Frjáls verslun - 01.02.1973, Blaðsíða 25

Greinar og viötöl
Samtíðarmaður,
Guðmundur Guðmundsson í Víði:
„Mleð endurskipulagningu má tvö-
eða þrefalda afköst hvers manns“
Heildarvelta Víðis um 110 millj. og 100 manns í vinnu —
— Þú verður að fyrirgefa
móttökurnar. Ég er að koana
úr ferðalagi frá útlöndum —
stuttri kynnisferð til verk-
stæða erlendis og lagði mig
rétt aðeins til bess að hvílast
stundarkorn.
Það var Guðmundur Guð'-
mundsson í Víði, sem heilsaði
þannig um leið og hann
stóð upp af dívaninum inni á
skrifstofu Víðis. Síðan spurði
hann hvort ekki mætti bjóða
upp á kaffi í mötuneytinu og
hljóp frár á fæti á undan gest-
inum, upp tröppur milli
þriggja hæða, þannig að enn
undraðist inaður dugnaðinn
sem virðist vera óbilandi hjá
Guðmundi þrátt fyrir vöntun
svo mikilvægar skynjunar,
sem sjónin er mönnunum.
Þegar kaffið var fram borið
fór Guðmundur úr kakí-sloppn-
um sem hann klæðist jafnan í
daglegu starfi sínu á verkstæð-
um Víðis, tók sér sæti og svar-
að fyrstu spurningunni, — um
ástæðurnar til þess að hann
gerði húsgagnasmíði að ævi-
starfi fremur en einhverja
aðra grein trésmíðinnar, eins
og t. d. smíði eldhúsinnréttinga.
— Áhugi minn á smíðum
hafði alltaf verið mikill og ég
einbeitti mér að húsgagnasmið-
inni. í gamla daga var fyrir-
komulag þessara mála dálítið
öðru vísi en nú hvað snertir
innréttingar t. d., þá tíðkaðist
næstum eingöngu, að húsasmið-
irnir sjálfir, þeir sem tóku að
sér byggingar húsanna, smíð-
uðu líka innréttingar allar á
staðnum.
Nú, upphafið að fyrirtækinu
Víði má svo rekja allt til þessa
er ég byrjaði að smíða hús-
gögn til sölu árið 1930, þá 20
ára gamall.
Það má segja, að ég sé Reyk-
víkingur, en ég er fædd-
ur í Önundarholti í Villinga-
holtshreppi. En þaðan flutti ég
eins árs gamall í bæinn.
Ég átti þá heima á Ljósvalla-
götu 12 og var þar einsamall,
vélarlaus og ólærður enda var
þetta eitthvað mjög einfalt, sem
ég byrjaði að selja.
Seinna flutti ég svo á Víði-
mel 31 og tók að bæta við mig
starfsmönnum og fékk þangað
fyrstu vélarnar árið 1941. Að-
allega voru það barnarúm,
klæðaskápar og sængurfata-
skápar, sem við smíðuðum á
Víðimelnum. Það voru helzt
tvær verzlanir í Reykjavík sem
seldu smíðina mína, verzlunin
Áfram, sem Benedikt Waage
rak og Körfugerðin í Banka-
stræti 10.
Við vorum orðnir sex á
verkstæðinu vestur frá, en það-
an fluttum við árið 1946 í hús-
ið hérna á Laugavegi 166, sem í
fyrstu var þrjár hæðir og ris.
Hlutafélagið Víðir h. f. hafði
verið stofnað árið áður og nú
á þessu fyrstu árum eftirstriðið
hófst vélvæðing hjá okkur.
Starfsmönnum fjölgaði líka óð-
um og urðu þeir milli 20 og
30 og flestir ófaglærðir, því að
mjög erfitt reyndist að fá lærða
menn á þeim tímum, en hag-
leiksmenn voru þeir mun meiri
sumir hverjir.
— Var það tiltölulega auð-
velt að hefja framleiðslu á
þessu sviði í Reykjavík á þess-
um tímum? Hvað um sam-
keppnisaðila?
— Þeir stærstu voru Krist-
ján Siggeirsson og Gamla
Kompaníið. Ég mótaði þá stefnu
í upphafi, að Víðir sneri sér að
fjöldaframleiðslu og smíðaði
Guðmundur Guðmundsson rœðir við einn af gömlu starfsfélög-
unum á verkstœði Víðis.
FV 2 1973
21