Frjáls verslun


Frjáls verslun - 01.06.1973, Blaðsíða 20

Frjáls verslun - 01.06.1973, Blaðsíða 20
Séu íbúar samveldisland- anna frátaldir, eru útlendir verkamenn í Bretlandi aðal- lega komnir frá Ítalíu, Spáni, Portúgal, Júgóslavíu, Tyrk- landi og Grikklandi. Flestir flytjast norður eftir af eigin hvötum fremur en að um skipulagaðar tilraunir vinnu- veitenda til ráða fólk í vinnu sé um að ræða. Venjulegast er fjölskvidan skilin eftir heima og stór hluti launanna sendur heim til hennar. Almennt séð ganga útlendu verkamennirnir inn í störf, sem heimafólk lítur ekki við skítverk eða þjónustugreinar, sem innfæddir telja sér ekki samboðnar. Að meðaltali dveljast útlendingarnir tvö ár erlendis nema hvað útlendir verkamenn hafa staldrað leng- ur við í Vestur-Þýzkalandi. EFASEMDIR VAKNA í Frakklandi hafa menn nú vaknað upp við þann vcmda draum, að auðmyndun þjóð- arinnar byggist að verulegu leyti á framlagi erlendra verkamanna til iðnaðarfram- leiðslunnar. „Ef erlendu verkamennirnir flyttu allt í einu heim aftur“, segir franskt viðskiptarit, „myndi framleiðsla á frönsk- um bifreiðum að langmestum hluta leggjast niður og sorp myndi rotna á götum úti. Það væri engin sykur- eða vín- framleiðsla í landinu, ávaxta- ræktin óveruleg. Franskir bændur treysta á vinnukraft 120.000 lausráðinna verka- manna, sem koma langan veg til að taka þátt í uppskeruvinn- unni.“ VAXANDI KRÖFUR Nýafstaðin verkföll og mót- mælaaðgerðir í Frakklandi hafa beint athygli umheimsins að kjörum útlendu verkamann- anna, sem búa í skuggahverf- unum. Nýlega efndu 700 út- lendingar til vinnustöðvunar í bílavorksmiðjun Renault og kröfðust sama kaups og aðrir starfsmenn þar fyrir sömu vinnu. Smærri hópar útlendra verkamanna í Frakklandi hafa farið í hungurverfall til að mótmæla opinberum aðgerð- um, er stefnt hafa í þá átt að hindra aðstreymi erlendra verkamanna hópum saman. Frönsk verkalýðssamtök virð- ast lítið sinna hagsmunamál- um útlendinganna og eru stað- armenn sagðir frekast óttast, að aðkomumennirnir reynist þeim skeinuhættir í samkeppn- inni um þau störf, sem í boði eru. Þó að lítið sé um það talað opinberlega, er það almennt viðurkennt, að kynþáttamis- rétti komi berlega fram í sam- skiptum Frakka við útlending- ana einkanlega verkamenn frá Arabalöndum. Hafa stjórn- völd reynt að draga sem mest þau máttu úr innflutningi Arabanna til Frakklands af þessum sökum. í Vestur-Þýzkalandi hafa engin áberandi vandkvæði orðið í samskiptum kyn- stofnanna, og þó að um fjöl- menna hópa hafi verið að ræða hefur Þjóðverjum tekizt að koma erlendu verkamönn- unum nokkuð haganlega fyrir, ýmist með einangrun eða við- leitni til að láta þá samlagast fjöldanum. f Svíþjóð hafa mörg alvar- leg vandamál komið í ljós í sambandi við innflutning verkamanna erlendis frá, sér- staklega að því er snertir Júgóslava og Finna, þó að menn myndu nú ætla, að hin- ir síðarnefndu væru velkomnir gestir á sænskri grund. Svo er þó engan veginn og í Gauta- borg t.d. hafa staðaryfirvöld miklar áhyggjur af því, hvern- ig fara skuli með málefni þess- ara „gesta“, sem af sænskum