Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1979, Blaðsíða 27

DAGBÆKUR FINNBOGA BERNÓDUSSONAR
27
lesnar sögur og kveðnar rímur. Og í rökkrinu sagðar draugasögur og
fyrirburðasögur. Menn sögðu þætti úr eigin lífssögu eða annarra, er
þeir þekktu. I öllu þessu var geipilegur fróðleikur um menn og atburði.
Helzta frásagnarefnið var um svaðilfarir á sjó og landi, ástalífssögur,
hesta- og skipasögur og ferðasögur. Og einstakir menn gátu sagt frá
siglingum sínum til annarra landa. I stuttu máli, sögur um allt í jörðu
og á, að ógleymdum öllum draumunum, en margir þeirra voru fróð-
legir og skemmtilegir, og hef ég skrifað suma þeirra. Það var hreinasti
skóli að hlýða á alla þessa menn segja frá. Eg var snemma forvitinn og
drakk í mig ógrynni af alls konar frásögnum, kvæðum og vísum. Mér
var gefið gott minni, og hefur sumt af því, sem ég hlýddi á í þessum
„alþýðuskóla“, loðað í minni mínu síðan. En hitt er þó stórum meira,
sem ég hefgleymt, enda hefði þurft óhemju minni til að muna það allt,
svo margvíslegt og margbrotið var það.“
Faðir Finnboga varð fyrir voveiflegu slysi, þá er hann var að aðstoða
við að bjarga áhöfn og bát í lendingu 7. janúar 1909, og lézt af
afleiðingum þess fjórum dögum síðar. — Nokkru fyrr hafði verið afráð-
ið, að Finnbogi færi til smíðanáms í Reykjavík. En við lát föður síns
segir hann:
,,Þá sá ég allar mínar framtíðarvonir hrynja til grunna. Ég stóð eftir,
unglingur á seytjánda ári, með tvær gamlar konur, móður mína og
ömmu, sem var blind. Og ég vissi, að ég átti að vera forsjá þeirra, það
var enginn annar til, þar sem ég var eina barn foreldra minna á lífi. Ég
tók svo við heimilinu og stundaði eftir það sjó allan ársins hring, nema
ef eitthvað betra bauðst í landi að sumrinu. Ég var aldrei formaður,
mér fannst það binda mig of mikið. Það var aldrei ætlan mín að verða
sjómaður, þó það yrði mitt aðalstarfum nærri fjörutíu ára skeið. Ég hef
alla ævi verið hneigður til smíða og vann oft allmikið við þær, eins og
sjá má af dagbókum mínum, því að þá var skortur á lærðum mönnum í
faginu. Ég hef alltaf átt dálítið verkstæði heima og vann þar oft fyrr
meir.“
Tvítugur kvæntist Finnbogi unnustu sinni, Sesselju Sturludóttur frá
Hrauni í Hólshreppi, en hún var þá 19 ára. Þau eignuðust 13 börn, og
má af því marka, að þeim hefur ekki hent að hafa hendur í skauti að
staðaldri. Sesselja lézt í byrjun árs 1963. Síðan hefur Finnbogi verið
einbúi, en að öðru leyti átt athvarf hjá dætrum sínum. - Ekki hefur
Finnboga skort verkefni eftir að hann hætti að sinna erfiðisvinnu, því
að á þau er hann fundvís. Hann er mjög listfengur og hefur við iðju sína
í þá veru notað margvíslegt efni, eins og grjót, tré, bein og pappír.