Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1942, Síða 26

410
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Svo kvað Tómas
Molar frá einrti nætursfund
TÓMAS GUÐMUNDSSON kom
heim til mín hjer um kvöldið,
aldrei þessu vant, Við sátum og
röbbuðum um Helgafell, stjórnmál-
in og heimspólitíkina, og töluðum
bæði vel og illa um náungann, þ. e.
a. s. Tómas talaði um alla heima
og geima, en jeg skaut inni i orði
og orði á stangli, eins og blaða-
manni ber. Ekki svo að skilja, að
jeg ætlaði að skrifa neitt af því,
sem hann sagði. En þegar jeg vakn
aði nokkru eftir að hann var farinn,
þá rifjaðist eitt og annað ljóslifandi
upp fyrir mjer úr móðu næturinnar,
sem jeg skelti á blað að gamni mínu
til að gleyma því ekki. Og hjer er
það.
HEIMASTJÓRNAR-
MAÐUR
— Heyrðu, Tómas, í hvaða flokki
ertu annars, segi jeg við hann, mitt
í hinum hápólitísku samræðum.
— Jeg hefi alltaf veriö heima-
stjórnarmaður, segir Tómas og verð
ur mjög alvarlegur á svipinn.
Jeg hefi að vísu aldrei formlega
gengið í flokkinn, vegna þess að eng
inn fundur hefir verið haldinn síðan
einhvern tíma á árinu 1918. En
jeg mæti á næsta fundi, hvenær
sem hann verður.
Sjáðu til. Ein fyrsta bernsku-
minning min er þessi: Jeg hefi víst
verið á fjórða árinu. Hannes Haf-
stein og frú hans gistu heima á Efri
Brú, þá var verið að vígja Sogs-
brúna eða eitthvað þessháttar. —
Morgupinn eftir var jeg að álpast
úti á hlaði, kunni ekki fótum mín-
um forráð, frekar en stundum seinna
í lífinu, stakkst á höfuðið, f jekk blóð
nasir, en frú Hafstein hjálpaði
mjer á fætur og maður hennar gaf
mjer skínandi pening. Síðan hefi
jeg verið heimastjórnarmaður.
þrjAr
Akvarðanir
Auk þess ákvað jeg snemma þetta
Tómas Guðmundsson
(Myndin tekin á Spáni).
þrennt: Jeg ætlaði að verða skáld,
að eiga hús við Sogið, þar sem jeg
Ijek mjer sem barn og verða ríkur.
Jeg hefi ort, að visu ekki eins vel
og jeg hefði viljað, og húsið við
Sogið er komið upp, að visu miklu
minna, en jeg ætlaðist til, en
jeg á alveg eftir að verða ríkur, og
það er raunar mjög bagalegt, að
minsta kosti fyrir skáld, því að jeg
hefi altaf haldið því fram, að anda-
gift væri m. a. peningaspursmál. —
Jeg á reyndar dálítið af bókum, en
tími ekki að selja þær fyrir peninga
því að flestar eru þetta uppáhalds-
bækur mínar, eins og t. d. Smala-
drengurinn eftir Freymóð Jóhann-
esson. Jeg les Smaladrenginn alltaf
tvisvar á ári, og hef hann auk þess
til að prófa menn, hvort þeir hafi
„húmoristískan sans“. Ef menn hafa
ekki gaman af Smaladrengnum, þá
er ekkert gaman að þeim. Þar er
t. d. þetta atriði I einum þættin-
um: „Hundgá heyrist í fjarska. Ef
hundur er ekki við hendina, getur
(tiltekin persóna) farið af sviðinu
og gelt á bak við tjöldin".
DRAUMAR
— Getur þú ekki sagt mjer eitt-
hvað um þína skáldadrauma frá
æskuárunum ?
— Nei. Mig hefir aldrei dreymt
neitt um það. Jeg var alveg ákveð-
inn að verða skáld, frá því fyrsta
jeg man eftir mjer. Þegar jeg var
lítill, gaf jeg út dagblað fyrir sjálf
an mig. Enginn mátti sjá það. Það
var alveg fyrir mig. Það byrjaði
altaf á kvæði.
— Dreymdi þig þá ekkert?
— Ja, draumar og draumar eiga
ekki saman nema nafnið Mig
dreymir oft .fyrir daglátum, en
sjaldan nokkuð merkilegt. Það er
að segja, mig dreymdi fyrir styrj-
öldinni nokkrum mánuðum áður en
hún braust út. En jeg rjeð þennan
draum skakkt. Hjelt að hann væri
fyrir drepsótt. Hann var svona:
Jeg var staddur úti á björtu og
heiðskíru vetrarkveldi. Alstirndur
himininn. Þá sje jeg að úti við sjón
deildarhringinn er stóreflis risi,
með tösku spenta yfir öxl, líkt og
strætisvagna bílstjóri. Og hvað held
ur þú að mannfjandinn geri? Hann
tínir stjörnurnar af himninum nið-
ur í tösku sína.
Svo dreymir mig stundum á nótt-
um samtöl og setningar, sem jeg
heyri daginn eftir. T. d. einu sinni
dreymdi mig að Jakob Möller mætti
mjer á götu og segði við mig eina
setningu. Morguninn eftir var jeg á
leið niður á skrifstofu með kunn-
ingja mínum, og segi honum draum
inn, þetta sem Jakob sagði við mig.
En þegar við vorum komnir niður
í Bankastræti, þá er Jakob þar, vík-
ur sjer að mjer og segir sömu orð-
in og í draumnum.
SKÓLASKALDIN
— Hvenær fórstu fyrst að sýna
kvæðin þín?