almenningi eru látnir finna fyrir því áþreifanlega, að þeir eru ckkert sérlega velkomnir í hið sænska velferðarríki. SAMA KAUP í V-Þýzkalandi má segja, að útlendingarnir falli í fjöldann fyrst og fremst í launalegu til- liti. Þeir fá sömu laun og þýzkir verkamenn fyrir sömu vinnu og samningar verkalýðs- félaga ná til þeirra, hvort sem þeir eru fullgildir félagsmenn eða okki. Tungumálaerfiðleik- ar segja þó til sín og útlend- ingarnir eiga litla möguleika á að hljóta stöðuhækkanir með skjótum hætti. Einangrun þessa fólks segir til sín utan vinnutíma. Margt af því býr í nokkurs konar bröggum. Þeir, sem taka hús- næði á leigu á hinum frjálsa markaði, lenda yfirleitt í ein- hverjum kytrum. sem leigðar eru á uppsprengdu verði. Flestir komu án fjölskyldna, og þeir hafa verið í V-Þýzka- landi í 10 ár eða meira. Þess vegna er ekki hægt að tala um „byr junarörðugleika“ í sam- bandi við þá. Bonn-stjórnin hefur til athugunar að breyta lögum, þannig að auðveldara verði íyrir þessa menn að fá ríkisborgararétt en til þess þarf nú 10 ára búsetu í land- inu. Farið er að spyrna við inn- flutningi vinnuafls til V-Þýzka- lands. 1 þessu efni hafa að- gerðir stjórna Grikklands og Júgóslavíu komið að nokkru gagni, því að þær reyna nú að koma í veg fyrir jafnstór- felldan útflutning vinnuafls og verið hefur undanfarin ár. Hi.nn nýi efnahagsmálaráð- herra V-Þýzkalands, Hans Friedrichs, hefur mælt fyrir þeirri hugmynd, að stuðlað skuli að ,,sístreymi“ í aðflutn- ingi vinnuafls, þannig að út- lendir verkamenn dveljist að- eins til skamms tíma í Þýzka- landi og aðrir komi til að leysa þá af hólmi, þegar þörf krefur. Þeirri skoðun vex fylgi í V- Þýzkalandi. að mannaráðning- um Suður- og Suðaustur- Evrópu skuli mjög í hóf stillt ef ekki hætt. FJÁRFESTING ERLENDIS Sumir hagfræðingar benda á, að það væri miklu hag- kvæmara fyrir þýzk fram- leiðslufyrirtæki að stofna til f járfestingar í löndum, sem hafa yfir meira en nógum mannafla að ráða, í stað þess að flytja verkamennina til Þýzkalands. í Sviss fóru nýlega fram mótmælaaðgerðir, þar sem lát- in var í ljós óbeit á útlending- um. Þar í landi hefur að- streymi erlends vinnuafls ver- ið mikið upp á síðkastið. Fólk í þýzkumælandi löndum er einkar ókátt yfir hinum mikla fjölda verkamanna frá Suður- Evrópu, sem hefur alizt upp við ólíka menningararfleifð og frábrugðnar lífsvenjur. Sam- kvæmt upplýsingum lögregl- unnar í Bern eru ítalir 52% allra útlendinga, sem búsetu hafa í Sviss, Spánverjar eru 11%, Þjóðverjar eru líka 11% og 5% eru Frakkar. Svo til allur svissneski bygg- ingariðnaðurinn er rekinn með erlendum vinnukrafti. Við ferðamennsku starfar líka mjög áberandi fjöldi útlend- inga. Stjórnvöld hafa reynt að hamla gegn innflutningi þess- ara ,,gesta“ vegna þess að al- menmngsálitið hefur snúizt gegn þeim. Nýleg könnun leiddi í ljós, að 10% af stöðum 20 FV 6 1973
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Frjáls verslun

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Frjáls verslun
https://timarit.is/publication/282

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.