Frjáls verslun - 01.06.1985, Síða 30

viðræður fóru fram við aðalstjórn-
endur Alusuisse, þá Meier og Dr.
Muller. Þetta var i ágústmánuði
1966. Gengið var frá ráðningu
minni, og ákveðið að ég hæfi
störf í ársbyrjun 1967, þegar ég
hefði fengiö mig lausan úr fyrra
starfi með umsömdum fyrirvara. i
upphafi voru verkefni min þriþætt:
í fyrsta lagi að ganga frá ráöningu
verkstjóra og annarra yfirmanna
og hafa umsjón með þjálfun
þeirra, i öðru lagi aö semja við
verkalýðsfélög hér heima um
kaup og kjör starfsfólks þegar
starfræksla hæfist og loks að
taka þátt í ákvörðunum varðandi
framkvæmdir við byggingu Ál-
versins í Straumsvik. Auk þess
þurfti ég að kynna mér rekstur ál-
verksmiöja, kynnast væntanleg-
um samstarfsmönnum hjá Alu-
suisse og systurfyrirtækjum
ISAL. Þaö má segja að í upphafi
hafi þetta verið talsvert álag á
fjölskyldu mína. Viö flugum til
Zurich 2. janúar 1967 og þar
dvaldi fjölskyldan á hóteli i liölega
þrjár vikur á meöan ég feröaðist
milli verksmiðja Alusuisse á
ítaliu, í Þýskalandi og siðan i
Sviss til að kynna mér starfsem-
ina. Þegar þessari kynningu var
lokið fluttumst við til þorpsins
Lend i Austurríki sem er um 100
km fyrir sunnan Salzburg, þar
sem Alusuisse hefur starfrækt
álbræðslu frá siðustu aldamót-
um.“
FÓR í GEGNUM FLEST-
AR DEILDIR
Og Ragnar heldur áfram: „Viö
komum til Lend með járnbraut á
fimmtudegi. Á mánudegi hófst
starfskynningin. Mætt var til
vinnu kl. 07:00 og þá mátti lita á
tilkynningatöflu fyrirtækisins: „Ab
heute ist nur erlaubt Deutsch mit
Herrn Halldorsson zu reden.“ Til
aö kynnast rekstrinum sem allra
best var ákveðið að ég starfaði
ákveðinn tíma i öllum rekstrar-
deildum fyrirtækisins. Segja má
að þessi timi hafi i raun verið
ómetanlegur fyrir mig. Þegar leið
á árið var ég reyndar með annan
fótinn hér heima á íslandi, i
Zurich og í Wallisdal í Sviss þar
sem Alusuisse rekur stórar
verksmiðjur, bæði álbræðslur og
völsunar- og þrýstimótunarverk-
smiöjur, auk rannsóknarstofa.
Undirbúningur var þegar i fullum
gangi i Straumsvik og i ágúst
1967 var ráðinn hópur manna í
ýmis stjórnunarstörf hjá fyrirtæk-
inu, auk annarra starfa. Þetta var
um 25 manna hópur og eftir
nokkurn undirbúning var hann
sendur til Sviss, eða nánar til
tekið til Steg í Wallisdal. Þar
dvöldu þessir menn i liölega ár
við störf og þjálfun aðallega i
annarri stálbræðslu Alusuisse
þar. Fyrirfram var ekki ákveðið i
hvaða deild starfsmennirnir
myndu lenda, en að lokinni
starfsþjálfun i nokkrar vikur í
Steg var gengið frá þvi. Halldór
heitinn Dungal var ráðinn þýsku-
kennari hópsins, þar sem nauð-
synlegt er fyrir þessa menn að
vera vel að sér í þýsku.“
30