Frjáls verslun - 01.02.1996, Blaðsíða 30

STJÓRNUN
fyrirfram ákveðið samþykktu þeir engu að síður, eins og
allir aðrir stjómarmenn í Samskipum, tillögu um að Sam-
skip hæfi siglingar til Bremerhaven.
STUÐNINGSYFIRLÝSING STJÓRNAR VIÐ FORSTJÓRANN
A það benti raunar núverandi stjóm Samskipa í sér-
stakri fréttatilkynningu, sem hún sendi út 27. febrúar
síðastliðinn eftir að málið skaut upp kollinum í fjölmiðlum,
og stjórninni fannst sem forstjórinn, Ólafur Ólafsson, væri
gerður ótrúverðugur með tali um trúnaðarbrest.
Jafnframt segir í tilkynningunni að stjóm Samskipa hafí á
sínum tíma talið hagsmunum fyrirtækisins best borgið
með siglingum til Bremerhaven og er sérstaklega lýst yfir
Magnússon. Nokkrum vikum síðar var Ólafur kjörinn í
stjóm Olís fyrir Olíufélagið.
Leitað var af þunga til Landsbankans, eiganda lóðarinn-
ar, um að Orkan gæti opnað stöð á bílastæðum Ikea og
Bónus og sem þau greiða leigu af. Landsbankinn mun hins
vegar hafa hafnað því á þeim forsendum að Olís og Olíufé-
lagið, sem væru stórir viðskiptavinir Landsbankans, væru
á móti því.
VERÐBRÉFASALIFANN KAUPENDUR
Eftir þetta var ákveðið að selja hlutabréf Skipa hf. í
Samskipum og var því lýst yfir. Gunnar Jóhannsson ákvað
sömuleiðis að selja bréf G. Jóhannssonar hf. Síðastliðið
EIGN UPP Á131 MILUÓN AÐ NAFNVERÐI
Þeir, sem núna eru farnir út úr stjórn fyrirtækisins, hafa spurt sig — og Ólaf líka —
hvernig geti staðið á því að í byrjun ársins 1995 hafi forstjórinn átt 131 milljón í
fyrirtækinu að nafnverði, aðeins ári eftir að Landsbankinn var nánast búinn að
hætta rekstri fyrirtækisins. Það þykir þeim sláandi góður árangur á stuttum tíma.
að sú ákvörðun hafi á engan hátt tengst hagsmunum ann-
arra hluthafa eða forstjóra félagsins.
Loks segir „að stjóm Samskipa hf. hafi ákveðið að sigla
til Bremerhaven í stað Hamborgar eftir ítarlega könnun á
áhrifum breytinganna. Þetta var og gert með hagsmuni
fyrirtækisins í huga og vegna óska Bruno Biscoff Reder-
ee, eins hluthafa Samskipa hf. Þannig taldi stjórnin hags-
munum félagsins og viðskiptavina best borgið. Astæðan
var líka góð tenging við beinar siglingar Mærsk til Banda-
ríkjanna."
STJÓRNARSETAN í OLÍS FYLLTIMÆLINN
En víkjum aftur að málinu. Þrátt fyrir það, sem á undan
var gengið, sátu þeir Gunnar og Jón enn í stjórn félagsins.
En í fyrrasumar kom hins vegar komið, sem fyllti mælinn,
en það var þegar Ólafur settist í stjórn í Olís fýrir Olíufélag-
ið. Orkan, sem er í eigu Hofs, Bónus og Skeljungs, hugð-
ist opna bensínstöð í Holtagörðum en þar eru Ikea (í eigu
Hofs) og Bónus með yfir 12 þúsund fermetra húsnæði á
leigu hjá Landsbankanum. Samskip eru þar einnig til húsa.
Bankinn á húsnæðið eins og það leggur sig.
í fyrstu sótti Orkan um það til Reykjavíkurborgar að
opna bensínstöð á lóðinni þar sem nú er bílageymsla lög-
reglunnar. Því var hafnað af Reykjavíkurborg á þeim fors-
endum að Olíufélaginu og Olís hefði verið hafnað þarna
áður. Hins vegar leyfði Reykjavíkurborg að Orkan nýtti
hluta af bflastæði Ikea og Bónus undir bensínsöluna, enda
hafa Hof og Bónus þau stæði á leigu frá Landsbankanum.
Það mun vera almenn venja að leita álits annarra sam-
leigjenda þótt það álit ráði í sjálfu sér engum úrslitum.
Þegar Jón Pálmason í Hofi leitaði eftir því hjá Ólafi, for-
stjóra Samskipa, baðst hann undan því á þeim forsendum
að hann vildi ekki lenda á milli tveggja stjómarmanna
Samskipa vegna þessa máls og átti þá við þá Jón og Geir
haust var fenginn þriðji aðili, verðbréfasali, til að falbjóða
bréfin.
Verðbréfasalinn var kominn með kaupanda, sem sagð-
ur var mjög heitur, og voru menn fullvissaðir um að sala
væri nánast komin á, aðeins ætti eftir að skrifa undir
samninginn. Fullyrt er að kaupandinn hafi verið sjálfur
Samvinnusjóðurinn. Samningurinn gerði ráð fyrir að sölu-
verð bréfanna yrði á genginu 1,75 en upphaflega var farið
fram á gengið 2,0. En af sölunni varð ekki. Aldrei var
skrifað undir. Hætt var skyndilega við. Þess í stað hófust
beinar viðræður við aðra stjómarmenn og forstjóra fyrir-
tækisins.
Þrátt fyrir þann óróa, sem gætt hafði í stjórninni, mun
það hafa komið á óvart að Skip hf. og G. Jóhannsson vildu
selja svo skömmu eftir að þeir höfðu tekið ákvörðun um að
fara inn í Samskip undir þeim formerkjum að halda úti
samkeppni í flutningum til og frá landinu. Gert var ráð fyrir
því að hluthafahópurinn, sem kom inn í dæmið um mitt
sumar 1994, gæfi sér að minnsta kosti 3 til 5 ár til að koma
fyrirtækinu á beinu brautina.
Því má skjóta hér inn í að fullyrt er við Frjálsa verslun að
stjórn Samskipa hafi síðastliðið haust ákveðið samhljóða
að alls ekki yrði greint frá sex mánaða miUiuppgjörinu sem
sýndi mikil umskipti í rekstri og hagnað upp á um 100
mflljónir króna. Jafnframt er fullyrt að þegar hlutabréf G.
Jóhannssonar hf. og Skipa hf. voru boðin til sölu hafi
milliuppgjörið, sem átti að vera trúnaðarmál, verið lagt
fram og þar með hafi verið brotinn trúnaður.
KRAFA UM BEINAR VIÐRÆÐUR UM KAUPIN
Það kemur svolítið á óvart að Gunnar og Jón Pálmason
skyldu yfirhöfuð vilja tala við aðra hluthafa um sölu á
bréfunum. Það hefði verið miklu einfaldara — og örugg-
lega sniðugra — að segja að ákveðinn verðbréfasali væri
30