Frjáls verslun - 01.02.1996, Side 28

STJORNUN
að gera sig meira gildandi sem stjómarformaður en eðli-
legt gæti talist af formanni.
Fullyrt er hins vegar að Gunnar muni ekki hafa verið of
fús til að taka að sér formennskuna vegna anna í eigin
fyrirtækið en látið undan. Það stafaði af því að mikil áhersla
var lögð á það í upphafi að stjómarformaður félagsins
kæmi úr röðum G. Jóhannssonar hf., Skipa eða Samherja.
Það var meðal annars gert til að fá þá ímynd á félagið að
það væri hvorki of tengt samvinnuhreyfmgunni né öðrum
hiuthöfum, eins ogt.d. Nordatlantic Transport. Þorsteinn
Már í Samherja mun hafa hafnað formennsku og sömuleið-
is Jón Pálmason. Því varð úr að Gunnar tæki við for-
mennskunni. Hann er raunar með stærsta hlut þeirra.
LITIÐ SVO Á AÐ ÓLAFUR OG LANDSBANKINN
HAFI „PLOTTAÐ"
Þótt mörg kom í samskiptum hafi smám saman fyllt
mælinn og myndað umræddan trúnaðarbrest felst megin-
bresturinn í því að litið er svo á að Ólafur og Landsbankinn,
með Jakob Bjamason í fararbroddi, hafi „plottað“ saman
um söluna á Samskipum í upphafi ársins 1994 með þeim
búinn að hætta rekstri fyrirtækisins. Það þykir þeim slá-
andi góður árangur á stuttum tíma.
Nú kann einhver að spyrja sem svo hvað öðrum hluthöf-
um komi það við hvernig aðrir hluthafar fjármagni hluta-
bréfakaupin sín. Það sé mál hvers og eins. A móti má segja
sem svo að hér sé um forstjórann sjálfan að ræða sem
spyrtur sé við einn stóran hluthafa umfram aðra.
LANDSBANKINN FÓR Á FJÖRURNAR VIÐ MENN
Snemma árs 1994, þegar Bruno Biscoff var komið til
sögunnar og Landsbankinn fór á fjörumar við ýmsa fjár-
festa, eins og Gunnar Jóhannsson, Þorstein Má, Jón
Pálmason í Hofi, Eignarhaldsfélag Alþýðubankans hf. og
fyrirtæki tengd gamla Sambandinu, var ekki vitneskja um
að Ólafur tengdist þýska félaginu Bruno Biscoff slíkum
böndum sem síðar kom í ljós. Það varð hins vegar uppvíst
áður en aðrir fjárfestar gengu endanlega frá samningum
við Landsbankann um kaupin á bréfunum. Á þeim tíma-
punkti var því hægt að hætta við fyndu menn óþef af
málinu.
Engu að síður vakti samspyrðing Ólafs við þýska félagið
UTIÐ Á DÆMIÐ SEM PLOTT
Þótt mörg korn í samskiptum hafi smám saman fyllt mælinn og myndað umræddan
trúnaðarbrest felst meginbresturinn í því að litið er svo á að Ólafur og
Landsbankinn, með Jakob Bjarnason í fararbroddi, hafi „plottað“ saman um söluna
á Samskipum í upphafi ársins 1994 undir þeim formerkjum að bankinn og Ólafur
héldu engu að síður utan um meirihlutann í félaginu og stýrðu því áfram eins og
þeim þóknaðist. En með þann stimpil út á við að komnir væru inn nýir eigendur og
eignaraðild væri dreifð.
formerkjum að bankinn og Ólafur héldu engu að síður utan
um meirihlutann í félaginu og stýrðu því eins og þeim
þóknaðist. En með þann stimpil út á við að komnir væru
inn nýir eigendur og eignaraðild væri dreifð.
Þetta er séð með þeim augum að undir lok ársins 1993,
þegar Landsbankinn var að gefast upp á að halda Samskip-
um úti eftir að félagið hafði tapaði yfir einum milljarði króna
á árunum 1992 og 1993, hafi Ólafur tekið það verkefni að
sér að gera fyrirtækið að söluvöru og hann hefði bankann
frá upphafi að baki sér.
ÓLAFUR Á131MILUÓN AÐ NAFNVERÐI í SAMSKIPUM
Ólafur er einn stærsti hluthafinn í Samskipum. Félag
hans, Kjalar hf., á helminginn á móti þýska félaginu Bruno
Biscoff í Nordatlantic Transport GmbH en það félag á 262
milljónir í Samskipum, eða 29% hlutaíjárins. Ólafur á því
um tæplega 15% hlut í félaginu sem að nafnverði er metinn
á 131 milljón króna en eru tæpar 200 milljónir króna ef
gengi hlutabréfanna er 1,5.
Þeir, sem núna eru farnir út úr stjórn fyrirtækisins, hafa
spurt sig — og Ólaf líka — hvernig geti staðið á því að í
byrjun ársins 1995 hafi hann átt 131 milljón í fyrirtækinu að
nafnverði, aðeins ári eftir að Landsbankinn var nánast
ekki aðeins athygli heldur var hún til þess fallin að vekja
tortryggni. I sjálfu sér var það gott að hann ætti hlutafé.
En hvers vegna samdi hann ekki við Landsbankann um
kaup á því eins og allir aðrir fjárfestar sem bankinn var að
fá til að kaupa fyrirtækið? Hvers vegna var hann ekki með
hlut sinn sjálfstætt uppi á borðinu, óháður öðrum hluthafa?
Eftir að haft var orð á þessu við hann stóðu menn raunar
um tíma í þeirri trú að hann ætlaði að skilja hlutinn að.
Það var Ólafur sem upphaflega fékk þýska fyrirtækið
Bruno Biscoff til að koma að Samskipum og gerast þar
hluthafi. Það var íraun mikið afrek hjá honum. Hann hafði í
upphafi árs 1994 komið að máli við ýmsa í viðskiptalífinu og
reynt að selja hugmyndina að endurreisn félagsins. Það
var hins vegar ekki fyrr en Landsbankinn, í gegnum lög-
mann hér í bæ, lét það berast í apríl 1994 að hann væri
tilbúinn til að ganga ansi langt í samningum við fjárfesta um
að kaupa hlut í félaginu að hjólin tóku að snúast hratt.
Menn sýndu áhuga og gerðu síðar afskaplega góð kaup við
bankann á bréfunum. Að því leytinu til hafa þeir ekki verið
notaðir ef nota má það orð um allt þetta mál.
UPPLÝST UM HLUT FORSTJÓRANS
Það var svo á lokaspretti samningaviðræðna við Lands-
28