Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 03.03.1959, Síða 31

111
stigi að vilja hvorki rækta eða éta garðjurtir, að flokka alla
snyrtingu um híbýli sín undir dútl og hafa helzt ekki tíma
til neinis, sem ekki verður gert með vélkrafti. í þessum efn-
um verður að setja allt traust á kvenfólkið, hjá því er helzt
að vænta smekks, skilnings og nákvæmni. Þeir, sem vilja
efla garðyrkju í landinu, verða því fyrst og fremst að beina
hvatningum sínum og leiðbeiningum til kvenna, fræðslu-
stofnana þeirra, félagssamtaka þeirra og til húsmæðranna
og heimasætanna á hinum fjölmörgu heimilum í landinu.
Nýr garðyrkjuskóli með garðyrkjustöð mundi að sjálf-
sögðu kosta mikið, en sá 'kostnaður þyrfti þó engan veginn
að vera ókleifur ef hagsýni væri við liöfð, og vil ég þá varpa
fram þeirri spurningu: Hvort ekki mætti breyta einhverj-
um húsmæðraskólanum í garðyrkjuskóla. Sumir þeirra virð-
ast berjast í bökkum hvað aðsókn áhrærir, og mundi sú
breyting því ekki þurfa að þrengja kosti húsmæðrafræðsl-
unnar. Auk þessa ætti að vera auðvelt og sjálfsagt að auka
fræðslu í garðrækt við skólana og jafnvel að halda verkleg
námskeið í garðrækt við suma þeirra.
Leiðbeiningar í garðyrkju eru nú algerlega ófullnægj-
andi. Garðyrkjuráðunautur Bf. ísl. er að mestu ókunn per-
sóna utan Suðvesturlandsins og mun nær einvörðungu starfa
fyrir ilræktina, þar sem hans er full þörf. Að vísu telst Ragn-
ar Ásgeirsson, sem lengi sinnti þessum leiðbeiningum, enn
þá garðyrkjuráðunautur að nokkru, en allir vita, að við-
fangsefni hans eru mest á öðrum sviðum. Það væri vissu-
lega engin ofrausn, þótt einn garðyrkjuráðunautur starfaði
í hverjum fjórðungi, og ættu bimaðarsambönd og kven-
félagasambönd að hafa >um það samtök sín á milli að koma
slfkri skipan á.
Nú þegar hafa stærri bæirnir slíka menn í þjónustu sinni,
og er þess ekki vanþörf. Auik þessa gæti komið til greina
árstíðabundið leiðbeiningastarf í garðyrkju á minni svæð-
um, eða innan ininni félagasamtaka, svo fremi að færir leið-
beinendur fáist til slíkra starfa.