Frjáls verslun - 01.03.1988, Síða 45

Einar Sveinsson:
Iðgjöld
duga ekki
fyrir
tjónum
ekki óeðlilegt að sameina einhver þeirra
fjölmörgu smærri félaga sem starfa eftir
sérstökum lögum.“
— Ef um samkeppni er að ræða á milli
tryggingafélaganna hversvegna verða
menn ekki varir við hana?
„Það er fyrst og fremst vegna öku-
tækjatrygginganna. Ef um stórfellt tap er
að ræða eins og var á síðastliðnu ári, sem
rekja má til þess að iðgjöld hafa ekki verið
nógu hagstæð, þá kemur að því fyrr eða
síðar að taka verður á þessu vandamáli og
ákveða iðgjöldin í samræmi við áhættuna
sem í þessu tilfelli liggur ljós fyrir. í þessu
tilfelli vantar neytandann inn í myndina.
Tökum sem dæmi skipatryggingarnar.
Við gerum samning við LIU sem báðir
aðilar telja sér hag í. Annar aðilinn getur að
vísu tapað á samningnum eins og gerðist
árin 1985 og ’86 þegar tjónin fóru fram úr
þeirri tjónareynslu sem miðað var við. Ar-
ið 1987 var þessi samningur hinsvegar
hagstæður og er búinn að vinna að mestu
upp gömlu töpin. Ef þessar tryggingar
væru alltaf reknar með tapi er þá nokkur
von til þess að viðskiptavinurinn fengi tjón
sitt bætt? Þessvegna er nauðsynlegt að
Tryggingaeftirlitið komi til sögunnar og
tryggi hag neytandans. Það má líka deila
um hvort vátryggingar eigi að vera einka-
rekstur. Eflaust má þjóðnýta þetta allt
saman þó ekki hafi ég mikla trú á að ríkið
myndi reka þetta betur.“
— Nú keypti Tryggingamiðstöðin
meirihlutann í Reykvískri endurtryggingu
sem bendir til þess að sameiningarhug-
myndir séu ykkur ekki með öllu framandi.
Ef sameining er lausnin. Hvemig sjá menn
hana gerast og hvað finnst þér persónu-
lega um slíka lausn?
„Það er opinbert leyndarmál að Hag-
trygging leitaði fyrst til okkar. Þegar upp
úr þeim viðræðum slitnaði fóm þeir til
Sjóvár. Reykvísk endurtrygging kom
einnig til okkar. Fjárhagsstaða þeirra var
slæm. Við keyptum ekki af hluthöfum
heldur komum með nýtt fjármagn inn í
fyrirtækið sem gekk óskert til fyrirtækis-
ins. Hlutaféð var aukið og sú aukning gekk
til okkar og þar með áttum við 51 prósent í
fyrirtækinu. Hvað sameiningu varðar get
ég aðeins endurtekið það sem ég sagði
áðan að eflaust eru félögin of mörg. Eg á
hinsvegar eftir að sjá til hvaða hagsbóta
sameining yrði fyrir alla aðila. Hvað myndi
sparast? Sá sparnaður ætti að geta gert
félagið betur samkeppnishæft. En allir að-
ilar sem eru að tala um sameiningu tala
eins og þeir ætli allir að halda áfram. Ég er
hinsvegar ekki reiðubúinn til að svara því
hvort ég væri tilbúinn að kaupa eitthvert
tryggingafélag, segjum t.d. félag sem
væri í bullandi taprekstri, einungis til að
Tryggingamiðstöðin yrði stærra fyrirtæki
hvað iðgjaldamagn varðaði."
Einar Sveinsson brosti góðlát-
lega þegar hann var spurður
hvort slæm rekstrarafkoma og
há iðgjöld kölluðu á sameiningu
tryggingafélaga. „Ætli það væri
ekki nær að tala um lélega af-
komu og lág iðgjöld því ef út-
koman væri léleg en iðgjöldin há
þá væri eitthvað meira en lítið
að í rekstri félaganna,“ sagði
Einar.
„Staðan er einfaldlega sú að iðgjöldin
duga ekki fyrir tjónunum. Astæðumar eru
margskonar. Verðbólga hefur m.a. alltaf
komið illa við útkomu tryggingafélaganna.
A móti kemur að félögin hafa þá hærri
fjármunatekjur sem stundum megna að
vinna upp tapið en það er mismunandi eftir
tryggingagreinum og félögum. Á síðasta
45