Dagblaðið - 04.05.1981, Blaðsíða 22

22
(m
DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 4. MAÍ. 1981.
Menning
Menning
Menning
Menning
D
Kvik
myndir
EINSTÆÐIR HUÓMLEIKAR
Margir hápunktar
Ég hef sagt að tónlist sé meirihluti
myndarinnar. Tónlistin er stórvel
flutt en ef ég á að nefna eitthvað
betra en annað þá verða það öll lög
Bandsins, þau eru frábær. Flutningur
þess á The Weight, The Night They
Drove Old Dixie Down og It Makes
No Difference o.fl. o.fl. er það besta
sem ég hef heyrt frá Bandinu. Góðar
útsetningar, smekklegur flutningur
og frábærir sólóar Robbie Robertson
eru einkennandi fyrir öll lög Bands-
ins.
Um gesti Bandsins er ekki mikið að
segja, allir standa sig vel. Er annað
hægt þegar jafnpottþétt hljómsveit
og Bandið spilar undir? Ég get þó
ekki stillt mig um að nefna nokkra
tónlistarmenn öðrum fremur. Bob
Dylan kemur fram og sýnir af sér
hressileika sem maður á ekki að venj-
ast af honum. Joni Mitchell og Neil
Young standa sig vel, þrátt fyrir að
líkamlegt ástand sé ekki alveg upp á
það besta hjá sumum. Þrátt fyrir
þessi frægu nöfn er það samt hinn
sérstæði söngvari Van Morrison sem
stelur senunni með lagi sínu,
Caravan.
öfugt við rokkmyndir seinni ára er
kvikmyndataka í Síðasta valsinum
örugg, látlaus (eins og Bandið sjálft)
og laus við alla effekta. Töku
myndarinnar er stjórnað af Michael
Chapman og honum til aðstoðar eru
tveir toppmenn, þeir Laslo Kovacs
og Vilmos Zigmond.Hvort sem erum
að ræða tónleikana sjálfa eða stúdíó-
upptökur er allt jafnvel af hendi
leyst.
Síðasti valsinn er fyrst og fremst
merkileg heimildarmynd um ein-
hverju virtustu og vanmetnustu
hljómsveit rokksins. Leikstjórinn,
Martin Scorsese, hefur skapað
látlausa mynd sem með tónlistarefni
sínu og samtölum á eftir að vera talin
klassísk á sínu sviði.
ThsLntWaltz
Lelkatjórl: Martln Scoraasa.
Aðalhlutvark (?}: Bandlö (Robbla Robartson,
Rick Danko, Lavon Halm, Rlchard Manual og
Garth Hudson).
Sýningarstaður Tónabfó.
Loksins, loksins, loksins sýnir
Tónabíó langbestu tónlistarkvik-
mynd vorra tíma. Ég segi loksins
vegna þess að bæði er myndin
nokkuð komin til ára sinna, svo og
eintakið í eigu Tónabíós. En allt er
gott sem endar vel og loksins þegar
myndin er sýnd þá er hún sýnd með
aðstoð góðra hljómburðartækja og
því leyfi ég mér að fyrirgefa Tónabíói
geymslu myndarinnar.
Síðasti valsinn er mynd um Bandið
og lokatónleika hljómsveitarinnar.
Tónlist er náttúrlega níutíu prósent af
myndinni og ef einhverjum líkar ekki
tónlist Bandsins, þá er þeim ráðlagt
að sleppa myndinni aigjörlega.
Myndin er brautryðjenda-rokkkvik-
mynd hvað varðar hljóðupptöku og
kvikmyndatöku, aldrei áður hafa
rokktónleikum verið gerð jafngóð
skil. Vissulega var Woodstock-mynd-
in merkileg fyrir sinn tíma en hvorki
kvikmyndataka né hljóðupptaka var
í sama gæðaflokki og í Siðasta valsin-
um. Fyrst ég er að nefna Woodstock
hér þá sakar ekki að geta þess að leik-
stjórinn, Martin Scorsese (Taxi Driv-
er, Mean Streets o.fl.), var aðstoðar-
leikstjóri og sá um klippingu á þeirri
mynd en fékk ekkert kredit.
„Meira en
lokakonsert..."
Síðasti valsinn er um Bandið, ein-
hverja sérstæðustu rokksveit allra
tíma. Mér fróðari menn geta rakið
feril grúppunnar en það þjónar litlum
tilgangi. Það sem er mikilvægast er
tónlist Bandsins og hún er sérstök.
Tónlistin er nokkurs konar samsuða
úr ölium tónlistarstefnum í Banda-
ríkjunum og útkoman er rokk á la
Bob Dylan og tveir meðlimir Bandsins taka laglð.
The Band. Ekkert minna en efsta stig
lýsingarorða dugir til að lýsa lögum
og textum Bandsins. Með lögum
sinum segir Bandið sögur — likt og
Bob Dylan. Sögur þessar eru allar
jafngóðar hvort sem þær eru um
sviðsótta eða fólk í Frelsisstríðinu.
Bandið var búið að starfa í sextán
ár 1976. Það ákvað að halda íokatón-
leika sem yrðu nokkurs konar endir á
ferli þess (reyndar er ný stúdíóplata á
leiðinni frá því) og endir á ákveðnu
tónlistartímabili sem iðulega er kennt
við hippa og blóm. Eins og meðlimir
Bandsins sögðu áttu tónleikarnir ekki
að vera sorglegur endir á misheppn-
uðu ævintýri, þeir áttu að vera
hátíðahöld, upphaf nýrra tíma.
Til að enda ferilinn með glæsibrag
ákváðu meðlimir Bandsins að fá
gamla samstarfsfélaga til að hjálpa
sér við konserdnn. Eins og Robbie
Robertson segir í myndinni eru gestír
Bandsins meira en gamlir vinir, þetta
eru tónlistarmenn sem hafa haft
ómæld áhrif á heila kynslóð bæði
með músík sinni, heimspeki og útliti.
r

