Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 03.03.1959, Qupperneq 19

99
gengið út frá, að þrjár smáu einingarnar gætu, hagfræðilega
séð, samanlagt árlega tekið til meðferðar eins mörg naut og
stóra einingin, en því er ekki að heilsa, nema með auknum
opinberum stuðningi eða hærra sæðingargjaldi.
Að sjálfsögðu er örðugt að framkvæma kynbætur stórra
kúakynja í einni heild, þótt það fræðilega séð sé ákjósan-
legast, en erlendis eru oft fleiri kýr sæddar frá einni sæðing-
arstöð en eru í stærstu norsku kúakynjunum. Taflan sýnir
líka, að tjónið af skiptingum minnkar mjög þegar eining-
arnar eru orðnar það stórar, að hver þeirra getur árlega
tekið til meðferðar 15—20 sæðingarnaut.
Svo framarlega sem sæðingar eiga að hafa meira gildi en
það að kefla kýr, er nauðsynlegt að ihindra klofningu kúa-
kynjanna í hópa, því vegna margra kynja, er kúafjöldinn í
Noregi þegar klofinn í smærri einingar en hagkvæmt er
fyrir skipulegar kynbætur.
II KENNING OG FRAMKVÆMD
Eftir Ólaf Jónsson
I grein II. Skjervolds, hér að framan, koma fram athyglis-
verðar kynbótakenningar, sem að sjálfsögðu þarf að hug-
leiða og athuga rækilega í sambandi við þá nýju tækni í bú-
fjárrækt, sem nú er hvarvetna að ryðja sér til rúms og þar
á meðal hér á Islandi, og verður mér þá fyrst fyrir að hug-
leiða þetta mál í sambandi við nautgriparækt okkar og all-
ar aðstæður liér.
Grein Skjervolds ber það með sér, að hún er kenning
byggð á stærðfræðilegum útreikningum, sem að sjálfsögðu
er meðaltalsreikningur byggður á miklum fjölda athugana,
hugsaðra eða raunhæfra, en slíkir útreikningar geta oft
stangast talsvert við reynsluna í einstökum tilfellum og
verða að notast með varúð í framkvasmd.
Það liggur t. d. í augum uppi, að hér á landi er ekki unt
í nautgriparækt að ná bezta árangri í kynbótum eftir kenn-
7*