Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1979, Blaðsíða 75

SNORRI STURLUSON OG NORÐURLÖND
75
meiri en t. a. m. í Noregi. Danir hafa því efalaust verið makráðari en
grannar þeirra í norðri og þeim verið virt það til hugleysis, þegar til
átaka kom.
Danir hafa kunnað að gera að gamni sínu að fornu ekki síður en nýju,
og í 32. kap. Haralds sögu harðráða, þar sem segir frá miklum hernaði
hans í Danmörku vetri eftir andlát Magnúss konungs Olafssonar, er
m. a. þessi kostulega frásögn:
Þá brenndu þeir bæ Þorkels geysu; hann var höfðingi mikill; váru þá leiddar dætr
hans bundnar til skipa. Þær höfðu gört spott mikit áðr um vetrinn um þat, at Haraldr
konungr mundi fara til Danmerkr með herskipum. Þær skáru ór osti akkeri ok segja, at
slík mundi vel mega halda skipum Nóregskonungs. Þá var þetta kveðit:
Skáru jast ór osti
eybaugs Dana meyjar,
þat of angraði þengil,
þing, akkerishringa.
Nú sér mörg í morgin
mær, hlær at því færi,
ernan krók órjárni
allvalds skipum halda.
Svá segja menn, at njósnarmaðr mælti, sá er sét hafði flota Haralds konungs, við
dætr Þorkels geysu: „Þat sögðu þér, Geysudætr, at Haraldr mundi eigi koma til
Danmarkar.“ Dótta svaraði: „Svá var í gjárna.“ Þorkell leysti út dætr sínar með
ógrynni fjár.
Sveinn Danakonungur Úlfsson hugðist síðar hefna herferðar Har-
alds konungs og drógu báðir saman mikið skipalið. Varð Haraldur í
það sinni að láta undan síga fyrir ofureíli Dana. Þegar saman dró með
þeim og Haraldur sá, að eigi myndi hlýða svo búið, mælti hann,
at kasta skyldi fyrir borð viðum ok láta á koma klæði ok gripi góða. Logn var svá mikit,
at þetta hóf fyrir straumi. En er Danir sá fé sitt reka á hafinu, þá viku þeir þar til, er
fyrstir fóru, þótti þetta dælla at taka, er laust flaut, en sækja inn um borð at Norðmönn-
um. Dvaldist þá eptirróðrinn.“
Nokkru síðar hertu Danir enn róðurinn, og bað Haraldur konungr
þá menn sína
létta skipin ok bera fyrir borð malt ok hveiti ok flesk ok höggva niðr drykk sinn. Stóð þá
við um hríð. Þá lét Haraldr konungr taka víggyrðla ok verpla ok tunnur, er tómar váru,
ok kasta fyrir borð ok þar með herteknum mönnum, ok var svá gört. I þeirri dvöl dró
sundr með þeim. Snpru þá Danir aptr, en Nóregsmenn fóru leið sína.-
Maður sér þarna fyrir sé fljótandi þennan danska veizlukost, er
Norðmenn höfðu látið greipar sópa um, og finnur til, þegar þeir verða