Frjáls verslun - 01.01.1978, Blaðsíða 23

búnaði árið 1975. í landi-nu eru
þá um 215 þúsund íbúar. Þann-
ig eru það um 8% þjóðarinnar
sem -hafa framfæri sitt af land-
búnaði“.
10% VIÐ LANDBÚNAÐ —
13% VIÐ SJÁVARÚTVEG
Á sama hátt og R.H. fann
60% framfærsluprósentuna út
frá 6000 fiskimönnum, er þá
ekki rökrétt að álykta að hin
12% ihafi framfæri sitt af fisk-
veiðum eða samtals 20 %? Sam-
kvæmt riti Seðlabankans „Hag-
tölur mánaðarins" (ágúst 1977)
er atvkmuskiptingin 1974 10%
við landbúnað og 13,1% við
sjávarútveg, veiðar og vinnslu.
Inn í þessum tölum eru aug-
ljóslega einungis bændur, sjó-
menn og fjölskyldur þeirra og
heimafólk er vinnur við fram-
leiðsluna. Hins vegar er sér-
sta-klega tekið fram að inn í
40% bændanna er vin-nsla og
sala búvörunnar. Þá má að
sjálfsögðu bæta við ýmsu, svo
sem rannsóknum og leiðbein-
ingarþjónustuliði þessara at-
vinnugreina. Með því að leyfa
sér að 'halda að fólkið sem
vinnur í iðnaði og öðrum þeim
atvinnuvegum, sem sjálfir hafa
framfæri sitt af þessum undir-
stöðuatvinnuvegum þjóðarinn-
ar, sé einnig í raun þar með
talið, þarf að nefna tölu, sem
er mun nær 100% en 20% til
þess að gefa rétta mynd af
þeirri -hlutdeild sem landbún-
aður og fiskveiðar eiga í af-
komu og athafnalífi þjóðarinn-
ar. Það sakar ekki í þessu sam-
bandi að -nefna það að bændur
og fiskimenn hafa frá alda öðli
stundað ýmis störf, sem heyra
iðnaði og þjónustu til heima a
sínum búum og verstöðvum og
sjóförum sem ekki -hafa ávallt
verið metin eða tíunduð hjá
skýrslugerðarmönnum. Ekki
verður séð annað en að sá, sem
neitar að viðurkenna þetta eða
skilur það ekki, megi leggja að
jöfnu við þann sem viðurkenn-
ir ekki eða skilur ekki að hann
er sjálfur af öðrum kominn.
Annars vantar það ekki, sum-
part vegna offramleiðslu ým-
issa háskólamanna eins og
verkfræðinga, hagfræðinga og
fleiri dýx-ra, en oft lítt mennt-
aðra man-na, að nú er nýr „und-
irstöðuatvinnuvegur“ í upp-
siglingu þar sem framleiðsla
nýlenduvöru er í formi raf-
orku. Hafa byggst í kiángum
þetta smá og stór verktakafyr-
irtæki af ýmsum toga, sem 'hafa
jafnvel -heil verkalýðsfélög inn-
an sinna vébanda. Dálaglegur
þrýstihópur það, þessi virkjani-
hópur, sem vinnur að því öllum
árum að framleiða orku og að-
stöðu fyrir erlenda aðila, sem
ráða bæði hráefnaöflun og
mai’kaði. Hi-ns vegar er allt sem
heitir að vinna úr okkar hrá-
efni, með okkar orku, á okkar
markaði, jafnvel þótt kalla
mætti stóriðju, eins og gras-
kögglagerð, dauðadæmt að þvi
er virðist. Virðast stjórnvöld,
hvaða nafni sem þau nefnast,
ekki standa upp úr vasa herra-
manna þessa háþrýstihóps. Skal
nú ekki dvalið lengur við þenn-
an útúrdúr, en han-n er þróun
landbúnaðar samt vissulega
ekki óviðkoinandi.
R.H. LEYSIR LANDBÚN-
AÐARVANDAMÁLIÐ
Og Reynir Hugason leysir
landbúnaðarvandamálið við
skrifborðið, hann skrifar: ,,Með
einföldustu úti-eikningum má
sýna fram á að hægt væri að
framleiða allar landbúnaðar-
vörur sem þörf væri fyrir hér
FV 1 1978
23