Frjáls verslun - 01.02.1996, Blaðsíða 29

bankann að Sverrir Her-
mannsson, bankastjóri
Landsbankans, og Jakob
Bjamason, framkvæmda-
stjóri Eignarhaldsfélags
bankans, Hamla hf., upp-
lýstu að Ólafur ætti helm-
inginn í Nordatlantic Tran-
sport á móti Bruno Biscoff.
Sömuleiðis sá bankinn
ástæðu til þess að upplýsa
að Bruno Biscoff setti það
sem skilyrði fyrir frekari
hlutafjáraukningu sinni, úr
um 90 milljónum í 272 mill-
jónir króna (6,5 milljónir
marka), að siglt yrði til
Bremerhaven í stað Ham-
borgar svo fremi sem það
hefði ekki kostnaðarauka í
för með sér fyrir Samskip.
Eftir því var strax gengið
við þá Landsbankamenn
hvort búið væri fyrirfram að
taka einhverjar ákvarðanir í
málinu, hvort fyrirfram væri
búið að ákveða að sigla til Bremerhaven í stað Hamborgar.
Því var algerlega neitað. Réttur skilningur væri að þetta
yrði ekki gert nema leiðin til Bremerhaven yrði hagkvæm-
ari, að minnsta kosti ekki dýrari. Þess má geta að Bruno
Biscoff hefur aðsetur í Bremerhaven.
SVERRIR VILDISEUA
Þar sem mönnum fannst sem Nordatlantic Transport
væri með of stóran hlut í félaginu, og greinileg slagsíða
væri í félaginu hvað snerti hluthafa þess, ræddi Gunnar
Jóhannsson við Sverri Hermannsson, bankastjóra Lands-
bankans, og spurði hvort aðrir hluthafar í Samskipum
gætu keypt hlut Landsbankans í Samskipum. Rætt var um
að kaupa að minnsta koti 100 milljóna króna hlut en helst
vildu menn allan hlut bankans og losa bankann þar með úr
félaginu. Enda mun bankinn hafa lýst því yfir áður í samn-
ingaviðræðunum um sumarið að hann vildi losna út úr
félaginu. Sverrir mun hafa svarað þessari spurningu ját-
andi. Vegna forkaupsréttar hluthafa hefði Nordatlantic
Transport getað keypt í þessum pakka í hlutfalli við eign
sína en meirihlutinn með bankanum væri hins vegar fall-
inn.
í nóvember 1994 var Nordatlantic Transport enn ekki
búið að taka ákvörðun um hvort það ætlaði að nýta sér
hlutafjárloforð sitt og auka hlutafjáreign sína úr 2 milljónum
þýskra marka í 6,5 milljónir marka. Hlutfjáraukningin lá
hins vegar í loftinu. Sömuleiðis var stjórn félagsins ekki
búin að ákveða hvort sigla ætti til Bremerhaven í stað
Hamborgar. Um þetta skeið voru raunar uppi efasemdir
innan stjórnarinnar um það hvort Bremerhaven-leiðin
væri jafn góður kostur. Á þessum tíma var verulegs óró-
leika farið að gæta í málinu.
SVERRIR VILDISKYNDILEGA
EKKISEUA
Þar sem ljóst þótti að
Nordatlantic Transport ætl-
aði að auka hlutafjáreign
sína, og Gunnar stjórnarfor-
maður hefði orð Sverris
fyrir sölu á hlut bankans, var
um það rætt á stjórnarfundi í
Samskipum í endaðan nóv-
ember að bjóða í 165 milljóna
króna hlut bankans. Reginn
hf. á bréfin formlega. Þetta
mál var uppi á borðinu og
lýstu stjórnarmenn sig sam-
mála því að bankanum yrði
gert tilboð í bréfin og myndi
hlutur bankans dreifast jafnt
á hluthafa í hlutfalli við eign
þessa. Ekki munu menn
hafa verið alveg sammála
um hvaða verð ætti að
bjóða. En stjórnarmenn ák-
váðu að bjóða bankanum allt
að genginu 1,5 fyrir bréfin.
Undir lok ársins 1994 var
haldinn stjórnarfundur. Á honum var kynnt bréf frá Nor-
datlantic Transport um að það ætlaði að standa við hluta-
fjárloforð sitt og auka hlut sinn úr 2 milljónum þýskra
marka í 6,5 milljónir þýskra marka. Á sama fundi var kynnt
bréf frá Landsbankanum þar sem sagt var að bankinn væri
á móti því að selja öðrum hluthöfum hlut sinn í fyrirtækinu.
Menn urðu undrandi á því. Hvers vegna hafði Sverri
Hermannssyni bankastjóra snúist hugur um sölu bréf-
anna? Hvers vegna leit bankinn skyndilega svo á að það
væri hlutverk sitt að eiga í fyrirtækinu?
FORSTJÓRINN MEÐ ÓHAGGANLEGAN MEIRIHLUTA
Tjaldið var fallið á leiksviðinu. Niðurstaðan var einföld
að mati manna. Ólafur, forstjóri Samskipa, studdur af
Landsbankamönnunum Sverri Hermannssyni og Jakobi
Bjarnasyni, var í óhagganlegum meirihluta í fyrirtækinu.
Hlutur Nordatlantic Transport var 262 milljónir, Regins
hf. (Landsbankans) 165 milljónir og Munduls hf., félags
nokkurra starfsmanna í Samskipum með forstjórann í far-
arbroddi, 25 milljónir. Samtals er þetta hlutafé upp á 452
milljónir króna og er meirihluti þar sem heildarhlutafé í
Samskipum er 900 milljónir króna.
Fljótlega eftir þetta var Bremerhaven-leiðin komin á
oddinn. Fyrsta vinnuskýrslan, sem lögð var fram, reynd-
ist vera neikvæð gagnvart þessari leið en upplýst var að
inn íþessa skýrslu vantaði gögn. Þegar ný skýrsla var lögð
fram var Bremerhaven-leiðin jafn góður kostur. Miklar
vangaveltur urðu um málið í stjóminni um nokkurt skeið.
Loks var tekin um það samhljóða ákvörðun að sigla til
Bremerhaven.
Þrátt fyrir að þeim Gunnari og Jóni þættu vinnubrögðin
benda til þess að allt dæmið, eins og það legði sig, væri
Þrátt fyrir hræringar í stjórn Samskipa hafa algjör
umskipti orðið í rekstri félagsins frá því spilin voru
stokkuð upp um mitt árið 1994.
29