Frjáls verslun - 01.06.1973, Blaðsíða 64

Aðalstöðvar Fiat í Torino á Ítalíu, en alls starfa hjá verksmiðj-
unni 92000 manns.
faldur tilgangur í mínum eigin
auguin.“
MIKILL ÁRANGUR A
ERLENDUM MARKAÐI
Meðal stærstu sigra Agnellis
er hinn mikli árangur Fiat-
verksmiðjanna á erlendum
markaði og þar má meðal
annars minna á samninginn
við Sovétmenn árið 1966, um
að byggja Fiat-verksmiðju í
Togliattigrad, til framleiðslu á
Fiat-124. Samningurinn nam
alls 8P0 milljónum dollara. Þá
má geta um samskonar samn-
ing við Pólverja, sem var
undirritaður í október árið
1971, og er þegar byrjað að
framleiða Fiat-bíla þar í landi.
Það þótti heimsfrétt, þegar
Agnelli tókst að semja um
kaup á 49% hlutafjárs frönsku
Citroen-verksmiðjanna fyrir
Fiat.
Þessi kaup fóru fram árið
1970, tveimur árum eftir að
Charies De Gaulle kom í veg
fyrir sams konar kaupsamn-
ing milli erlends og fransks
fyrirtækis, til þess að „tryggja
sjálfstæði mjög mikilvægs
fransks fyrirtækis.“
óAnægður með sam-
VINNUNA VIÐ
CITROEN-VERKSMIÐJUNA
Agnelli var ómyrkur í máli
um samvinnu Fiat og Citroen
á blaðamannafundi, sem hann
boðaði til 31. okt. 1972, í
Torino. Hann sagði, að Fiat-
verksmiðjurnar hefðu hug á
að hætta samstaríinu, sem var
að mestu fjármálalegs eðlis.
Engu að síður undirstrikaði
hann þá skoðun sína, að al-
þjóðleg samvinna bílafram-
leiðenda væri mjög nauðsyn-
leg, ef framleiðsluaukning ætti
að halda áfram.
EIN AF „FÍNUSTU“
FJÖLSKYLDUM ÍTALÍU
Gianni Agnelli er fæddur 12.
marz árið 1921 í Torino, 22
árum eftir að afi hans, sem
einnig hét Giovanni, hætti her-
þjónustu og stofnsetti Fiat-
fyrirtækið. Fjölskyldan var þá
orðin ein auðugasta fjölskylda
landsins og Gianni fékk alla
þá beztu menntun og sambönd
við yfirstéttafólk, sem hægt
var að kaupa fyrir peninga.
Hann er annar í röð sjö
systkina, en börnin voru 3
drengir og 4 stúlkur. Ensk
fóstra gætti þeirra og enskir
einkakennarar voru ráðnir, til
þess að kenna þeim og oft var
enska málið, sem börnin töl-
uðu sín á milli. Enskukunnátta
Gianni þykir enn í dag frábær.
Faðir Giannis, sem var yfir-
maður kúluleguframleiðslu
Fiat, fórst í flugslysi árið 1935.
Móðir hans, Virginia Burbon
del Monte di Faustino. prins-
essa, fiutti þá með börnin til
afans, Giovanni.
NEITAÐI RAÐLEGGINGUM
AFA SÍNS UM MENNTUN
Gianni lauk stúdentsmennt-
un í Torino, en neitaði þá að
verða við ósk afa síns um að
leggja stund á verkfræði og
hóf nám í lögfræði við há-
skólann í heimaborginni.
Hann segir nú, að tvo þriðju
hluta námstímans hafi hann
verið fjarri háskólanum, en
engu að síður náði hann lög-
fræðiprófi. Árið 1940 var hann
boðaður í herinn og fékk liðs-
foringjatign í riddaraliðinu. Ár-
ið 1941 var hann sendur á rúss-
nesku vígstöðvarnar, sem
skriðdrekaforingi, en eftir ár,
var hann fluttur til vígstöðv-
anna í Afríku, og tók við deild
brynvarinna herbíla.
Þegar Ítalía beið ósigur í
heimsstyrjöldinni árið 1943,
snéri Gianni aftur til Torino og
gerðist aðstoðarforstjóri Fiat,
en hélt starfinu aðeins í
nokkra mánuði.
Þýzki herinn gerði gagnárás,
og setti þá m.a. móður Giann-
is í stofufangelsi, sem varð til
þess, að hann sjálfur flúði til
Sviss. Þar gekk hann í hina
svonefndu ,,Legnano“ deild,
sem var hersveit ítala, sem
börðust með bandamönnum
eftir innrásina í Ítalíu. Gianni
lauk berþjónustu sem herfor-
ingi og milligönguaðili ítölsku
andspyrnuhreyfingarinnar og
bandaríska hersins.
SNÉRI AFTUR
TIL TORINO 1945
Gianni snéri enn aftur til
Fiat í Torino, en þá voru tveir
þriðju hlutar verksmiðjunnar
í rúst eftir stríðið. Skömmu
síðar dó afi hans, Giovanni,
sem gegnt hafði forstjórastörf-
um hjá Fiat-fyrirtækinu í 46
ár og nokkru seinna dó móðir
hans i bílslysi.
Agnelli gerði þá alvöru úr
tilmælum afa síns, um að leika
sér í nokkur ár og skoða lifið,
áður en hann hæfi störf af
fullri alvöru. Hægri hönd
Giovannis eldra hjá Fiat, Vitt-
orio Valletta, prófessor, tók
þá við forstjóraembættinu og
hóf endurbyggingu bílaverk-
smiðjanna. Gianni snéri sér af
fullum krafti að „hinu Ijúfa
lífi“ lika fólksins í heiminum
og veizlurnar, sem hann hélt
í 28 herbergja höll sinni í
Beulieu-sur-Mer á frönsku
Rivíerunni, voru eftirsóknar-
verðar í meira lagi.
Gianni segist ekki sjá eftir
þesum tíma, enda naut hann
lífsins af fullum krafti. Þegar
hann lítur yfir farinn veg, þá
segir hann, að fólkið sem til-
heyri hinum svonefnda „þotu-
hóp“ sem ferðast um heim-
inn í leit að hamingju og gleði,
sé ekki nærri eins skemmtilegt
fólk og það, sem tilheyrði
hópnum skömmu eftir heims-
styrjöldina. Hann segir, að
64
FV 6 1973