Frjáls verslun - 01.01.1978, Blaðsíða 80

— Óskar. Skömm er að sjá
þig. Þú kemur enn einu sinni
heim drukkinn.
— Slappaðu af, Sigga
mín. Það er nægileg hegning að
sjá þig tvöfalda.
Milli vinkvcnna:
— Maðurinn minn hleypur
sko ekki á eít'ir hvaða pilsi sem
er. Hann er alltof heilsteyptur
til þess . . . og gamall.
— Framtíðin þín er ráðin,
væna mín, sagði forstjórinn við
stúlkuna ,sem sótt hafði um
einkaritarastarfið.
— Þú færð stöðuna. En nú
skaltu verða þér úti um ljóta
mynd af þér, sem ég get sýnt
konunni minni.
— Orðinn alltof gamall í
hettunni.
— Hvað ertu að segja maður.
Þú' ert ekki svo gamall orðinn.
— Nei. En nú stöndum við
mitf í kynbyltingu og ég er bú-
inn með skotfærin.
— Hefurðu heyrt það nýjasta
um Ellu?
— Eitthvað alvarlegt?
— Það má nú segja. Hún er
hlaupin burt — með mannin-
um sínum.
— Já, mín kæra. Ég skal gæta
að því hvort maðurinn þinn
hefur komið hér við í kvöld.
— Það er engin furða þótt
enginn hafi vitað hvað rétt
klukka var hér í húsinu.
Gamalt heilræði:
— Sérhver karl ætti að hafa
konu að verja lífinu með og
elska.
— Jú, og helzt sitt hvora.
— Læknir. Hvað á ég að
gera? Maðurinn minn ímyndar
sér að hann sé standlampi.
— Þér skulið stíga rækilega
á löppina á honum. Þá rankar
hann við sér.
— Og á ég þá bara að sitja
í myrkrinu?
Á barnum:
— Ég drekk bara út af kerl-
ingunni, hreytti Marteinn út
úr sér við barborðið um leið og
hann pantaði fjórða glasið. —
— Og þa,u ósköp, sem hún kost-
ar mig.
— Ég vona svo sannarlega að
þetta sé snyrtilegur og sparsam-
ur ungur maður ,sem þú hefur
fundið þér ,sagði móðirin af
gamla skólanum við dótturina
af þeim nýja.
— Já, einmitt. Hann slekkur
alltaf ljósið um leið og við erum
orðin ein á kvöldin.
— Þú áttir að grípa um öklann
á mér.
80
FV 1 1978