Frjáls verslun - 01.02.1950, Síða 25

Hér sést hluti uf verzl-
unarhúsum og bryggju
Gísla J. Johnsen í
Vestmannaeyjum. —
Vagna meSeignar í
firmanu Copland &
Berrie, gehk verzlunin
um nokkurt skeiS und-
ir nafninu Edinborg.
— Og haiið þér ekki aðallega snúið yður að
þessari grein viðskiptanna, síðan þér fluttuð bú-
ferlum til Reykjavíkur?
— Jú, eftir að ég setti mig hér niður árið 1930,
hef ég einkum og sér í lagi rekið vélasölu, enda
hef ég alia tíð haft áhuga á liinu vélræna, ekki
hvað sízt nýjungum og endurbótum á því sviði.
— Og livað viljið þér segja um hin kunnu
vörumerki, sem þér hafið í umboði?
— Mierkust þeirra er sænsku bátavélarnar
„June Munktell“ og amerísku „Buda“-diesel-
vélarnar. Báðar þessar tegundir hafa reynzt með
afbrigðum vel, og ég sé ekki el'tir því starfi, sem
ég hef lagt fram til útbreiðu þeirra. Það mun nú
láta nærri að annar hver bátur íslenzka fiskiflot-
ans sé nú búinn „June Munktell" vélum, og í
sumum sjóplássum vilja bátaeigendur ekki aðr-
ar vélar sjá. Þær eru níðsterkar og öruggar og
hefur þess vegna verið vel við lialdið, og þann-
ig hafa þær ienzt von úr viti. Ég hef t. d. enn í
notkun meira en 20 ára gamla vél af þessari gerð.
Annars þarf að stefna að því, að samræma eða
„standardisera“ sem bezt innflutning á öllum
mögulegum vélum, þ. e. beina kaupunum að fá-
um vönduðum og viðurkenndum vélum, en
hrúga ekki sundurleitustu tegundum inn í land-
ið. — Með því móti yrði miklu hægara um allt
viðhald og afstýrt mörgum baga og beinu fjár-
tjóni. Ég man svo langt, að fyrstu ár vélbátaút-
gerðarinnar í Vestmannaeyjum héldum við okk-
ur nærfellt eingöngu við sömu vélartegundina,
og höfðum við af því mikinn hag.
— Og svo væri að lokum fróðlegt að heyra,
hvað þér í stuttu máli teljið hafa verið megin-
stefnuna í starfi yðar.
— Mín stefna hefur ætíð verið eins og söm.
Fyrst og fremst að stuðla að því, að verzlunin
yrði innlend, og svo, að hún yrði bætt og rýmk-
uð eftir rnætti. Jafnhliða þessu hef ég reynt að
styðja almenn atvinnu- og menningarmál eftir
beztu getu, og sem betur fer ávannst margt nyt-
samlegt. — Nú er ég að vona, að mér endist ald-
ur til að sjá viðskiptahöftunum aflétt og íslenzka
verzlunarstétt og þjóðina í heild losna úr þeim
viðjum, sem heft hafa framtak hennar til hins
mesta ógagns.
Um það er þessu fróðlega samtali við Gísla
Johnsen stórkaupmann lauk, var orðið áliðið
kvölds ,og hafði ég þá fengið að njóta gestrisni
og góðs beina húsbændanna. Ég hafði óblandna
ánægju af að hlýða á frásögn þessa mikilhæfa at-
hafnamanns, sem enn er fullur áhuga á frarn-
faramálum, ungur í anda og spori, rétt eins og
væri hann upp á sitt bezta. Svona menn eins og
hann, þessir fágætu fullhugar og dugnaðarfork-
ar, eiga ekki að láta undir höfuð leggjast að
skrifa sjálfsævisögur. Slíkar bækur eru jafnan
hinn bezti fengur, og ekki blandast mér hugur
um að Gísla Johnsen yrði engin skotaskuld úr
því, að gera slíka bók að skemmtilegum fróðleik.
Að endingu vil ég láta í ljós þá ósk mína, að
honum endist aldur til að sjá verzlunarstéttina
koma ósundraða út úr haftaþokunni miklu, —
og verði þannig að von sinni. Hann á annað eins
inni! B. P.
FRJÁLSVERZLUN
25