Frjáls verslun - 01.04.1961, Side 24

var ckki höfð löng viðdvöl, enda var þá mjög
hvasst. Gullfoss brást ekki frekar en endranær
en birtan leyfði enga stórfenglega myndatöku. Til
að gefa ferðalöngunum nokkra innsýn í fortíðina
var ckið alla leið að Stöng í Þjórsárdal og þóttu
tóftirnar þar mjög girnilegar til fróðleiks.
Þurfti nú að hafa hraðann á, því að kvöldmatur
og gistirúm biðu í Vík í Mýrdal. Munu margir hafa
verið orðnir svangir, þegar sezt var að kvöldverði.
Einna mestur matmaður í hópnum mun Tikho-
mirov hinn rússneski hafa verið, enda þrekinn
mjög. Sigurður Þórarinsson íslenzkaði fljótlega
nafn hans og kallaði „Þykkamirov”, og lét viðkom-
andi sér það vel líka. Hann er grasafræðingur og
hefur verið íslenzku skógræktinni hjálplegur um
fræöflun. Tikhomirov var mjög hrifinn af skyri og
vildi kynnast framleiðsluaðferðinni. Stundum þegar
leið að máltíðum, síðustu daga ferðarinnar, þá kom
hann til undirritaðs og sagði: Valdimar! Skyr! —
og vildi þar með gefa til kynna, að sig fýsti að fá
enn einu sinni uppáhaldsfæðu sína í ferðinni.
Annars gerðu 20 af hinum 30 útlendingum skvr-
inu góð skil. í fyrsta skipti sem það var borið á
borð var að sjálfsögðu ekki vitað um undirt.ektirnar
og var þá jafnframt borinn fram ávaxtagrautur,
Boris Tikhomirov, hinn rússneski og Japaninn Kaoru Tanaka
við myndatöku í Vík í Mýrdal
24
fyrir þá sem e. t. v. vildu ekki skyrið. Þetta olli
nokkrum misskilningi. Sumir tóku grautinn og
hrærðu honum saman við skyrið — og þótti herra-
mannsmatur!
í Vík þurftu margir að gista á einkaheimilum,
eins og vitað var fyrir. Gekk það ágætlega enda
eru Víkurbúar góðir heim að sækja.
Bíllinn stóð fastur á brúnni
Nú var ferðinni heitið austur að Kirkjubæjar-
klaustri. Fyrst var ekið að Hjörleifshöfða og geng-
ið upp á hann. Var veður þá ljómandi gott og mikið
vitsýni frá höfðanum. Þar var skoðað eyðibýli, sem
erfiðir aðdrættir höfðu skapað örlög.
Síðar um daginn var ekið um Mýrdalssand, þar
sem vegagerðarmenn hafa að undanförnu átt í sem
mestuin erfiðleikum vegna óstöðugleika vatnanna.
Mátti glöggt sjá á stóru svæði, hvernig vatnið
beið færis að grafa sig í gegnum veginn. Miklum
erfiðleikum olli að komast yfir Brúna á Hólmsá.
Á brúnni er allmikil beygja, og þar sem hún er mjög
mjó, þá stóð bíllinn í rauninni fastur á rniðri brú.
En fyrir dugnað bílstjórans og með því að nota
nokkra tréklossa var hægt að hnika bílnum svo til,
að hann komst yfir.
Hótelið á Kirkjubæjarklaustri er ekki stærra en
svo, að þar komst aðeins helmingur hópsins fyrir.
Allmargir sváfu í svefnskála, sem notaður er fyrir
verkafólk í sláturtíðinni og þeinv sem þá voru
eftir, var dreift á bæi í nágrenninu. Gekk þetta allt
heldur vel.
Um kvöldið var skoðað leiði séra Jóns Stein-
grímssonar og „Kirkjugólf“, og einhverjir gengu
að Systrastapa.
Daginn eftir voru Dverghamrar skoðaðir og síðan
ekið austur fyrir Lómagnúp. Gengið var upp í hlíð-
ar hans og horft til jökla yfir liinn mikla Skeiðarár-
sand. Þótti það mikilfengleg sjón. En því miður
sáust aðeins undirhlíðarnar á Öræfajökli. Nokkru
eftir að snúið hafði verið vrið, sást þó mikið af
jöklinum.
Var nú haldið sömu leið til baka um Kirkju-
bæjarklaustur og að Vík, þar sem enn var gist.
Nokkrir skoðuðu fuglabjargið vestan þorpsins áð-
ur en gengið var til náða það kvöldið.
Næsta dag var gengið að Sólheimajökli og höfðu
fáir ferðalanganna áður komizt í snertingu vdð
jökul. Ekið var að Skógarfossi, borðað í Múlakoti
og skógræktarstöðin að Tumastöðum skoðuð. Nokk-
Framh. á bls. 81
FR.T4PS VERZLUÍf