Frjáls verslun - 01.02.1980, Blaðsíða 23

Á Verzlunarskóli Islands að leggja megináherzlu á að þjálfa
nemendur til algengra starfa í verzlunum og á skrifstofum í stað
þess að gera almennt framhaldsnám með stúdentspróf að mark-
miði að höfuðatriði í starfi sínu? Fyrir nokkru kom hópur manna
saman í húsakynnum skólans til að meta gildi Verzlunarskóla-
námsins fyrir fyrirtækin í verzlunargreinum.
greinar í skólanum. Hins vegar væri mjög erfitt að
byggja upp starfsþjálfun, því aö nemendur skólans
hefðu ekki valið sér ákveðið starfssvið. Þeir vildu fyrst
og fremst almenna menntun. Það væri Ijóst, að
meirihluti þeirra, sem við verzlun starfaði, kæmi úr
öðrum skólum en Verzlunarskólanum. Hugur nem-
enda hans stefndi að stúdentsprófi og háskólanámi.
„Hvaða nemandi í 3. bekk hefur áhuga á fatafræði, ef
hann ætlar sér að stunda laganám í Háskólanum?"
spuröi Valdimar. Skólinn lagaöi sig eftir óskum nem-
enda. Sérsviðsnám ætti fyrst og fremst að miðast við
þarfir starfandi fólks í verzluninni.
Guðlaugur Bergmann taldi ærið tilefni til að taka
stefnu og markmið Verzlunarskólans rækilega til
endurskoðunar, ef það væri útbreidd skoðun að
undirbúningur undir verzlunarprófið væri talinn
einskis viröi. Þá fjallaði Guðlaugur um starfskynn-
ingu. Hún hefði verið við lýði, þegar hann gekk í
Verzlunarskólann og komu þá fulltrúar úr viðkomandi
starfsgreinum í heimsókn í skólann. Einnig væri
ástæða til að nemendur heimsæktu fyrirtæki og
kynntust þannig störfum, sem þar eru unnin.
Markús Örn Antonsson, ritstjóri Frjálsrar verzlunar,
geröi almennt að umtali ólíkt lakari þjónustu og við-
mót, sem menn mættu í íslenzkum verzlunum og
þjónustufyrirtækjum en erlendis, eins og til dæmis í
Bandaríkjunum, þar sem megináherzla væri lögð á að
innprenta starfsfólki fágaða framkomu og lipurð við
viðskiptavinina. Þessu atriði væri stórlega ábótavant
hérlendis. Hann varpaði fram þeirri spurningu, hvort
Verzlunarskólinn gæti ekki fundið sér afmarkaðri
sérsvið til að leggja áherzlu á fyrir þá sem ekki leggja
fyrir sig hin almennari störf og ekki hyggja á lang-
skólanám. Taldi hann ekki ólíklegt að slíkt sérnám
hlyti fljótlega viðurkenningu með því að forráðamenn
fyrirtækja leituðu sérstaklega eftir starfskröftum, sem
það hefðu stundað. Einnig taldi hann vélritun og al-
menn skrifstofustörf vera sérsviö, sem Verzlunar-
skólinn gæti einbeitt sér að. Hann spurði, hvaða
skólastofnanir sendu frá sér fólk, sem fyllilega væri
hægt að treysta í vandasamari ritarastörfum, hvar
saman færi ítarleg kennsla í vélritun og tungumálum
þannig að hægt væri að treysta fólki og komast hjá því
að lesa yfir einföld sendibréf margsinnis til leiðrétt-
21