Frjáls verslun - 01.05.1976, Qupperneq 34

tjaldslandanna og svo hér á ís-
landi.
FV.: — Fyrir nokkrum árum
fór fram athugun á íslenzkum
ferðamálum og erlent ráðgjafar-
fyrirtæki hefur gert mikla
greinargerð og tillögur um þró-
un ferðamála hér á landi í fram-
tíðinni. Er þessi athugun papp-
írsgagn eða eru horfur á að
framkvæmdir verði senn hafn-
ar í samræmi við niðurstöðu er-
lendu sérfræðinganna?
Ludvig: — Ferðamálakönn-
unin sem hér var gerð á sínum
tíma af Checchi & Co. fór fram
fyrir milligöngu Samgöngu-
ráðuneytisins og Ferðamálaráð
varð aldrei beinn aðili að því
máli, þó að það hins vegar
fylgdist með málinu. Það voru
tveir íslendingar sem aðallega
höfðu afskipti af þessari könn-
un og ráðgjafafyrirtækinu sem
hana framkvæmdi. Það voru
Ólafur S. Valdimarsson, skrif-
stofustjóri í Samgönguráðu-
neytinu og Kjartan Kárusson,
aðstoðarforstjóri Ferðaskrif-
stofu ríkisins.
Ég álít að þessi athugun sé
alls ekki pappírsgagn. Þó nú
séu litlar horfur á að af fram-
kvæmdum verði í næstu fram-
tíð, þá er enginn vafi á því, að
það kemur að því að fram-
kvæmd eitthvað í átt við það
sem hugsað er við Kleifarvatn
verður einhvern tíma að veru-
leika og þyki þá ekki nein goð-
gá að ráðast í þá framkvæmd
þegar menn hafa vaknað til
skilnings á mikilvægi ferða-
mannaþjónustunnar. Það var
hlegið að áætlun Finars Bene-
diktssonar um raforkuver í
Þjórsá, 'þegar hann kom fram
með sínar teikninvar fyrst. Ég
held að bað muni enainn hlæia
að þeirri framkvæmd í dag eða
gera hana tortrvggilega eða
gera lítið úr henni. Ég held að
sami hluturinn eigi eftir að ske
í ferðamálunum.
Það hefur ævinlega verið svo
á íslandi, að begar stórt er spurt
þá fæst venjulega lítið svar. En
eftir því sem að menn skilja
hér betur að við þurfum að lifa
á heimsins hátt, á íslandi. þá
b’-evtist þetta. En hvenær fram-
kvæmdir hefjast, er ákaflega
erfitt að svara nú.
FV.: — Hvernig er Iandkynn-
ingarstarfsemi á vegum hins op-
inbera nú háttað og hvað er
miklu fé varið til hennar?
Ludvig: — Landkynningar-
starfsemin er kafli alveg út af
fyrir sig og má segja að sé sorg-
arsaga þó að nú hafi rætzt ör-
lítið úr upp á síðkastið. Land-
kynning af hálfu hins opinbera,
hefur verið í höndum Utanrík-
isráðunejdisins og Ferðaskrif-
stofu ríkisins. Ferðaskrifstofa
ríkisins hefur notað til land-
kynningar eigið aflafé þar til
nú á undanförnum tveimur ár-
um, að þá hefur ríkissjóður
veitt til landkynningar fáum
milljónum.
Sú landkynning sem virki-
lega hefur verið gagn að og hef-
ur verið unnið að markvisst,
er sú landkynning sem flug-
félögin hafa haft í frammi.
Loftleiðir og Flugfélag íslands
hafa á undanförnum árum lagt
til landkynningar upphæðir
sem skipta hundruðum millj-
óna. Þess skal getið að í nýju
lögunum um skipulag ferða-
málanna er gert ráð fyrir því
í fyrsta sinn í sögunni, að
verulegt fé fáist í landkynning-
una. f nvju lögunum er gert ráð
fyrir að 10% af brúttósölu Frí-
hafnarinnar í Keflavik renni til
landkynningar.
FV.: — Berast ferðamálaráði
margar kvartanir vegna slæmr-
ar bjónustu eða vanefnda ís-
lenzkra fyrirfækia. Hvers cðlis
em þær cinkanlega?
Ludvig: — Þegar ferðir til
suðurlanda fóru að verða áber-
andi þáttur í dagle.gu lífi manna
fvrir nokkrum árum, þá bárust
Ferðamálaráði oft ýmsar kvart-
anir. bæði vegna vanskila og
pins veffna miseóðrar biónustu.
Nú má heita að slíkar kvartan-
ir sóu alveg úr sögunni. Flestar
ferðaskrifstofumar veita við-
skiutavinum sínum eindæma
góða biónustu. enda samkeonni
mikil og kröfur fólksins harðar.
Þær kvartanir sem við fáum nú
pru oft. sem betur fer. sDrottnar
af misskilningi en ekki af bein-
um ásetningi ferðaskrifstofanna
til þess að svíkja viðskiptavin-
ina.
FV.: — Hvernig vill Ferða-
málaráð stuðla að fleiri og betri
tækifærum fyrir íslendinga til
að skoða sitt eigið land?
Ludvig: — Ferðamálaráð hef-
að sjálfsögðu og á að hafa full-
an skilning á því, að auka ferð-
ir íslendinga um eigið land og
hefur bent á margt til úrbóta í
því efni. Sannleikurinn er sá að
aðstaðan innanlands til ferða-
laga hefur verið mjög slæm, þó
hún hafi batnað ó undanförnum
árum. Það þarf t.d. að koma
upp tjaldstæðum, það þarf að
koma upp aðstöðu fyrir hjól-
hýsi og á þessum svæðum þarf
að vera rennandi vatn. Það þarf
að vera snyrtiaðstaða, en um-
fram allt þarf að kenna fólkinu
sjálfu að ganga vel um tjald-
svæðin og útivistarsvæðin yfir-
leitt.
Ég fyrir mitt leyti verð að
segja, að það er stór munur að
ferðast um landið nú eða var
fyrir 10 árum. Ef maður skoðar
t.d. tjaldmiðstöðina á Laugar-
vatni og hið myndarlega átak
Náttúruverndarráðs við Skafta-
fell í Öræfum, gefur það vonir
um að þegar næsta framkvæmd
verður hafin, verði hún ekki lé-
legri heldur en þetta tvennt
sem ég hefi nefnt hér að fram-
an.
Með síbatnandi vegum og
auknu vegakerfi. með tilkomu
hreinlætisaðstöðu, aðstöðu til
að slá tjöldum á fallegum stöð-
um, þá aukast á næstu árum
ferðir íslendinga um eigið land.
Bílakosturinn er fyrir hendi og
börfin fyrir að ferðast er mikil,
það sér maður á þeirri geysi-
leeu umferð úr bæjunum og
byeeðakjörnunum um allar
helear. Þegar sómasamlegt lag
verður komið á þjónustu fyrir
ferðamenn innanlands, þá er ég
sannfærður um að i auknum
mæli UDpgötva menn dásemdir
íslenskrar náttúru og þá ekki
síst við að ganga um landið og
nióta þess þannig. Það trúi ég
að sé framtíðin og auk þess
sem það er mennine'aratriði að
=Vana víðunandi skilvrði innan-
lands til þess að ferðast um
landið, þá soarar það líka er-
lendan gjaldeyri.
32
FV 5 1976