Frjáls verslun - 01.12.1961, Blaðsíða 43

Svo var það, líklega um það bil viku síðar, að
ég átti erindi til viðskiptavinar langt austur í bæ.
Þetta var mjög áríðandi erindi og cg fór þangað
á miðjum degi. Þegar ég gekk gegnum fremri skrif-
stofuna tók ég cftir því, að llagnar var ekki í sæti
sínu. Bergljót Holt leit á mig og ég sá ekki betur
en að hún væri dálítið háðsleg á svipinn. Jæja, hún
um það. Samt var það Guðlaug sem ég sneri mér til:
Ef einhver kemur eða hringir til mín, þá segðu að
ég verði hér í síðasta lagi klukkan fjögur. Um leið
og ég fór út, leit ég sigri hrósandi á Bergljótu, en
hún virtist gersamlega ósnortin af því ég, gegn
venju, sniðgengi hana en sneri mér til Guðlaugar.
Jæja, kerlingin! hugsaði ég með mér hróðugur. Þér
er nú samt ekki sama. —
Erindinu var fljótt aflokið, en er ég ók heim var
venjuleg leið lokuð vegna viðgerðar á götunni.
Eg varð því að fara aðra lcið, en það var ekki
venja mín að fara krókaleiðir um bæinn, satt að
segja var ég alveg ókunnugur í því hverfi er ég
nú ók um. Tók ég eftir því að þar voru mörg
falleg, ný hús og fyrir framan eitt þeirra stóð bif-
reið sem ég kannaðist vel við. Það var vagn Ragnars
Ketilssonar. Nú, þarna var hann þá! Ég vissi að
hann bjó í hinum enda bæjarins. Ég liægði á bif-
reið minni og í sama bili kom Ragnar út úr húsinu
og kona með honum. Ég Jiekkti hana þegar, það
var kona Ragnars. Ég herti á bifreiðinni og vonaði
að J)au hefðu ekki séð mig. Sízt af öllu vildi ég að
Ragnari gæti til hugar komið að ég væri að njósna
um hann. Hvað kom mér við livað þau hjónin
væru að gera þarna? Eða jafnvel þótt hann hefði
verið þar á stefnumóti með annarri konu.----------
Það var nokkuð mikið að gera þennan dag og
við unnum lengur en venjulega. Ragnar fór fyrstur
en rétt á eftir urðum við þrjú samferða út. Guðlaug
bjó nálægt skrifstofunni en Bergljót átti bifreið
og kom venjulega í henni. Er við gengum saman
út að stæðinu sá ég að bifrcið hennar var þar ekki.
Er vagninn þinn í ólagi? spurði ég.
Já, sagði hún, hann er í viðgerð.
A ég ekki að aka þér heim?
Hún leit dálítið undrandi á mig. Já, þetta var
ekki venja mín. Þá datt mér snjallræði í hug.
Ileyrið þið annars, má ég ekki bjóða ykkur að
borða mér með einhvers staðar, á Naustinu til
dæmis?
Þær tóku því vel, en kváðust verða að skrcppa
heim fyrst, eins og auðvitað var.
Hoppaðu upp í, Bergljót, sagði ég' og opnaði bíl-
inn, Jm verður tilbúin Jægar við komum aftur,
Guðlaug!
Svo ókum við inneftir, þangað sem frú Holt bjó.
Eg var eitthvað ótrúlega opinskár og ég sagði
við hana: Heyrðu, Bergljót, Ragnar var á stefnu-
móti við konuna sína í dag. Af tilviljun sá ég það
er ég ók inneftir í dag, þau komu þar út úr húsi
saman.
Jæja, sagði Bergljót. Það var gott. IJá hefur það
bara verið kerlingin, móðir hans, sem hrakti hana
burtu. Ég var hrædd um að það hefði kannske
verið annað verra. Þetta lagast J)á bráðum aftur.
Aumingja Ragnar.
En konan, sagði ég.
Ja, hún tekur J)að léttar. Hún er miklu skyn-
sarnari í Jjessum sökum en Ragnar. Og auk þess
er þetta móðir hans ekki hennar.
Öjá, sagði ég, finnst þér ckki dálítið einkennilegt
að laumast á stefnumót með konunni sinni eftir
tuttugu ára sambúð?
Nei, nei, sagði Bergljót. Það er í rauninni ekk-
ert skrýtið til í ástamálum, eða réttara sagt í um-
gengni milli kynjanna. — Það er nú til dæmis Jní —
Hvað, ég — sagði ég og var nærri því búinn að
aka á rautt ljós.
Já, þú. Þú heldur að ])ú sért sjálfum þér nógur,
Jmrfir ekkert nema þína verzlun, |)itt dund við
gamlar bækur og náttúrufræði eða náttúruskoðun.
Nei, sagði ég og leit á hana, meðan við biðum
eftir grænu ljósi. — Þú veizt það Bergljót, en þú
gafst mér ekki tækifæri.
Hún leit í augu mér og í hennar augum var nú
djúp sorg. Góði vinur, sagði hún, afar lágt. Ég hef
elskað og lifað og ég geri það ekki nema einu
sinni. Annað hefði verið svik við okkur bæði og
ósæmilegt. —
Ég kom inn með henni í íbúðina og beið þar
meðan hún skipti um föt. Hún var fljót að })ví, eins
og öllu, og þegar hún kom fram var hún mjög falleg
og hafði sett upp sinn venjulega hlutlausa en þó
vingjarnlega svip. Það var ekki gott að vita hvað
bjó bakvið þá grímu. En nú vissi ég það, loks.
Við fórum í veitingahúsið og borðuðum J)ar ágæt-
an mat. Það var svosem ekki í frásögur færandi.
Svo ók ég heim með þær báðar, þær sátu saman
aftur í bílnum.
Þegar Bergljót fór út við tröppurnar á húsinu
sínu, sagði hún: Færðu þig nú fram í sætið við
hliðina á honum, Guðlaug. Hún sat kyrr í bílnum
Framh. ó næstu síðu
FRJÁLS VERZLUN
39