennilegt að svo sé.
Hann sagði ennfremur að stundum
gripi sig mikið vonleysi. Það eru litlar
líkur til þess að hann nái sér nokkurn
tíma svo að hann geti tekið eðlilegan
þátt i hinu daglega lífi. En fyrst lífinu
er haldið i honum finnst manni að
hann og aðrir sem svipað er ástatt fyrir
eigi heimtingu á þvi að vera annars
staðar.
„Mér finnst hrikaleg tilhugsun að
þurfa kannski að vera á sjúkrahúsi i
allt að fimmtiu ár,” sagði Ólafur. „Það
er ekkert því til fyrirstöðu að ég geti
orðið hundgamall. Þetta sem kom
fyrir mig getur komið fyrir hvern sem
er, hvenærsem er.
Ef ég væri innan um aðra sem
svipað er ástatt um liði mér áreiðan-
lega betur,” sagði hann.
Sérstök stofnun
í hlýlegu
umhverfi
Vel mætti hugsa sér að Ólafi og
öðrum sem hafa svipaðar þarfir og
hann væri komið fyrir á einhverri
hjúkrunarstofnun, kannski fyrir utan
borgina I hlýlegu umhverfi. Hann þarf
mikla daglega umönnun, þjálfun og
H
Margs konar hjálpartxki eru til i
heiminum i dag fyrír þá sem eru fjöl-
fatlaðir, meðal annars rafmagnsknúnir
hjólastólar og ýmis önnur tæki. Ekki
er samt mikið úrval af slfkum tækjum
hér á landi.