V
Tónlist
Samkór Trésmiðafélags Reykjavikur.
ungar því að ekki þarf langan tíma til
að mynda mjög ákveðna hefð með
hreinræktuðum áhugakór eins og
Samkór Trésmiðafélagsins.
Hvort menn eignist
tómstundir seinna
Kórinn kom mjög þokkalega frá
þessum tónleikum sínum. Kórfólkið
leggur sig vel fram og meira er lagt
upp úr fágun en tílþrifum. Ekki veit
ég hvort trésmiðir verða fyrst söng-
elskir með aldrinum. Vera kann að
þeir eigi frekar tómstundir til kór-
söngs þegar líða tekur á og að þar fel-
ist í skýringin á vöntun yngri krafta í
kórinn.
Senunni
stolið
Gestí fengu trésmiðir góða á tón-
leika þessa, Árneskórinn, úr Gnúp-
verjahreppi, Biskupstungum og
Skeiðum. Ég verð að játa að mér
fannst þessi sveitakór stela senunni.
Kraftmikill söngur hans var líflegur,
opinn og merkilega vandaður. Loftur
Sigurður Loftsson stýrir þarna, af
röggsemi, kór skipuðum góðum
röddum, en mætti að vísu gæta ögn
betra jafnvægis innbyrðis, tíl dæmis
á stundum að hengja lóð aftan í sína
þróttmiklu tenóra. Með svolitið finni
slípun teldist Árneskórinn góður kór.
Þannig ber ekki einungis að þakka
Samkór trésmiða fyrir að halda á
lofti merki alþýðusöngs í Reykjavik
heldur einnig fyrir að hafa vit á að
bjóða svo ágætum gestum, sveita-
mönnum, á tónleikana til sín.
EM.
Tónleikar Samkórs Trósmiðaféiags Reykjavik-
ur f Félagsstofnun stúdenta 25. apríl.
Stjórnandi: Guðmundur Óli Gunnarsson.
Gestir: Ameskórinn undir stjórn Lofts Siguröar
Loftssonar.
í rétt úm áratug hefur Samkór Tré-
smiðafélagsins tekið lagið fyrir fé-
Iagsmenn og aðra gesti. Það er ekki
andskotalaust hversu illa stéttarfélög-
um og öðrum félagasamtökum geng-
ur að halda úti listastarfsemi. Víða
um lönd þykir það sjálfsagt að bæði
lögreglan og slökk viliðið haldi úti
kórum, lúðrasveitum, og vist man ég
eftir einu iögregluliði, sem státar af
Merki alþýðusöngs
á lofti haldið
heilli sinfóniuhljómsveit til viðbótar
hinu.
Iðnaðarmenn hafa löngum reynst
drjúgir liðsmenn í kórum, einkanlega
karlakórum, allt frá upphafi slíkrar
starfsemi hér á landi en innan raða
stéttarfélaganna virðist tónlistarstarf-
semi þrifast hjá Trésmiðafélaginu
einu. Prentarar ættu þó ekki að vera í
neinum vandræðum með að hóa
saman í stórhljómsveit ef á þyrfti að
halda og Hkast til leyndust víða tón-
listarhópar innan stéttarfélaga ef
áhugi væri fyrir hendi að örva slíka
starfsemi.
Engin bylting
Trésmiðir hafa fengið nýjan
stjómanda og liðið er að mestu eins
skipað og í fyrra, utan hvað mér
virðist heldur hafa fækkað. Hinn nýi
stjórnandi, Guðmundur Óli Gunn-
arsson, hefur valið skynsama leið í
stjórn sinni — sem sé að fara ekki út í
neina byltíngarstarfsemi. Þótt óneit-
anlega sé freistandi að gera eitthvað
nýtt verður jarðvegurinn bæði að
vera kannaður og búinn undir nýj-

EYJÓLFUR
MELSTED
J